داشتن یک خانه درختی در میان جنگل بسیار جالب و رویایی است. افراد کمی هستند که امکان ساختن چنین خانه‌هایی را دارند اما شرکت‌های ارائه کننده‌ی خدمات اقامتی در نقاط مختلف دنیا، خانه‌های درختی را ساخته‌اند تا گردشگران بتوانند حداقل چند روزی را در جایی که در دوران کودکی رویایش را داشتند، زندگی کنند. شاید فکر کنید که ساخت خانه‌های درختی برای میزبانی از توریست‌ها باعث آسیب به جنگل‌ها میشود اما موسسه‌ای به نام «Gibbon Experience» نظر متفاوتی دارد. این موسسه، مرتفع‌ترین خانه‌های درختی را در میان جنگل‌های لائوس ساخته است تا به روش خودش به حفاظت از جنگل‌ها کمک کند.
خانه‌های درختی ساخته شده در پارک ملی «Nam Kan»، بخشی از یک پروژه‌ی بلند مدت است تا مردم بومی منطقه در حفاظت از جنگل و جلوگیری از قطع غیرقانونی درختان، مشارکت داشته باشند. این خانه‌های درختی در ارتفاع ۳۰ تا ۴۰ متری ساخته شدهاند و طبق گفته‌ی کارکنان مجموعه، مرتفع‌ترین در دنیا هستند.
بهترین بخش این پروژه یا شاید بدترین آن - اگر اهل هیجان نباشید - این است که دسترسی به این خانه‌های درختی فقط با زیپ‌لاین امکانپذیر است. در این جنگل، ۱۵ کیلومتر شبکه‌ی زیپ‌لاین ایجاد شده است. با این شبکه می‌توان گردشگران را به سرعت به عمق جنگل برد. طولانی‌ترین مسیر زیپ‌لاین حدود ۶۰۰ متر است، که در نهایت یک سفر ۵۰ ثانیه‌ای خیلی سریع و لذت بخشرا برایتان به ارمغان می‌آورد.
Gibbon Experience چند تور مختلف را به مشتریانش ارائه می‌کند که همگی شامل پیاده‌روی در جنگل و زیپ‌لاین سواری میشود. همه‌ی تورها دارای راهنما هستند و بعد از مسیری طولانی و سپس زیپ‌لاین به خانه‌درختی رزرو شده می‌رسند. همه‌ی خانه‌های درختی با چوب‌هایی ساخته شدهاند که از قطع کننده‌های غیرقانونی درختان جمع‌آوری شده است. خانه‌های درختی دارای برق هستند و امکانات آنها هم ساده است.
خانه‌های چوبی روی زمین دارای حمام و دستشویی هستند و همه آب بهداشتی دارند. غذاهای محلی لائوس را در دهکده‌ی نزدیک آماده و بعد به خانه‌های درختی منتقل می‌کنند. در کنار غذا میوه‌ها و خوراکی‌های محلی هم ارائه می‌شوند.
این موسسه در سال ۱۹۹۶ کار خود را با هدف حفاظت از جنگل‌ها در مقابل شکارچیان غیرقانونی، جلوگیری از قطع و سوزاندن درختان و مراقبت از اکوسیستم جنگل ایجاد کرد.
موسس این مجموعه وقتی برای گردش به این جنگل آمده بود و گیبون‌های کاکل سیاه را که نژادی منحصر به فرد و در حال انقراض از میمون‌ها در منطقه هستند را مشاهده کرد، این ایده به ذهنش رسید که باید راهی باشد تا از این گونه‌ها حفاظت کرد اما چطور می‌توان هزینه‌های محافظت از جنگل را تامین کرد در حالی که دولت هم بودجه کافی برای این کار ندارد؟
جف ریماکس (Jef Reumaux) درباره‌ی شکل گیری این پروژه می‌گوید:
«بهترین راهکار همین بود که تعدادی خانه درختی و سایر امکانات برای گردشگران فراهم کنیم تا مردم را به اینجا بکشانیم تا پول خرج کنند. اینطور هم هزینه‌ها تامین میشود، هم مردم محلی درآمد کسب می‌کنند و هم نگهبان‌ها از جنگل محافظت می‌کنند. حالا پروژه‌ی گیبون، وسعتی به اندازه‌ی ۱۳۶ هزار هکتار را پوشش می‌دهد و در سال ۲۰۰۸ این منطقه به عنوان پارک ملی ثبت شد. ۱۲۰ نفر در پروژه‌ی گیبون به صورت تمام وقت کار می‌کنند و بیشترشان از دهکده‌های اطراف هستند.»
درآمد به دست آمده برای محافظت از جنگل در مقابل قطع غیرقانونی درختان، احیای جنگل، جلوگیری از شکار، تغییر کاربری زمین‌ها و... استفاده میشود.
این یک پروژه با منافع همه جانبه است، گردشگران از سفر خود لذت می‌برند و با خرج پول‌های خود به حفاظت از جنگل کمک می‌کنند، مردم محلی هم از این کار، کسب درآمد می‌کنند و از محیط زندگی خودشان حفاظت می‌کنند. باتوجه به جنگلی بودن مناطق شمالی ایران، به نظرتان میشود چنین امکانات مشابهی را هم در کشور خودمان فراهم کنیم؟
منبع: cnn.com
