با شهر لامگو در پرتغال آشنا شوید

شهر لامگو؛ در دره ی آپر دورو (The Upper Douro Valley)، که با مزارع ذرت و انگور پوشیده شده است، قرار دارد که با سبک معماری نامتقارن، هنر و نوشیدنی های خاص نظر گردشگران را به خود جلب می کند. برای هر کلیسای کوچک و بزرگی باید وقت گذاشت زیرا ممکن است گنجی پنهان مانند حکاکی های چوبی طلاکاری شده یا مقبره با اشیای باستانی را در خود پنهان کرده باشند.

 اگر فرد معتقدی باشید، هرگز به صعود 700 پله ای برای رسیدن به محراب مقدس نوسا سنورا دوس رمدیوس (Nossa Senhora dos Remédios) نخواهید اندیشید. در دره ی زیبای دورو، جای تعجبی ندارد که نوشیدنی جزئی از موضوعات شهر لامگو باشد. اما ممکن است شما برای نوشیدن نوشیدنی گازدار که بعنوان نمادی از افتخارات شهر بوده و در انبارهای شهر موجود است، آمادگی نداشته باشید.

 حال بیایید تا 15 مورد از بهترین کارهایی را که باید در لامگو انجام دهید، بررسی نماییم:

1- موزه  ی دی لامگو(Museu de Lamego)

 موزه دلامیگو، که در حقیقت یک کاخ اسقفی معروف است، مملو از نقاشی ها، تندیس ها، طلاکاری ها، کاشی ها و مبلمان و صنایع دستی دینی گرانبها از دوره های مختلف تاریخی است.  بسیاری از این آثار توسط اسقف(Bishops of Lamego) شهر لامگو جمع آوری گردیده، ولی در طی 80 سال از زمان تاسیس موزه، مجموعه این آثار افزایش یافته است.

 اشیای ویژه ی این مجموعه، آثاری از دوره ی رنسانس هستند، مانند چهار پرده منقش به تراژدی اودیپوس(Oedipus Tragedy) یا پنج تابلوی نقاشی از استاد دوره ی رنسانس، گرائو واسکو(Grão Vasco) که بصورت چند تخته ای و قبل از حذف کلیسای جامع لامگو در سال های 1700 میلادی ساخته شده است.

 

2- محراب مقدس نوسا سنورا دوس رمدیوس(Santuário de Nossa Senhora dos Remédios)

 یک پلکان تئاتر تا بالای تپه مونته دی سانتو استوائو(Monte de Santo Estêvão) (تپه سنت استفان(St Stephen’s Hill)) ادامه یافته تا به این محراب با معماری نامتقارن و عجیب و غریب قرن هجدهمی برسد.  افراد مذهبی زیادی، حداقل از قرن دوازده میلادی، از این پلکان بالا رفته اند.

 

 این سفر نیمه سرگرم کننده است، پلکان ها شامل 686 پله و 9 استراحتگاه است که با کاشی ها، کلیساهای کوچک، فواره ها و ابلیکس ها(Obelisks) و مجسمه ها تزیین شده است.

 در 9 ایستگاه شما می توانید نفس خود را تازه نمایید، و در ایستگاهی با نام "پاسیو دوس ریس(Pátio dos Reis)" تصاویر 18 پادشاه قوم بنی اسرائیل را در بر دارد.

 

 با رسیدن به بالای تپه می توانید از محراب شفاف و مقدس نوسا سنورا دوس رمدیوس ، بانوی بر حق ما(Our Lady of the Remedies)، دیدن نمایید. همچنین در تراس بالایی این مکان درخت فندقی 700 ساله وجود دارد که توسط یک پیچک احاطه شده است.

 

3-کلیسای جامع لامگو(Lamego Cathedral)

 تاریخ این بنای تاریخی ملی به سال 1129 میلادی باز می گردد، هرچند که طی صدها سال بارها مرمت شده است.  امروزه، تنها ویژگی قدیمی این بنا، برج ناقوس مربعی شکل آن است که پنجره های رومی باریکی با انحنای نیم دایره ای دارد.

