بریتانیای کبیر کشف اولین کلاه‌خود وایکینگ خود را به‌طور رسمی تأیید کرده است. این کلاه‌خود در شهر یارم یورکشایر شمالی در دهه 1950 توسط کارگران حفاری پیدا شد. بعد از گذشت سالها در یک موزه محلی نگهداری ش و، اکنون پوشش آن نسبتاً زنگ زده است. وایکینگ‌ها از شناخته‌شده‌ترین افراد تاریخ هستند. بااین‌وجود کلاه‌خودهای خاص آن‌ها برای باستان‌شناسان بسیار نادر است. تحقیقات انجام شده توسط دکتر کریس کیپل از دانشگاه دورهام آنچه را که بسیاری گمان می‌کردند درست است، را اثبات می‌کند.
او کلاه‌خود را بر روی سرخود امتحان کرد و معتقد بود که آن مربوط به حدود قرن دهم پس از میلاد است و این کشفیات چیزی است که همه منتظر شنیدنش بودند! او این کلاه‌خود را با بقیه کلاه‌خودهای پیدا شده مقایسه کرد. تنها یک نمونه دیگر از کلاه وایکینگ‌ها و در سال ۱۹۴۳ در نروژ کشف شد که دست‌نخورده بود و کلاه‌خود Gjermundbu نام گرفت، به همین دلیل است که این کشف، مهم و بزرگ تلقی میشود.
کارگران در حال حفر چاله برای لوله‌های فاضلاب بودند که زره را در حدود ۷۰ سال پیش کشف کردند. صاحب قبلی آن در طول جنگ‌های قرن بیستم، مجازات‌هایی کشیده بود . موزه پرستون در Stockton - جایی که این اثر از سال ۲۰۱۲ در آن قرارگرفته است - اشاره می‌کند که " آسیب به کلاه‌خود توسط یک گاوآهن یا بیلی که در حالی حفاری زمین بوده است رخ داده است.
دکتر کیپل در حال نوشتن مطلبی برای مجله Medieval Archeology، است تا یافته‌های خودش را در مورد کلاه‌خود، تاج ساخته شده از صفحات آهنی پرچ که تزئین نشده و نازک ساخته شه است را، جمع‌آوری کند.کیپل ادامه می‌دهد: «این مقاله نشان می‌دهد این کلاه‌خود مانند کلاه‌خودهایی که قبلاً پیدا شده است نیست بلکه یک کلاه‌خود مربوط به قرن نهم است!»
یک کلاه‌خود باضخامت 16 میلی‌متر و لایه آهن بین 1 تا 2 میلی‌متر سر یک جنگجو را محافظت خواهد کرد. صفحات آهنی باهم تداخل دارند، به‌علاوه نوارها روی هم قرار گرفته‌اند. موزه پرستون با تطبیق مشاهدات کیپل، به "محافظ (چشم) " در زیر نوار ابرو اشاره می‌کند، سوراخ‌هایی نیز در حاشیه نوار قرار دارند که هنوز مشخص نیست دلیل قرار گرفتنشان در آنجا چه بوده است.
برای کیپل تعجب‌آور است که کلاه‌خود این مدت سالم باقی مانده است. پرستون تعجب می‌کند که چگونه این کلاه‌خود در زمین مرطوب کنار رودخانه و جزر و مد رودخانه Tees سالم باقی‌مانده است! ممکن است بعدها این کلاه‌خود زنگ‌زده باشد. کیپل می‌گوید: «ورق نازک آهن در حال حاضر بسیار به خوردگی حساس است (باید در شرایط بسیار خشک نگهداری شود)، بنابراین مسئله فقط نشان دادن تاریخ ایجاد آن نبود، بلکه نحوه سالم باقی ماندن آن نیز مسئله مهمی است اما او تلاش کرد متوجه شود چگونه در دهه ۱۹۵۰ این کلاه‌خود از زیر خاک بیرون آمده بود.»
عامل دیگر وضعیت کلاه‌خود در هزاران سال پیش است. بین قرن ششم و هشتم، فقط ثروتمندان و قدرتمندان اروپای شمالی به کلاه‌خود دسترسی داشتند، که دارای نقوش برجسته‌ای بود و به‌عنوان نشانه اقتدار و نه نوعی محافظت، آن را می‌پوشیدند.
دکتر کیپل در مجله اکو نوشته است که کلاه‌خودهای بعدی صرفاً برای محافظت از سر جنگجویان طراحی شده بودند، اما دیگر تزئین نمی‌شدند. کلاه‌خود Yarm که بنا بر گزارش‌ها در شمال انگلستان ساخته شده است، نمونه‌ای متشکل از تجهیزات محافظ شخصی برای یک جنگجو است. حفاظت بیشتر توسط یک زره زنجیری تأمین می‌شد.
این مورد خاص از پوشش‌های وایکینگ در زیر زمین یافت شده است، اما دلیل آن مشخص نیست. در قرن 10 مسیحیت تمرکز خود را از دفن کردن اجسام در زیر زمین تغییر دادند. طبق گفته‌های مجله دکتر کیپل، به نظر می‌رسد کلاه‌خود در گودال پنهان شده بوده است.
مطمئناً کلاه ایمنی وایکینگ‌ها در بریتانیا بازدیدکنندگان را به موزه پرستون Park جلب می‌کند و پس از گذر از پاندمی کرونا، موزه یک‌بار دیگر برای عموم باز میشود و بازدیدکنندگان از دیدن این قطعه شگفت‌انگیز از تاریخ به وجد خواهند آمد!
منبع: thevintagenews.com
