شهر ورزنه در جنوب غربی شهرستان نائین، در شرق استان اصفهان و خط مرزی استان یزد قرار دارد و از توابع بخش بن‌رود در شهرستان اصفهان است. مردان این شهر بیشتر كشاورز هستند و زنان آن به پارچه‌بافی و قالیبافی مشغولند. شهر ورزنه متشکل از بافت جدید و قدیم می باشد. بافت جدید ورزنه به نام شهرک امام جعفرصادق و در شمال زاینده‌رود قرار دارد و بافت قدیم آن در جنوب زاینده‌رود که سابقا خندق شهر بوده قرار گرفته است.
آز آنجا که ورزنه کوچک است، امکان دیدن بسیاری از نقاط دیدنی شهر با پای پیاده برایتان امکان‌پذیر است، مثل آثار تاریخی موجود و کارگاه‌های صنایع دستی. اما جهت بازدید از گاوچاه، آسیاب شتر، گاوگرد و قلعه قورتان نیاز به وسیله‌ی نقلیه دارید. دیدن خانه میرمیران، آب انبارهای صفوی، موزه مردم‌شناسی، همه و همه در كنار مردمان سفیدپوش با گویش پهلوی ساسانی (در اصطلاح محلی زردشتی) لذتی است وصف‌ناپذیر كه در یک نیمروز هم می‌توانید آن را تجربه كنید.
از آنجا که زنان ورزنه به جای چادر سیاه، چادر سفید سر می‌کنند، ورزنه را سفیدترین شهر ایران نامیده‌اند. در مورد دلیل کاربرد چادر سفید در این منطقه نظرات گوناگونی وجود دارد، برخی معتقدند پوشیدن چادر سفید به خاطر مقابله با گرمای شدید تابستان در این نقطه‌ی کویری است.
از صنایع دستی ورزنه می‌توان به کاربافی و سفره‌بافی اشاره کرد. کاربافی هنری است که از دوره‌ی تیموریان وجود داشته و زمانی در شهر ورزنه رونق قابل توجهی داشته است، اما با ورود پارچه‌های صنعتی، این هنر زیبا در حال فراموشی است. از کارباف‌های ورزنه به‌عنوان سفره نان یا بقچه‌ی جهاز عروس، بقچه حمامی، چادر سفید، کفن و چادرشب استفاده میشود.
در حال حاضر، در این منطقه شانزده کارگاه نیمه‌فعال خانگی بافت‌کار وجود دارد که بافندگان آن همگی زنان مسن هستند. کارباف ورزنه درصورت نقشدار بودن، بیش از پنج رنگ ندارد و با نخ پنبه‌ای مرسریزه و آهارخورده با چربی حاصل از مغز گوسفند بافته میشود.
کویر ورزنه، نزدیک‌ترین كویر به شهر اصفهان است که وسعت بی‌نظیر تپه‌های شنی دارای اشکال مختلف و چشم‌انداز ماسه‌هایش از بالای تل‌ماسه‌ها چنان مسحوركننده است كه تا مدت‌ها در خاطرتان خواهد ماند. شما می‌توانید با خواندن مطلب ورزنه اطلاعات بیشتری درباره‌ی این پدیده‌ی چشم‌نواز و سحرآمیز کسب کنید. آیا تا به حال به شهر ورزنه سفر کرده‌اید؟ مشاهداتتان را با ما و دیگران به اشتراک بگذارید.