 نمای آن به سبک معماری گوتیکی با معماری با جزئیات زیاد بوده و قاب های منحنی بر روی سه سر در آن قرار دارد. ولی با پا گذاشتن به درون کلیسا گویی به دوره ی دیگری قدم نهاده اید. زیرا که باقیمانده ی کلیسا مربوط به قرن هجدهم میلادی است. این قسمت کلیسا، البته بجز راهروی آن، مربوط به سال 1524 میلادی بوده و با طاق های رنسانسی در اطراف یک باغ زیبا و یک فواره آب قرار دارد.

 

4- کاستلو دی لامگو(Castelo de Lamego)

 قصر لامگو با دارا بودن سنگ های گرانیت زمخت و با کیفیت بالا یکی دیگر از بناهای ملی است. اگرچه چیزی از قلعه نظامی اصلی تا قرن 21 باقی نمانده است، اما باز هم می تواند شما را به دوره جنگ های میان مورها (Moors) (قومی در شمال افریقا) و مسیحیان ببرد.

 در اواخر قرن دهم میلادی این قلعه توسط فرمانده معروف مورها، المنظور(Almanzor) تسخیر شد و با کشته شدن افراد زیادی تعداد زیادی از مسیحیان، مجددا 60 سال بعد به دست آن ها افتاد.

 این قلعه ی چهارگوش، یک موزه کوچک با فضاهای مرتبط را در درون خود جای داده که می توانید از آن رودخانه های کورا (Coura)، بالسمائو (Balsemão) و واروسا (Varosa) را در یک افق ببینید. همچنین به آب انبار ساخت مورها، که خارج از دیوار قلعه واقع شده، و گنبدی پله پله دارد که بر روی چهار طاق و ستون قرار گرفته، نگاهی بیاندازید.

 

5- کلیسای کوچک(Chapel) سائو پدرو دی بالسمائو(São Pedro de Balsemão)

 این کلیسای کوچک از تمام بناهای تاریخی در لامگو قدیمی تر است.  اگرچه بیرون کلیسا طراحی نامتقارن دارد و با سبک معماری قرن 18 ایجاد شدده است، ولی داخل آن قدیمی تر بوده و به قرن ششم میلادی باز می گردد، زمانی که تنها یک محراب کوچک ویسیگوتیک(Visigothic) بوده است.

 

 نکته جالب درباره این کلیسای کوچک، استفاده از سنگ های ویلای رومی نزدیک به آن بوده که در ساخت بنای محراب کنونی آن به کار رفته است.  توجه شما بی شک، به تندیس مریم مقدسی که از سنگ مرمر استخراج شده از سنگ معدن معروف آنکا(Ançã) تراشیده شده و متعلق به قرن چهاردهم میلادی است، جلب خواهد شد. و اثر مرکزی کلیسا، با دو مجموعه از ستون ها و طاق های نیم دایره ای شکل گرفته مقبره ی گرانیتی قرن چهاردهم اسقف اعظم شهر پورتو(Bishop of Porto) است.

 

6- کاپلا دو دیسترو(Capela do Desterro)

 چیزی که از بیرون شبیه به یک کلیسای معمولی است یکی از گنج های لامگو را در خود پنهان می کند.  بنای امروزی این سازه به سال های 1640 میلادی باز می گردد. زمانی که حکمران لکا (Bailiff of Leça) کلیسایی که در این محل وجود داشت را با یک کلیسای بزرگ با معماری باروک و نامتقارن جایگزین کرد.

 برخی از نقاشی های سفارش داده شده برای کلیسا، به موزه لامگو منتقل شده است، ولی هنوز در داخل کلیسا چوب های طلاکاری شده به سبک سال های 1700 وجود دارد که توسط مجسمه سازان محلی، مانوئل دی جویا(Manuel de Gouveia)، مانوئل ماچادو(Manuel Machado) و مانوئل مارتینز(Manuel Martins) ساخته شده است.  سقف فشرده ی کلیسا نیز با به تصویر کشیدن گوشه هایی از زندگی حضرت عیسی (ع) بر روی دیوارها، بسیار زیبا است.

 

7- سبک معماری قرن هجده باروک و نامتقارن(Baroque Architecture)

 لامگو غالبا به عنوان پایتخت سبک معماری باروک در پرتغال شناخته می شود و دارای ساختمان های عالی زیادی از سال های 1700 و اوج شکوفایی این سبک معماری می باشد.

