تا به حال دل به دریا زده‌اید؟ آن هم در دریای خزر.
سبک، آرام و با نشاط می‌شوی. آدرنالین خونت بالا می‌رود و به اوج هیجان می‌رسی، حس رها شدن داری، زمانی‌که با موج دریا تصادف می‌کنی، انگار که آب زیر پوستت رفته است. می‌توان گفت حالت خوب میشود وقتی تن به آب می‌سپاری.
همین حس خوب شدن است که 20 میلیون مسافر و گردشگر ایرانی را به سوی سواحل شمال می‌کشاند و باز همین حس خوب است که سبب میشود مسافران به عشق شنا زیر تابش تابستانی خورشید در گرمای مطبوع خزر، خطر شنا در نقاط ممنوعه شنا و خارج از طرح‌های سالم ساز دریا را به جان بخرند و دل به دریا بزنند.
اما گاهی شناگران به این موضوع توجه نمی‌کنند که آب که از سر که گذشت، چه یک وجب چه صد وجب، دیگر فرقی نمی‌کند! به هر حال راه نفس را می‌بندد. معمولا بی‌احتیاطی، نداشتن مهارت شنا و آشنا نبودن با ویژگیهای آب دریا همچون جزر و مد و جریان‌های شکافنده و مرگبار ساحلی و از سوی دیگر کمبود امکانات امداد و نجات، بخصوص در مناطق ممنوعه شنا سبب مرگ‌شان میشود.
امسال اعتبارات بیشتری برای ساماندهی طرح‌های سالم سازی سواحل شمالی در نظر گرفته شد و محدوده طرح‌ها گسترش یافت، اما چرا باز هم مسافران جذب مناطق ممنوعه شنا می‌شوند و بی‌اعتنا به تابلوهای "خطر غرق شدگی" و "شنا مطلقا ممنوع" در مقابل پرچم‌های برافراشته سیاه شنا می‌کنند؟
متاسفانه طرح‌های سالم سازی دریا در یک محدوده کوچک بدون هیچ جذابینی محصور شده و به نصب چند جایگاه دوش آب معیوب و تعدادی سرویس بهداشتی کثیف و با شیرآلات خراب محدود شده است. معمولا این محدوده‌ها کثیف‌اند، فضای سبز ندارند، پایگاه ثابت و موقت امداد و نجات، امکانات تفریحی، رفاهی و بهداشتی وجود ندارد و یا در سطح ضعیف مشاهده میشود. همچنین تعداد نجات غریقان و تجهیزات مورد نیاز آنان در این محدوده‌ها کم است.
همه اینها سبب شده که مسافران تفاوتی بین محدوده‌های سالم‌سازی شده و غیرحفاظت شده قائل نشوند و مصداق این مسئله، این ضرب المثل است که می‌گوید، "آب از سرچشمه گل آلود شده است."
به گفته سرناجی منطقه ساحلی شنا ممنوع سنگ‌چین بابلسر، روزانه حدود 1000 نفر برای شنا در دریا به این منطقه ساحلی مراجعه می‌کنند و کنترل همه این شناگران با یک بلندگو، دو صندلی، یک چتر و چند سوت آویخته شده از گردن ناجیان انجام میشود و این در شرایطی است که ناجیان این منطقه از حقوق عقب افتاده‌شان گلایه دارند و می‌گویند تامین معیشت خانواده‌شان سخت شده است.
حسین علی نژادی، سرناجی نجات غریقان در اسکله سنگ چین بابلسر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مازندران، با گلایه از تأخیر در پرداخت حقوق‌شان اظهار کرد: قرار بود در سه ماه تابستان مبلغ 900 هزار تومان به عنوان حقوق ناجیان غریق به ما پرداخت کنند اما متأسفانه حدود یک ماه و 15 روز است که حقوق‌مان پرداخت نشده است.
وی معتقد است: اگر نارضایتی در کار وجود داشته باشد، نجات غریق نمی‌تواند بدرستی فعالیت کند و بر روی کارش تمرکز داشته باشد، زیرا معیشت خانواده نجات غریق از طریق این فعالیت تأمین میشود.
علی نژادی تصریح کرد: سرناجی از ساعت 7:30 صبح تا 21 و ناجیان در دو شیفت کاری 7 صبح تا 14 و 14
تا 21 در سواحل خدمات رسانی می‌کنند تا جلوی غرق شدن مسافران در دریا گرفته شود و این خدمات رسانی با حداقل امکانات انجام میشود. ما از حداقل امکانات همچون چتر و بلندگو محروم هستیم. تنها بلندگوی موجود در این اسکله نیز از طریق شهرداری تأمین شده است، در حالی که وظیفه‌ای در این زمینه به عهده ندارد و باید هیأت فدراسیون نجات غریق این امکانات را در اختیار ما قرار دهد.
