در استان اصفهان، درست در 40 کیلومتری شرق مرکز شهرستان خور و بیابانک و در محور ارتباطی طریق‌الرضا، جاذبه‌ای چشم‌نواز و عجیب وجود دارد که یکی از کم‌نظیرترین‌ها در نوع خودش محسوب میشود. دریاچه نمک خور با 2000 کیلومتر مربع وسعت و با ارتفاع 707 متر از سطح دریا، به عنوان وسیع‌ترین و کم‌ارتفاع‌ترین نقطه در فلات ایران شناخته میشود.
سراسر این دریاچه را پلی‌گون‌ها فرا گرفته است. اشکال هندسی چند ضلعی منظمی که پس از بارش و پس از تبخیر آب باران و به دلیل شوری کویر، ایجاد می‌شوند. در واقع، به دلیل دمای بالای هوا و سرعت زیاد تبخیر، این‌ها تنها لایه‌ای از نمک هستند که باقی می‌مانند اما به طرز عجیبی، شکل منظم هندسی خاصی به خود می‌گیرند. این اشکال در زمستان‌ها به رنگ سیاه و در تابستان‌ها به رنگ سفید درمی‌آیند. ارتفاع ضلع‌های پلی‌گون‌ها متغیر است و گاهی حتی به 30 سانتی‌متر هم می‌رسد.
آنچه در این دریاچه بسیار جالب توجه است این نکته است که شما می‌توانید روی سطح دریاچه قدم بزنید! دلیلش هم این است که سطح دریاچه در بیشتر روزهای سال، آب ندارد اما در سطوح زیرین آن، همچنان آب در جریان است. اگر در نیمه‌ی دوم سال و در ماه‌های بارشی به این منطقه سفر کنید، می‌توانید شاهد سطح آیینه‌ای دریاچه باشید که به دلیل میزان اندکی از آب که در سطح آن وجود دارد، زیبایی دریاچه را دوصدچندان کرده است.
و اما چه زمانی برای بازدید از این مکان بی‌نظیر بهتر است؟ بدون شک پاییز و زمستان، بهترین فصل برای رفتن به دریاچه نمک خور اصفهان است. چراکه هم هوا معتدل‌تر است و هم احتمال بارش وجود دارد.
متاسفانه در سال‌های اخیر با رایج شدن تفریحاتی نظیر رانندگی و موتورسورای آفرود، آسیب‌های زیادی به سطح دریاچه و پلی‌گون‌ها وارد شده است. حساسیت اضلاع پلی‌گون‌ها به حدی است که نباید حتی رویشان قدم گذاشت، چه برسد به اینکه با اتومبیل و موتور رویشان ویراژ داد. امیدواریم که بازدیدکنندگان عزیز در سفر به این منطقه‌ی بی‌نظیر، مراقب حفاظت از محیط دریاچه نمک خور اصفهان باشند تا بتوانیم سال‌های سال از زیبایی‌های بی‌بدیل آن لذت ببریم.
