کم‌تر جایی روی زمین مانند دشتهای نمک اعجاب آور سالار دیونی (Salar de Uyuni) در بولیوی، به یک محیط فرازمینی مشابهت دارد. این دشتها با مساحتِ باورنکردنیِ 12106 کیلومتر مربع، بزرگ‌ترین دشتهای نمکی جهان به‌شمار می‌روند و از حیث جغرافیایی، میراث یک دریاچه ی نمکی باستانی محسوب میشوند که سرانجام خشک شده است.
به یمن رسوبات نمکی عظیمی که هنوز در این دشتها وجود دارند، در فصول خشک میتوانید با عبور از آن، خطای دیدی متشکل از «پوچیِ» سفیدِ وهمآلودی را تجربه کنید. با وجود این در فصول مرطوب، این دشتها از یک لایه ی نازکِ آب پوشیده میشوند. این امر موجب میشود آسمان به شکلآآ آینهگونه در سطح این دشتها بازتاب یابد و چنین بنماید که خط افق محو شده است.
بسیاری از مسافرانی که رهسپار بولیوی میشوند، به سبب افسونِ تصورِ چنین مکان عجیب‌و‌غریبی، حتماً در برنامه سفرشان توقف در دشتهای نمکی را نیز می‌گنجانند. البته الزاما همه آنها تصور مواجه شدن با این حجم از اعجاز و شگفتی را ندارد. دومینیک چیو، عکاس مشهوری که در هنگ‌کنگ زندگی میکند، از طرفداران پروپاقرص جنگهای ستارگان است و برای مدتها رؤیای عکاسی از یک نبرد با شمشیر نوری در یک میدان حماسی را در سر میپروراند. او در گفتگو با لونلی پلنت اظهار کرد «همیشه میخواستم چنین پروژۀ عکاسی را پیش ببرم. سپس دریافتم دشتهای دیونی به‌راستی حس قدم گذاشتن در کیهان را شبیه‌سازی می‌کنند؛ بازتاب آسمان، حسِ شناور بودن در میانۀ کهکشان را به انسان منتقل میکند».
دومینیک تصمیم گرفت هرچه زودتر این دشتها را ببیند. او میگوید «من از لاپاز به فرودگاه دیونی پرواز کردم. این دشتها در وسط ناکجاآباد هستند و به جز نمک و شن، و نیز یک شهرک کوچک، چیزی در آن‌جا دیده نمی‌شود». هنگامی‌که او با چشمان خود دیونی را دید، قطعاً ناامید نشد. به زعم او، «این دشتها حقیقتاً باشکوه هستند. پیش از رفتن به آن‌جا، عکسهای مربوط به آن را دیده بودم و همواره از خود می‌پرسیدم، آیا این دشتها میتوانند انتظارات مرا برآورده سازند یا نه... و الان اعتراف می کنم که بدون هیچ تردیدی این اتفاق افتاد. بی‌شک تماشای میلیاردها ستاره در راه شیری، تجربهای است استثنائی که تحت‌تأثیر بازتابِ آینهواری که در دشت های سالار دیونی وجود دارد، به تجربه ای منحصر بفرد بدل می شود.
منبع: lonelyplanet
