مردم این روستاها با ساکنان تمامی روستاهای دنیا تفاوت دارند. این تفاوت آنقدر زیاد است که باعث شده نام آنها در فهرست عجیب ترین روستاهای دنیا بیاید.
به گزارش مجله همشهری سرنخ، این مردم یا به خاطر شرایط طبیعی که در آن قرار گرفته اند و یا به دلیل علایق شخصی خودشان، سبک زندگی خاصی دارند که آنها را مشهور کرده است.
روستای کونگفوکارها
«گانزی دانگ» نام روستای کوچکی است که در عمق کوهستان «تیانژو» در مرکز چین قرار دارد. ساکنان این روستا همگی ورزشکار هستند و در ورزش رزمی تخصص دارند. ساکنان روستای دانگ یکی از 56 قوم بومی هستند که در چین زندگی می کنند و در این میان نکته ای که باعث شهرت بسیار زیاد آنها شده است این است که تمامی آنها در کونگفو مهارت دارند و مهمتر این که هر کدام از آنها یک هنر رزمی چین باستان را جداگانه یاد گرفته است، آنها در نبردهای رزمی از سلاح های مختلفی چون چوب و نیزه و حتی مشت های گره کرده کمک می گیرند.
روستاییان درباره سبک زندگی شان نظریه عجیبی دارند. آنها می گویند برای اینکه احشام شان را از شر حیوانات درنده در امان نگه دارند، مجبور به یادگیری این فنون شده اند. معمولا حرکات رزمی آنها از حرکات حیواناتی مانند مار، ببر و پلنگ و همینطور اژدهای افسانه ای الهام گرفته شده است و از آنجا که هر خانواده مدل خاصی از کونگفو را تمرین می کند، در نتیجه الگوهای مختلفی از کونگفو در این منطقه شکل گرفته است.
در نظریه دیگری علت یادگیری کونگفو توسط تمامی مردم روستا اینطور بیان شده است که چون ساکنان روستا مورد حمله اقوام دیگر قرار می گرفته اند، بنابراین برای دفاع از خود، به کونگفو روی آورده اند.
روستای بدون جاده
در روستای «گیتورن» هلند هیچ جاده ای وجود ندارد. تنها راه دسترسی به این روستا راه آبی است که چندین کیلومتر در سرتاسر روستا کشیده شده است و به همین دلیل به روستا لقب «ونیز هلند» را داده اند. تعداد ساکنان این روستا به 2600 نفر می رسد. در این روستا 180 پل ساخته شده است که به خانه ساکنان روستا راه دارد.
روستایی با یک خورشید
ویگانلا روستای کوچکی در میلان ایتالیاست که در دره ای به عمق 130 کیلومتر قرار دارد و به این ترتیب هیچ وقت نور خورشید به آنجا نمی تابد و سه ماه زمستان، روستاییان از خورشید بی بهره اند.
در این روستا در ماه نوامبر، خورشید ناپدید می شود و تا فوریه دیده نمی شود. به گفته ساکنان روستا؛ در این مدت روستا آنقدر سرد است که انگار در سیبری زندگی می کنند. اخیرا مهندسان محلی و معماران به کمک روستاییان آمده اند و با یک فکر خلاقانه خورشید را به روستا آورده اند.
آنها آینه بزرگی را در سمتی که خورشید بیرون می آید قرار داده اند تا نور خورشید را به روستا منعکس کند. سال 2005 با کمک شهرداری میلان نزدیک به صد هزار یورو جمع آوری شد تا این آینه بزرگ ساخته شود.
سال 2006 این آینه یک تنی روی شیب کوهستان در ارتفاع 1100 متری قرار داده شد و از آنجا که آینه برای گرم کردن تمام روستا بسیار کوچک بود، میدان اصلی روستا برای تاباندن نور خورشید در نظر گرفته شده و شش ساعت در روز، نور خورشید آنجا را گرم می کنند و روستاییان می توانند با رفتن به میدان، از دیدن آفتاب لذت ببرند.