 همانند محراب مقدس نوسا سنورا دوس رمدیوس و قصر اپیسکوپال(Episcopal Palace) که شامل موزه هستند، بنای ساین تیترو او ریبیرو دا کونسیکائو(Cine-Teatro o Ribeiro da Conceição) نیز در بیمارستان مرکزی شهر وجود دارد که به سال 727 باز می گردد و در سال 2008 تغییر داده شد. کتابخانه مونیسیپال(Municipal Library) با شکل بیرونی جذاب خود، دارای سنگ فرش و ستون های تراشیده است و کتابخانه قدیمی قصر اپیسکوپال است.

 همچنین سبک معماری به کار رفته در عمارت های درخشان، کاسا دوس رولهاس(Casa das Brolhas)، کاسا دوس سرپاس(Casa dos Serpas) و نمای بیرونی کاسا دوس مورس(Casa dos Mores) را ببینید.

همچنین بازدید از فواره ی چافاریز دوس رمدیوس، ساخته شده توسط استاد ایتالیایی سبک معماری باروک، نیکولا نوسانی(Nicolau Nasoni)، را فراموش نکنید.

 

 

8- جاردیم دا ریپابلیکا دامگو(Jardim da República lamego)

 این باغ با نمایی رو تالار شهر و مجزا شده با سنگ های گرانیت و ساختمان های روشن، محلی برای استراحت چند دقیقه ای است.  این باغ دارای چمن مرتب و سایه فراوان نخل ها و درختان همیشه سبز است.  در ضلع شرقی کنار تالار شهر، یک تنه ی درخت بلوط کهنسال، در چند قدمی نیم تنه ی فائوستو گوئدستیکسیرا(Fausto Guedes Teixeira)، شاعر متولد لگامو وجود دارد. مرکز پارک محل اجرای گروه موسیقی آرت نویو(Art Nouveau) است در حالی که غرب، شمال و جنوب پارک با نرده های گرانیتی شکل یافته است.

 

9- میرادورو دی سائو دومینگوس(Miradouro de São Domingos)

 حاشیه ی دره ی دورو حدود 10 کیلومتر از شهر لگامو امتداد دارد و تنها تعداد معدودی نقطه دیدبانی وجود دارد که به شما اجازه دیدن تمام رود با شکوه این دره را می دهد.  یکی از این نقاط، میرادورو دی سائو دومینگوس(Miradouro de São Domingos) در پسو دا ریجوا(Peso da Régua) است.

 بر روی این ایوان طبیعی در کناره ی سمت راست دره، می توانید رنگ سبز حیرت آور زمردین رودخانه را دیده و حاشیه های پرشیب مملو از انگور را مشاهده کنید و تنها یک درخت کاج یا سرو در مسیر دید شما قرار خواهد داشت. این نقطه مکانی مناسب برای عکاسی در هر شرایط جوی است، و تنها چیزی که ممکن است این تصویر را بهبود بخشد، عبور سریع یک قایق رابلوی(Rabelo) قدیمی است.

 

10- موزه ی دو دورو(Museu do Douro)

موزه ی دو دورو، با قرار گرفتن در کنار رودخانه ی پسو دا رگوا(Peso da Régua)، فرهنگ و تاریخچه ی این منطقه ثبت شده در میراث فرهنگی یونسکو(UNESCO) را به نمایش می گذارد. دره ی دورو، با تاریخچه ی مربوط به قرن هجده میلادی، قدیمی ترین منطقه ثبت شده ی جهانی است.

 با عبور از موزه، شما به روزهای اولیه تاریخ این شهر سفر خواهید کرد و چیزهای بیشتری در مورد خاک، روش های تسطیح زمین و ایجاد فضای بیشتر برای کاشت درخت انگور و تاریخچه قایق های سنتی رابلو و رسوم و آیین های فصل برداشت انگور، خواهید دید.

 

11- کاونتو دی سائو جائو دی تاروکا(Convento de São João de Tarouca)

 نخستین صومعه ی فرقه ی سیسترسین ها(Cistercian Monastery) در فاصله کمی از جنوب لامگو در سال های 1100 میلادی تاسیس شد.  در طی دهه های پس از تاج گذاری شاه افونسو هنریکوئس(King Afonso Henriques)، این صومعه کمک های مالی سخاوتمندانه ای را دریافت کرد. این امر باعث رشد این صومعه شد به گونه ای که حامی چندین فرقه در شمال پرتغال گردید.

