این سفرنامه برداشت و تجربیات نویسنده است و لست‌سکند، فقط منتشر کننده متن است. برای اطمینان از درستی محتوا، حتما پرس‌وجو کنید.
سفرهای اولی بود که رفته بودم دبی. یکروز جلو یک مغازه آبمیوه فروشی رد میشدم و هوس آبمیوه کردم.
داخل شدم، پشت میز نشستم و منو را که روی میز بود نگاه کردم. داخل منو نام انواع آبمیوه (Juice) نوشته شده بود تا اینکه رسیدم به آب میوه موز (Banana Juice).
فکر کردم آب موز دیگه چیه... خوبه تست کنم و با ذهنیت شیرموز خودمون سفارش دادم.
بعد از چند دقیقه فروشنده یک لیوان پایه بلند که یک نی هم داخلش بود جلوم گذاشت و رفت.
نی را به دهان گرفتم و مِک زدم اما چیزی وارد دهانم نشد.
یک مِک محکم دیگه زدم اما باز هم چیزی نیامد. فکر کردم شاید نی گرفته. نی را بیرون آوردم، ظاهرا سالم بود و حتی برای تست یک فوت کوچک هم کردم که نشان از باز بودن نی میداد.
نی را دوباره داخل لیوان کردم و ایندفعه یک مِک خیلی محکم زدم. چیزی به دهانم نیامد اما بعد از چند ثانیه احساس کردم شقیقه‌هام درد گرفته و چشمام از کاسه بیرون زده است.
بی خیال نی شدم و گفتم لطفا یک قاشق شربت خوری به من بدید.
بعد از فروشنده پرسیدم اینو چطور درست کردی.
گفت موز را ریختم تو مخلوط کن.
گفتم مایعی مثل شیر یا چیز دیگه ای بهش اضافه کردی که شل تر بشه
گفت نه! فقط موزه...
(تصور کنید موز له شده که غلظت و چسبندگیش از خمیر نانوایی هم بیشتره را بخواهید با نی بخورید)
گفتم خودت تا حالا اینو با نی خوردی؟
گفت نه!
گفتم پس حتما خوردن اینو با نی تست کن. اگر موفق شدی، برای مشتری ها هم نی بگذار!!!
نویسنده: حمیدرضا فتح العلومی
