نویسنده طولانیترین رمان جهان سال‌های آخر زندگی‌اش به ندرت از این اتاق خواب بیرون می‌رفت و حتی از روی تخت پایین می‌آمد؛ اتاقی که امروز به نام «اتاق مارسل پروست» در موزه «کارناواله» در پاریس پذیرای گردشگران و دوستداران ادبیات است.
، اتاق خواب ابتدای قرن بیستم مارسل پروست (Marcel Proust) در شماره 102 بولوار اوسمَن از نقاط برجسته موزه «کارناواله» (Musée Carnavalet) است که «موزه تاریخ شهر پاریس» به شمار می‌رود. این اتاق در موزه، بازسازی و وسایلش به این‌جا منتقل شده؛ از جمله تخت خوابی که پروست از دوران کودکی داشت و در آن می‌نوشت. او که سال‌های آخر زندگی‌اش تقریبا در این اتاق محبوس بود رمان «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» را روی تختش می‌نوشت و ویرایش می‌کرد؛ رمانی که در ایران با ترجمه مهدی سحابی منتشر شده است.
مارسل پروست (1922-1871) نویسنده مطرح فرانسوی و خالق رمان هفت‌جلدی «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» که بلندترین رمان جهان است و عموما به عنوان یکی از آثار دوران‌ساز ادبیات مدرن توصیف میشود، به بیماری آسم و آلرژی شدید مبتلا بود؛ بنابراین ناگزیر از زندگی‌ای کم‌تحرک بود.
درباره اتاق خواب با چوب‌پنبه عایق‌بندی‌شده پروست دو جنبه مطرح است؛ یکی محافظت در برابر صداهای بیرون و دیگر در برابر گرد و غبار. رمان «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» پروست کاوش در حافظه و ذهن است؛ به همین منوال نوشتن این رمان هم یک تجربه درونی بود. او حس می‌کرد برای نوشتن باید مانع ورود صداهای دنیای بیرون شود. بنابراین اتاق خوابش را با لایه‌هایی از چوب‌پنبه پر کرد، که هم محافظ صدا بود و هم گرد و غبار. او همچنین کرکره‌های پنجره‌ها را بست و پرده‌های ساتن آبی را کشید. تنها منبع نورش هم چراغ خوابی با پارچه سبزرنگ بود.
پروست قبل از به پایان رساندن ویرایش نهایی جلدهای پایانی رمانش از دنیا رفت، گرچه نسخه اصلاح‌نشده «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» هم به عنوان یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبی تمام دوران در نظر گرفته میشود.
حالا «اتاق مارسل پروست» در موزه «کارناواله» شهر پاریس روایت‌گر زندگی نویسنده‌ای است که یکی از بحث‌برانگیزترین آثار دنیای ادبیات را خلق کرد. این اتاق شامل وسایلی همچون تخت، صندلی، میز، چراغ خواب، کتابخانه، شمعدان، فرش و یک تابلو نقاشی از چهره دکتر آدرین پروست - پدر نویسنده - است.
منبع: ایسنا
