بشر همیشه تلاش کرده است که طبیعت را مطیع خود سازد؛ در جنگل خانه می‌سازد، راه‌ها را از میان صخره‌ها عبور می‌دهد و پل‌هایی عریض و طویل را در بستر دریاچه‌های بزرگ و در عرض رودخانه‌ها احداث می‌کند، اما گاهی اوقات نیز طبیعت پیروز میشود و ساخته‌های دست بشر را با تمام عظمتی که دارند، می‌بلعد! مثلاً کاخ کمونه در عراق نمونه‌ای از آن است که پس از یک دوره خشک‌سالی از زیر آب نمایان شد. اگر علاقه دارید بیشتر با سازه‌هایی که توسط طبیعت تسخیر شده‌اند آشنا شوید، با ما در لست سکند همراه باشید.
- سیگیرییا، قلعه باستانی سریلانکا
این قلعه در 88 کیلومتری شمال شهر کندی سریلانکا و در بالای یک صخره گرانیتی قرار گرفته است. قلعه سیگیرییا (Sigiriya) حدوداً 180 متر بالاتر از سطح جنگل اطراف خود قرار دارد. نام قلعه به معنی «شیر سنگی» است که به شیرهایی که از دروازه‌های قلعه محافظت می‌کند اشاره دارد. قلعه سیگیرییا بین سال‌های 477 تا 495 میلادی ساخته شده است و پس از فروپاشی پادشاهی سنهالی و بلااستفاده شدن قلعه، کم‌کم جنگل این قلعه تاریخی را به تصرف خود درآورده است. این قلعه به‌عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است و یکی از جاذبه‌های گردشگری سریلانکا محسوب میشود.
- تیمگاد، پایگاه نظامی رومی
تیمگاد (Timgad) به‌عنوان یک شهر نظامی، حدوداً 100 سال قبل از میلاد مسیح در نزدیکی کوه‌های اورس الجزایر فعلی ساخته شده است. تیمگاد تا حدود سال 700 پس از میلاد به‌عنوان مرکزی برای دفع حملات دشمن توسط امپراتوری تراژان (Trajan) استفاده می‌شده است و پس از اینکه خالی از سکنه میشود، به مرور در زیر شن‌های روان صحرا دفن میشود. این منطقه نیز به‌عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است و جزء معدود شهرهای رومی است که به‌طور کامل حفاری شده است.
- معابد باستانی، کامبوج
مجموعه آنگکور (Angkor) شهری در شمال کامبوج است که به‌عنوان مرکز امپراتوری خمر (Khmer) شناخته میشود. در این مجموعه 70 معبد مخروبه وجود دارد. باوجود چنین عظمتی به نظر نمی‌رسید که برای این مجموعه بزرگ مشکلی پیش بیاید ولی دقیقاً مثل موارد قبل و پس از سقوط امپراتوری خمر (در قرن پانزدهم میلادی) آنگکور نیز متروکه شد و طبیعت کنترل آن را به دست گرفت. بخشی از معابد آنگکور توسط پوشش گیاهی و درختان بزرگ احاطه شده‌اند. البته در حال حاضر این ترکیب جادویی از طبیعت و سازه‌های انسانی توانسته است نظر جهانیان را به خود جلب کند و به‌عنوان بهترین جاذبه گردشگری کامبوج شناخته شود.
- دُلمِن آو گوآدالپرال، اسپانیا
دُلمِن آو گوآدالپرال (Dolmen of Guadalperal) به‌عنوان استون‌هنج (Stonehenge) اسپانیایی شناخته میشود و بنایی مگالیتیک (بناهایی با سنگ‌های ایستاده) است که قدمتی بین 4000 تا 7000 سال دارد. دُلمِن آو گوآدالپرال در نزدیکی شهر کاسرس واقع شده است. درباره کاربری این سازه، اعتقاد بر این است که به‌عنوان یک قبرستان و معبد استفاده می‌شده است. این ویرانه‌ها که در زیر آب قرار داشتند در تابستان 2019 به دلیل خشک‌سالی نمایان شدند. در این سایت باستانی حدود 140 سنگ گرانیتی قرار دارد که بسیاری از آن‌ها پس از هزاران سال هنوز هم ایستاده باقی مانده‌اند.
- کلمن اسکوپ، صحرای نامیب
داستان کلمن‌اسکوپ (Kolmanskop) از رشدی سریع و سقوطی ناگهانی سرچشمه می‌گیرد. در سال 1908 به‌صورت اتفاقی یک کارگر راه‌آهن شن و ماسه‌ای عجیب یافت که بعد متوجه شد درواقع شن و ماسه نیست، بلکه الماس است. در نتیجه‌ی این کشف، با سرعت باورنکردنی شهری به نام کلمن‌اسکوپ به وجود آمد. در آن دوران این منطقه با تولید سالانه حدود یک میلیون قیراط الماس، یک دهم کل تولید الماس جهان را در اختیار داشت. ولی این رونق ماندگار نبود و پس از کاهش ذخایر و در سال 1956 این شهر به شهری متروکه تبدیل شد. امروزه این شهر بقایایی سورئال را به‌عنوان شهر ارواح به نمایش می‌گذارد و توسط ماسه‌ها تسخیر شده است.
- والونِ دی مولینی، ایتالیا
در دره‌ای عمیق و باریک در نزدیکی شهر ساحلی سورنتو ایتالیا خرابه‌هایی وجود دارد که مربوط به یک مرکز فناوری قرون‌وسطایی است. والونِ دی مولینی (Valle dei Mulini) در قرن سیزدهم میلادی ساخته شده است و یک آسیاب، یک کارخانه چوب‌بری و یک مرکز شستشوی لباس را در خود جای داده است. نام این دره به معنی دره کارخانه‌ها است و قرن‌ها به‌عنوان کانون صنعت فعالیت می‌کرده است، اما پس از رشد صنعت و منسوخ شدن فناوری‌های این دره، این مرکز نیز کارایی خود را از دست می‌دهد و به یک متروکه تبدیل میشود. والونِ دی مولینی امروزه به دلیل شرایط آب و هوایی مرطوب منطقه خود در محاصره گیاهانی قرار گرفته است که جای‌جای آن را پوشانده‌اند.
- سن خوآن پرانگاریکوتیرو، مکزیک
فوران آتش‌فشان پاریکوتین در ژانویه 1943 شروع شد و در سال 1952 به پایان رسید. پس از پایان فوران آتش‌فشان شهر سن خوآن پرانگاریکوتیرو (San Juan Parangaricutiro) زیر لایه‌های متراکم گدازه دفن شد، تنها سازه باقی‌مانده، بنای کلیسای شهر است که آتش‌فشان حدود 9 متر از آن را نیز پوشانده است. فقط قسمت‌هایی از این کلیسا بیرون از گدازه قرار گرفته است (شامل برج ناقوس)، با این وجود، کلیسای شهر سن خوآن پرانگاریکوتیرو به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری اصلی منطقه شناخته میشود و توانسته به عنوان یک منبع درآمد برای روستاهای مجاور که اکثراً اهالی سابق همین شهر بوده‌اند، درآمدزایی کند.
نظر شما درباره این جدال زیبا بین انسان و طبیعت چیست؟ آیا شما ساختمان دیگری که بدین صورت در محاصره طبیعت قرار گرفته باشد را می‌شناسید؟
منبع: matadornetwork.com
