این سفرنامه برداشت و تجربیات نویسنده است و لست‌سکند، فقط منتشر کننده متن است. برای اطمینان از درستی محتوا، حتما پرس‌وجو کنید.
در شهر روآن (چین) با چند نفر چینی بودم و رفتیم برای ناهار. میزبان تعریف رستورانی را کرد که غذاهای دریایی تازه و خوب داره و بدون سوال در مورد اینکه آیا من غذای دریایی دوست دارم یا نه، رفت به سمت رستوران (من هم تابع میزبان).
به رستوران که رسیدیم، در قسمت سفارش تعداد زیادی آکواریوم بود که انواع مختلفی از آبزیان در آنها وول می‌خوردند تا به سلیقه مشتری و میزان سفارش صید و آماده خوردن شوند.
چندین نوع ماهی و صدف و ... هم روی پیشخوان مخصوص بزرگی بود تا در صورت تمایل سفارش داده شودند.
من در حال تماشای آکواریوم ها و جانوران داخل آن بودم که میزبان سفارشش را داد و همگی سر میز مشخصی نشستیم.
ناهار آنروزمان با چند مدل صدف، خرچنگ، ماهی مرکب، هشت پا و ... به اشکال مختلفی آماده شده بود. چون بد غذا نیستم و اهل تست چیزهای جدید هستم، هر چه جلویم گذاشتند خوردم.
خرچنگ و لابستر به نحوی هم خانواده میگو هستند و ته مزه مشابهی دارند اما روش طعم دارکردن و تهیه غذا در چین با ما کاملا متفاوت است.
ماهی مرکب (اسکوید) قدری سفت و صدفهای کوچک نرم بودند اما ترکیبشان در سوپ خوشمزه بود.
صدف های خام و آب پز قدری لزج بودند که شاید باب میل هر کسی نباشد.
هشت پاهای کوچک آب پزشده را درسته میخورند. قدری سفت و لاستیکی است و نمیتوان کاملا جوید و باید نیمه جویده قورت داد. ترکیدن بدن هشت پا در دهان در زمان جویدن شاید برای همه خوشایند نباشد....
جای دوست داران غذاهای دریایی خالی!
نویسنده: حمیدرضا فتح العلومی