 بیشتر وقت شما صرف بازدید از کلیسایی خواهد شد که پر از لوازم و سبک معماری گوتیک، رومی، رنسانسی و باروکی است. مورخین و شیفتگان هنر مجذوب کاشی ها، نقاشی ها، و درخشش چوب طلاکاری شده محراب چوبی و مقبره ی کونت بارسلوس(Count of Barcelos)، پدرو آفونسو(Pedro Afonso)، خواهند شد. بر روی سنگ تابوت مجسمه ای دراز کشیده وجود دارد و در کنار ه های آن حجاری های برجسته مشاهده می گردد.

 

12- فستو دی نوسا سنورا دوس رمدیوس(Festa de Nossa Senhora dos Remédios)

 در اوایل ماه سپتامبر، فستیوالی به مدت دو هفته و به منظور بزرگداشت محراب مقدس نوسا سنورا دوس رمدیوس بر بالای تپه برگزار می گردد.  در طی سه روز ابتدایی که جشن اوج می گیرد، زائرین زیادی از پلکان مذکور با نه توقفگاه برای رسیدن به کلیسا بالا می روند.  ولی این تنها قسمت کوچکی از برنامه های بزرگتری مانند اجراهای موسیقی فادو، پایکوبی و فستیوال بومی محلی است که به عنوان مراسم های جانبی برگزار می شوند.

 با نزدیک شدن به انتهای این دو هفته، مراسم باتالا داس فلورس(Batalha das Flores) وجود دارد، که شامل رژه ی مردم و دسته های نوازندگی با آهنگ های محلی و بومی، رقصنده های سامبا(Samba Dancers) و عروسک های عظیم الجثه جشن می شود. و در هشتم سپتامبر، که اوج این چهارده روز است، مراسم پوریسسکا دو ترینفو(Procissão do Triunfo)، ، برگزار می گردد که شناروهای مقدس ورزشی در خیابان و توسط گاو نر کشیده می شوند.

 

13- پارکو بایولوژیکو دا سرا دا میدا(Parque Biológico da Serra da Meada)

 این پارک جنگلی راهی برای رفتن به ییلاقی آرام در خارج از لامگو است، که با مسیرهای جنگلی شما را به دل پناهگاهی طبیعی هدایت می کند. برخی از حیوانات قبل از رهاسازی در طبیعت، مدتی در این پارک نگهداری می شوند در حالی که برخی از آن ها ساکنین دائمی این پارک هستند زیرا قادر به زنده ماندن در طبیعت وحشی نیستند.

 عموما پارک داری حیوانات بومی مانند اسب، بز، آهو، گراز وحشی، روباه و گونه های مختلفی از پرندگان بومی تپه ها و جنگل های دره ی دورو است. مساحت کل پارک در مجموع 50 هکتار بوده و دارای گذرگاهی سه کیلومتری از میان جنگل درختان کاج قدیمی است.

 

14- سلیقه ی غذایی(Gastronomy)

 در دره ی آپر دورو وعده های غذاها شامل گوشت و اغلب به روش بومی طبخ می شود مانند بزغاله ی کباب شده، سیب زمینی و خرگوش پخته شده در اجاق های هیزمی. پریسونتو(Presunto)(ژامبون خشک شده) در لامگو بسیار پر مصرف بوده و می توان آن را به عنوان میان وعده همراه با نوشیدنی، در ساندویچ یا به همراه خربزه تناول کرد.  بولا دی لامگو(Bola De Lamego)، نوعی ساندویچ رایج است که از ژامبون، وینا دالهوس(Vinha D’alhos) (گوشت مزه دار شده)، ساردین و پنیر تهیه می شود.  با گذشتن از میان دره ی دورو درخواهید یافت که مزارع ذرت نیز به اندازه مزارع انگور حاصلخیز هستند. ذرت در بسیاری از غذاها مانند سالادهای مختلف، وینادالهوس، و برود میلو(Broade Milho) که نان ذرت پرتقالی است، استفاده می شود.

 

منبع : thecrazytourist