وی افزود: اگر امکانات مورد نیاز نجات غریقان وجود نداشته باشد روی عملکرد ناجیان تأثیر می‌گذارد، زیرا معیشت نجات غریق‌ها از این راه تأمین میشود. به عنوان سرناجی 200 هزار تومان از هزینه شخصی به یک ناجی پرداخت کرده‌ام.
علی نژادی خاطرنشان کرد: در این منطقه ساحلی بابلسر با وجود آن‌که منطقه شنا ممنوع محسوب میشود روزی 1000 مسافر به این منطقه برای شنا کردن مراجعه می‌کنند، به همین دلیل ناجیان در این منطقه مستقر شده‌اند تا از بروز مخاطرات شنا در این منطقه جلوگیری شود. اگر هیأت نجات غریق بابلسر به ما دستور دهند که فعالیت را متوقف کنیم کار را رها می‌کنیم اما رئیس هیأت نجات غریق بابلسر به ما وعده داده‌اند که حقوق عقب افتاده ما پرداخت میشود.
وی عنوان کرد: اگر بودجه‌ای برای طرح سالم سازی دریا در نظر گرفته‌اند پس چرا حقوق ما پرداخت نمی‌شود؟ این بودجه در کجا هزینه شده است؟ شنیده‌ایم این بودجه در شهرهای فریدونکنار، ساری و بابلسر دریافت نشده است. از مسئولان ذیربط در استانداری مازندران تقاضا داریم نسبت به پرداخت حقوق معوقه ما اقدام کنند.
علی نژادی تاکید کرد: از اول خرداد تا مهرماه وظیفه داریم در این منطقه فعالیت کنیم و همراه بنده به عنوان سرناجی 5 تا 6 نجات غریق در ساحل سنگ چین بابلسر فعالیت دارند. در نتیجه فعالیت ناجیان در این منطقه از اول خرداد تاکنون 6 نفر از مسافران غرق شده‌اند در حالی که 10 سال پیش حدود 200 تا 250 نفر در سواحل بابلسر در طول تابستان غرق می‌شدند.
وی، مهم‌ترین عامل غرق شدن مسافران را توجه نکردن به توصیه‌های نجات غریقان عنوان کرد و گفت: متأسفانه برخی مسافران از محدوده استحفاظی شنا عبور می‌کنند و به سوت ناجیان توجهی نمی‌کنند. مسافران می‌توانند در محدوده 50 متری از ساحل به سمت دریا شنا کنند. اگر شناگران تنها 5 متر از محوطه در نظرگرفته شده خارج شوند، به علت افزایش عمق آب، زیر پایشان خالی میشود و به جای آن‌که پایشان را صاف نگه دارند، آن را کج می‌کنند و چون در این شرایط دچار استرس می‌شوند باعث غرق شدن‌شان میشود.
علی نژادی ادامه داد: اگر شناگر در حال غرق شدن به فنون شنا آگاه باشد حدود 5 دقیقه می‌تواند برای زنده ماندن تلاش کند. معمولاً زمانی که آب از سر انسان به طول 2 متر بالاتر می‌رود، به شناگر استرس وارد میشود و فکر می‌کند زیر پایش خالی شده است، بنابراین در گودی جریان آب خفه میشود. خواهش می‌کنم مسافران به توصیه‌های نجات غریقان توجه کنند تا باعث رنج و گرفتاری خانواده‌هایشان نشوند. حداقل 5 دقیقه بعد از غرق شدن شناگر، می‌توان او را با تنفس مصنوعی و وجود تجهیزات هلال احمر نجات داد ولی پس از 5 دقیقه نمی‌توان کاری کرد.
سرناجی نجات غریقان در منطقه ساحلی بابلسر یادآور شد: هر سال از نجات غریقان آزمون سالم بودن گرفته میشود و پس از آن کارت آمادگی نجات غریق صادر میشود.
سیدغلامرضا رضوی، رئیس کمیته پیشگیری از مغروقین در مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به پرداخت معوقات سال 92 ناجیان مازندران در سال 93، خاطرنشان کرد: حقوق ناجیان مازندران در سال جاری برای ماه خرداد در دو مقطع زمانی پرداخت شده و حقوق تیرماه نیز پرداخت خواهد شد. اعتبار برای پرداخت حقوق نجات غریقان تا مصوب، تخصیص و جذب شود زمان می‌برد ولی ما قول می‌دهیم که حقوق ناجیان کامل پرداخت شود.
معاون ورزشی اداره کل ورزش و جوانان مازندران افزود: مناطق تحت پوشش طرح سالم سازی دریای مازندران به دو بخش مناطق ممنوعه شنا و مناطق آزاد برای شنا تقسیم میشود. در مناطقی که شنا آزاد است، شهرداری با نظارت فرمانداری و در نهایت استانداری نظارت و خدمات رسانی را به عهده دارد و در مناطق ممنوعه شنا 9 کمیته مسئولیت نظارت و خدمات رسانی را به عهده دارند. یکی از این کمیته‌ها، کمیته‌های پیشگیری از مغروقین است که مدیریت ورزش و جوانان استان مسئولیت نظارت بر آن را برعهده دارد.
