کول خرسون و برداشت عسل زنبورداران

 به کول خرسون رفتیم.تا جایی که امکان داشت با ماشین جلو رفتیم. برای پیدا کردن کول خرسون چندبار پرس و جو کردیم چون منطقه ای بومی است و تابلوی راهنمای مشخصی ندارد. به ما گفتند باید در روستای اسلام آباد کنار مرغداری گایدکپ ماشین را پارک کنیم و ادامه مسیر را پیاده برویم. 

در حین ورود به دره و در ابتدای مسیر، دو مرد زیر سایه درخت در حال استراحت بودند. به آنها نزدیک شدیم. آقایان غفاری و الفتی پور، آنها به زنبورداری مشغول بودند. کندوهای زیادی کنار هم منظم در دشت چیده شده بود.از آنها خواستیم عسل خالص برای ما از یکی از کندو ها دربیاورد.

هر سه کلاه تور مخصوص زنبور داری به سر گذاشتیم. او به ما تذکر داد که در صورت نزدیک شدن زنبور جیغ و داد نکنید و دست تکان ندهید تا خودش برود!  آقای غفاری با چیزی شبیه به بیل کنار  ایستاده بود و به محض آمدن زنبورهای وحشی مهاجم کنارش آنها را دور میکرد.همانطور که در قسمتی ازفیلم مشخص است.

پس از خرید عسل، آنها با گرمی از ما استقبال کردند و ما را به چای آتیشی دعوت کردند. بعد از آن به سمت کول خرسون رفتیم. صخره هایی با پوشش از درختان نخل بلند! خرماهای قرمز رنگ روی زمین افتاده بودند. پوشش گیاهی متفاوتی در آنجا می دیدم. گیاهان بلند قامت! درختان سدر و کُنار فراوان. برکه‌های کوچک لا به لای سنگها که از قورباغه های کوچک و بزرگ سبز رنگ و ماهی پُر بود. صخره ها را بالا و پایین می رفتیم و حدود یک ساعت پیش رفتیم. عکسهایی بکر و خاص با نوری عالی را با منوپاد گرفتیم. سلفی هایی که امروز یادآور آن لحظه برایمان باقی ماند.  دره کول خرسون یا دره ارواح چشمه‌های فراوانی از آن جاعبور میکند این مسیر پوشیده از نیزار ودرختان کُنار است.

زنبور داران گفته بودند: اگر دیدید باران بارید سریع برگردید چون کول خرسون در فرو رفتگی است کمتر از ۱۵ دقیقه آب گرفته می شود و از آب پر می شود. ما هم به محض اینکه اولین قطرات آب روی صورتمان زد، دور زدیم و به بالا برگشتیم.