روستای آلزایمری ها
در نزدیکی آمستردام هلند روستایی به نام دمنتیا قرار دارد که ساکنان این روستا 152 نفر هستند که همگی از فراموشی و دیگر بیماری های حافظه رنج می برند.
این روستا طوری طراحی شده که شبیه یک شهر بزرگ است و همه امکانات در آن دیده می شود. ساکنان آزادانه در روستا می چرخند، خرید می کنند، در رستوران غذا می خورند و قدم می زنند اما دوربین هایی در سراسر روستا نصب شده است و آنها کاملا زیر نظر هستند تا مبادا به خودشان صدمه بزنند.
مرطوب ترین روستای دنیا
روستای مگالایا در هندوستان مرطوب ترین روستای جهان است. سالانه نزدیک به 11 متر باران در این روستا می بارد، بنابراین کاملا پیداست که چرا به این روستا چنین لقبی داده اند.
جریان هوای تابستانی که از دشت های بنگلادش می گذرد و رطوبت را جمع می کند، به سمت شمال حرکت کرده و وقتی به تپ1ه های مگالایا می رسد، ابرها آنقدر رطوبت در خود دارند که شروع به باریدن می کنند.
این روستا مرطوب ترین نقطه جهان است و به همین دلیل کارگرانی که در آنجا مشغول کار هستند، همیشه لباس ضد آب به تن دارند.
یکی از زیباترین مناظر این روستا، پل های زنده است که با هنرمندی ساخته شده اند. ساخت این پل ها به این صورت است که در طول زمان، ساکنان روستا، ریشه درخت های تنومند را از روی رودخانه به طرف دیگر هدایت کرده اند تا با تنیده شدن ریشه ها به یکدیگر، یک پل طبیعی ساخته شود.
روستای کوتوله ها
یانگسی روستای دور افتاده ای در چین است که سال های زیادی است دانشمندان را به خود مشغول کرده است چرا که بیش از 40 درصد از ساکنان روستا کوتوله هستند.
درباره دلیل کوتاه قدی ساکنان روستا فقط یک نظریه منطقی وجود دارد و آن این که شاید به دلیل وجود سرب در خاک این منطقه، روستاییان کوتاه قد شده اند.
به گفته ساکنان قدیم یروستا سال ها پیش در یک شب تابستان شادی از این روستا رخت بست، بیماری اسرارآمیزی کودکان روستا را بیمار کرد و از آن موقع به بعد، قد آنها رشد نکرد و همه کوتوله باقی ماندند.
ساکنان روستای «هاکس» در نپال، آنقدر فقیر هستند که مجبورند کلیه خود را برای تامین مایحتاج زندگی شان بفروشند. این روستا آنقدر معروف است که به آنجا لقب «روستای تک کلیه ای» داده اند.
قاچاقچیان اعضای بدن در این روستا زیاد رفت و آمد می کنند و هر بار با دست پر برمی گردند. قاچاقچی ها افرادی را که تمایل به فروش کلیه دارند به جنوب هندوستان می برند تا در آنجا عمل جراحی لازم انجام شود.
قاچاقچی ها به دروغ به روستاییان می گویند که کلیه آنها دوباره رشد خواهد کرد و به این ترتیب آنها را فریب می دهند. یکی از این فریب خورده ها «گیتا» - زنی با چهار فرزند - بود که یکی از کلیه هایش را به مبلغ ناچیز دو هزار دلار فروخت و یک خانه خرید اما خانه در زلزله سال 2015 با خاک یکسان شد. البته گاهی اوقات قاچاقچیان مردم این روستا را می ربایند و به اجبار، کلیه آنها را از بدن شان خارج می کنند.
روستای خواب آلودها
یک چهارم از ساکنان کالاچی قزاقستان دچار بیماری خواب هستند. این بیماری از سال 2013 در این روستا آغاز شد. در این زمان مردم روستا، ساعت ها و حتی روزها می خوابیدند و با حالت گیجی و سردرد از خواب بیدار می شدند. بیشتر از 20 هزار آزمایش روی هوا، خاک، غذا و آب آشامیدنی و ساکنان روستا انجام گرفت اما هیچ کدام نتیجه ای نداشت.
منبع : عصر ایران