وی، کمبود امکانات مورد نیاز نجات غریقان در مناطق ساحلی مازندران را تأیید و تصریح کرد: لباس و تجهیزات ورزش مورد نیاز ناجیان از سوی فدراسیون غواصان و نجات غریقان تأمین میشود و برخی تجهیزات مورد نیاز دیگر از سوی استانداری تهیه میشود.
رضوی یادآور شد: در اجرای طرح‌های سالم سازی دریا، ارگان‌هایی همچون هلال احمر، اورژانس، نیروی انتظامی، میراث فرهنگی و گردشگری، فرمانداری و شهرداری مشارکت دارد ولی مسئول مستقیم نظارت بر طرح‌های سالم سازی، فرمانداری‌ها در شهرستان‌ها هستند، زیرا به عنوان رئیس ستاد در شهرستان‌ها فعالیت می‌کنند. استاندار نیز به عنوان نماینده وزارت کشور با سمت رئیس ستاد سالم سازی دریا و معاون سیاسی، اجتماعی استاندار به عنوان دبیر ستاد نظارت بر اجرای طرح‌های سالم‌سازی دریا را برعهده دارند.
وی گفت: تعداد مسافران مراجعه کننده به سواحل دریا در مازندران بسیار است و طرح‌های سالم‌سازی جوابگوی نیازها نیست، بنابراین، لازم است که مناطق تحت پوشش طرح‌های سالم سازی دریا گسترش یابند. قانون اجازه نمی‌دهد در شرایطی که دریا متلاطم است و پرچم‌های سیاه برافراشته است، شناگران در دریا شنا کنند ولی نمی‌توان جلوی مردم در هنگام ورود به دریا را گرفت بنابراین، باید از سوی صداوسیما فرهنگ سازی و کار ملی در این زمینه انجام شود.
رضوی خاطرنشان کرد: 470 کیلومتر ساحل در استان مازندران وجود دارد؛ بنابراین، با این امکانات محدود نمی‌شود کار زیادی کرد و بر تمام مناطق ساحلی نظارت کرد. به عنوان مثال در شهرک‌های ساحلی همچون خزرشهر و دریاکنار، ناجیان مخصوص به شهرک فعالیت می‌کنند و بر طبق قانون موظف‌اند مراقب سلامت مسافران باشند اما مسئولیت هرگونه حوادث غیرمترقبه‌ای در این سواحل با خود شهرک‌هاست.
وی ادامه داد: از اول خرداد تا قبل از تعطیلات عیدفطر حدود 15 نفر در دریای مازندران غرق شده‌اند که نسبت به سال گذشته 15 درصد کاهش نشان می‌دهد.
کریمیان، رئیس هیأت نجات غریقان بابلسر در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به فعالیت 1200 نفر ناجیان غریق در مناطق ساحلی مازندران، خاطرنشان کرد: در طول 27 کیلومتر منطقه ساحلی بابلسر 170 ناجی فعالیت می‌کنند که از این تعداد 40 نفر در محدوده شنا ممنوع خدمات رسانی می‌کنند.
وی افزود: از اول خرداد تاکنون 450 نفر از خطر غرق شدن نجات یافتند که از این تعداد 50 نفر احیاء شدند. در منطقه شنا ممنوع بابلسر از اول خرداد تا زمان تعطیلات عیدفطر 2 نفر غرق شده‌اند.
ساده و در یک کلام باید گفت، قرار دادن یک متولی برای مدیریت، نظارت و ساماندهی سواحل، توسعه امکانات رفاهی، تفریحی، خدماتی و بهداشتی، آزادسازی حریم قانونی دریا، ایجاد پایگاه‌های ثابت و موقت امداد و نجات در تمام نقاط ساحلی، افزایش تعداد نجات غریقان و توسعه امکانات مورد نیاز آنان، شناسایی نقاط کور، پاک‌سازی سواحل از زباله‌ها و ساختمان‌های تخریب شده در کنار آن، توسعه فضای سبز و پارک‌ها در حاشیه سواحل، گسترش محدوده طرح‌های سالم سازی دریا، گسترش جاده‌های ساحلی و توسعه سیستم حمل و نقل، برگزاری جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های صنایع دستی در کنار سواحل برای افزایش جذابیت‌ها و ساماندهی طرح‌های سالم سازی دریا ضروری است.
مدخل ورودی یکی از کانال‌های فاضلاب شهری در ساحل بندر انزلی
ساحل فرح‌آباد - ساری
پیشرفته‌ترین امکانات نجات غریق جهان در ساحل خزر
پیشرفته‌ترین امکانات نجات غریق جهان در ساحل خزر
بزرگترین معضل دریای خزر آلودگی است که با ورود چندین هزار تن زباله خام و تصفیه نشده و اکتشافات صنعتی، استخراج نفت و تخلیه فاضلاب ها و دیگر عوامل به وجود آمده است
منبع: ایسنا
