حدود ۱۰۰ سال از پرواز اولین هواپیمای مسافربری می‌گذرد و در این مدت، پرواز هواپیماها هر روز بیشتر و بیشتر و از جنبه‌‌های مختلف دچار تغییرات شده است. برخی از این تغییرات مثل بزرگتر شدن و افزایش امنیت باعث بهبود شرایط شده‌اند اما برخی تغییرات مثل شلوغ شدن فرودگاه‌ها یا مراحل سخت و دست و پا گیر باعث شده‌اند که از لذت پرواز کاسته شود. روزگاری نه چندان دور پرواز و سفر با هواپیما، لوکس محسوب می‌شد اما حالا به کاری عادی تبدیل شده است. با دیدن این تصاویر نوستالوژیک و مقایسه آن‌ها با وضعیت فعلی متوجه خواهید شد که همه‌ی تغییرات در طی این سال‌ها هم مثبت نبوده است.
ترمینال‌های فرودگاه‌ها در گذشته خلوت بودند و مسیرهای پیچیده در آن‌ها دیده نمی‌شد. تصویر زیر فرودگاه نیویورک را در سال ۱۹۵۰ نشان می‌دهد و در تصویر بعدی می‌بینید که خودروها و مسافران باید براساس چراغ‌های راهنما، سریع از مسیرها بگذرند.
اگر در دهه ۳۰ میلادی به فرودگاه‌ها می‌رفتید، کامپیوتری وجود نداشت. تصویر اول فرودگاه گاتویک لندن در سال ۱۹۳۶ و تصویر دوم فرودگاه فیلادلفیا را نشان می‌دهد که همه‌ی کارها در آن، فقط با کامپیوتر انجام میشود. حتی برخی کارها دیگر نیازی به حضور کارمند هم ندارند و مسافران با استفاده از کیوسک‌های مجهز به رایانه، کارهایشان را انجام می‌‌دهند.
در گذشته به واسطه کوچک بودن هواپیماها زمان سوار شدن به هواپیماها کمتر طول می‌کشید و صف‌های کوتاهی تشکیل می‌شد اما امروزه حتی بعد از گذشت از تمام مراحل فرودگاه باید مدتی را در راه سوار شدن به هواپیما طی کنید.
تجهیزات برج‌های مراقبت و مراکز کنترل نسبت به امروز ساده‌تر بودند و بیشتر آن‌ها آنالوگ بودند. امروزه تمام تجهیزات، دیجیتال هستند و نیروی کمتری برای کنترل و نظارت نیاز است. تصویر اول مرکز کنترل ترافیک فرودگاه Heathrow لندن و تصویر دوم فرودگاه میامی در آمریکا است.
اولین هواپیماهای مسافربری، کابین کوچکی داشتند و همانطور که در تصویر اول می‌بینید فقط دو ردیف صندلی برای مسافران بود و خبری هم از محل قرار دادن کیف در آن نیست. در دهه ۶۰ میلادی، هواپیماها بزرگتر شدند و همانطور که در تصویر زیر هواپیمایی از خطوط بریتانیا را می‌بینید، سه ردیف صندلی دارد و محل قرار گیری کیف‌ها اضافه شده اما بسیار ساده و نا ایمن هستند.
در دهه‌ی ۷۰ میلادی، هواپیماهای بوئینگ ۷۴۷ به پرواز درآمدند که دلیل اصلی شهرتشان فضای داخلی بزرگ آن بود. در تصویر امروزی می‌بینید که کابین مسافران فشرده‌تر شده و بیشتر شدن تعداد مسافر در اولویت قرار گرفته است.
فضای کافی بین صندلی‌ها یکی از آیتم‌های مهم برای مسافران است که در گذشته به اندازه کافی بوده اما امروزه در پروازهای اکونومی بسیار کاهش یافته است.
اولین پروازهای فرست کلاس با آنچه که امروزه وجود دارد متفاوت بودند و گاهی در پذیرایی (به ویژه تنوع غذا و نوشیدنی) و امکانات رفاهی زیاده‌روی هم می‌شد. امروزه پروازهای فرست کلاس وابسته به شرکت‌ها، امکانات متفاوتی ارائه می‌کنند و حتی امکان داشتن اتاقک خصوصی هم فراهم شده است. در فرست کلاس‌های قدیمی غذا خوردن و بازی در هواپیما یک کار لذت‌بخش بود اما امروزه غذاها چنگی به دل نمی‌زنند و غذای مناسب در پروازهای معمولی کمیاب هستند.
در حدود ۵۰ سال قبل نیاز نبود حتماً بلیط فرست کلاس داشته باشید تا در صندلی تختخواب شو راحت بخوابید. تصویر اول پرواز نیویورک به لندن را نمایش می‌دهد. در تصویر دوم یک پرواز بیزینس کلاس را می‌بینید که مربوط به سال ۲۰۱۲ است.
در هواپیماهای قدیمی دستشویی فضای بزرگتری داشت و حتی میز آرایش برای خانم‌ها وجود داشت. در تصویر زیر دستشویی هواپیمای بوئینگ ۷۸۷ را در زمان حال می‌بینید که چقدر فضایش محدود است.
کابین خلبان در گذشته کوچک‌تر بود و پر از درجه‌های آنالوگ و امروزه پر از نمایشگر است و البته بزرگتر!
یکی از تغییرات عمده در صنعت هوانوردی، لباس مهمانداران هواپیما است که وابسته به مد روز تغییر یافته است. در ابتدا در همه خطوط هوایی لباس‌ها مشابه هم بود. امروزه در کشورهای مختلف لباس مهمانداران بیشتر با توجه به فرهنگ و سنت طراحی میشود.
در دهه ۸۰ میلادی که هنوز نمایشگرها و فیلم وارد هواپیما نشده بود سرگرمی اصلی مسافران بازی‌های جدید الکترونیک بود. همانطور که در تصویر دو مسافر در هواپیمای یونایتد ایرلاین را می‌بینید که در حال بازی با دستگاه رایانه‌ای تعبیه شده روی میز هستند. اکنون اکثر هواپیماها نمایشگرهایی روی صندلی دارند تا مسافران فیلم تماشا کنند.
منبع: businessinsider.com
