الیمستان، روستایی توریستی از توابع بخش مرکزی شهرستان آمل است که در کیلومتر ۲۰ جاده هراز از آمل واقع شده است. جنگل الیمستان، محل رویش گیاه "الیما" است که در اردیبهشت ماه رشد می کند. می گویند نام جنگل الیمستان نیز برگرفته از آن می باشد. الیمستان یکی از مناطق توریستی ایران است که تورهای زیادی سالانه برای تفریح و سفر به دل طبیعت به آنجا مراجعه می‌کنند. این منطقه، نگاه عکاسان داخلی و خارجی را هم به خود جذب کرده و طبیعت بکر و زیبایی جنگل و مراتع و سرسبزی آن وصف ناشدنی است. آب آشامیدنی‌اش از چشمه تامین می شود و محصول این منطقه نیز غلات، لبنیات و عسل است.
قله الیمستان هم یکی دیگر از جاذبه های این روستا است که در زمستان و بهار، کوهنوردان زیادی را به خود جذب می کند. قله ای که حدود ۲۵۱۰ متر ارتفاع دارد و یکی از بهترین گزینه های کوهنوردی در زمستان به شمار می‌رود. اگر اهل کوهنوردی باشید، این قله با تمام جاذبه‌های طبیعی اطرافش بهترین گزینه‌ی سفر کوهنوردی شما به شمار خواهد رفت. در کل مسیر دامنه‌ی شرقی، قله‌ی دماوند در پیش چشمانتان است و هر لحظه با شما حرکت می‌کند.
اما شاید از همه جالب‌تر، منطقه‌ی نقش پای رستم باشد که تعجب همه کوهنوردان را بر می انگیزد. نرسیده به قله، جای دو شهاب سنگ بزرگ دیده می شود که حفره هایی به عمق ۱۰ متر ایجاد کرده‌اند. بومیان منطقه افسانه‌ای زیبا برای این چاله‌ها دارند. آنها معتقدند این گودال‌ها جای زانوهای رستم است که در این منطقه زانو زده و از آب دریا نوشیده است. دورنمای بی نظیر قله‌ی دماوند، مناظر زیبای جنگلی با پوشش دشت های پر گل، منطقه را به مکانی مجذوب کننده تبدیل کرده است. قبل از رسیدن به جنگل، در ابتدای ورود به الیمستان روستایی قرار دارد که لهاش نامیده می شود و در کوهستانی معتدل و مرطوب واقع شده است. توجه داشته باشید که آب و هوا در این جنگل می‌تواند متفاوت باشد بنابراین در زمان سفرتان دقت لازم را به عمل بیاورید.
از آمل کیلومتر ۲۰ و از تهران، کیلومتر ۱۴۰ جاده هراز، به جاده فرعی با تابلوی امام زاده قاسم یا امامزاده لهاش برمی‌خورید. در اوایل مسیر به دو راهی می‌رسید که باید جاده‌ی سمت چپ را دنبال کنید، جاده‌ا‌ی فرعی و آسفالته‌ی باریک، با پیچ و خم بسیار و در حدود ۷ کیلومتر که ابتدا ما را به روستای لهاش و پس از ۵ کیلومتر مسیر خاکی به روستای الیمستان می‌رساند. از آنجا با پشت سر گذاشتن آبادی وارد جنگل می‌شوید.
اواسط بهار و اوایل پاییز، بهترین فصل برای رفتن به جنگل است ولی مناظر زیبای زمستانی هم می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد، البته به شرطی که تمامی اصول این‌گونه سفرها رعایت شود. غذای کافی، لباس مناسب، جعبه‌ی کمک‌های اولیه، چراغ قوه، در صورت داشتن gps و یا کمک گرفتن از بومیان برای جنگل نوردی پیشنهاد میشود. در شرایط مه امکان گم شدن در جنگل وجود دارد، عموما این جنگل را بی خطر می خوانند اما احتیاط را فراموش نکنید و برای حفاظت از محیط، آتش روشن نکنید یا در صورت روشن کردن از خاموش شدن آن پیش از رفتن اطمینان حاصل کنید.
منابع: سیری در ایران، جاذبه های ایران، باشگاه خبرنگاران
