اپل، با یک عکاس خبریِ برنده جایزه پولیتزر، تیمی تشکیل داده و قصد دارد که روسیه را از پنجره قطارِ Trans-Siberian به تصویر بکشد.
وقتی برای مدت طولانی، در حال سفر هستید، حالت ذهنی عجیبی را تجربه می‌کنید؛ چراکه دیگر در خانه خودتان نیستید، اما هنوز به جای خاصی هم نرسیده‌اید. به شکل متناقضی، همه چیز یکنواخت و در ضمن، در حال تغییر و دگرگونی است: چشم اندازها، مردم، حتی گذر زمان هم بی‌قاعده به نظر می‌رسد.
"سرگِی پونومارِف"، عکاس خبری روس، که برای تهیه یک گزارش راجع به پناهندگان در اروپا، برنده جایزه پولیتزر شده‌است، در طول مسیر قطارِ Trans-Siberian، سفر کرد، تا یک سری عکس و ویدئو را با استفاده از یک گوشی آیفون، تهیه کند.
به لطف ایده تیم اپل، میلیون‌ها نفر می‌توانند بدون اینکه از خانه خارج شوند، از زیر و بمِ Trans-Siberian باخبر شوند.
سرگی می‌گوید که اپل به خاطر تجربیات او در تهیه عکس‌های خبری، او را برای این پروژه انتخاب کرده‌است. "سبک عکاسی، در این پروژه، نه تجاری، بلکه مستند است؛ هیچ نمایش، یا دستکاری جزئیات در تصاویر وجود نداشت. آنها یک مستند خالص می‌خواستند، انگار که می‌گفتند: از هرچیزی که می‌بینی، یا به آن می‌رسی فیلم بگیر."
سرگِی و گروهش، یک هفته را در قطار گذراندند، ۹۲۸۹ کیلومتر راه طی کردند و از هشت منطقه زمانی مختلف عبور کردند. "همه چیز به‌شکل طبیعی خودش بود: ما از هیچ نورپردازی اضافه‌ای استفاده نکردیم، یا مثلا چشم اندازها و عناصر موجود در کادر را تراز یا تنظیم نکردیم. ما فقط خیلی ساده با مسافران و اطرافیان همراه شدیم، تا از رفتار و نگاه‌های آنها به همان شکل عادی آن، عکس و فیلم بگیریم."
تمام عکس ها و ویدئوها با سه گوشی همراه که همگی از مدل آیفون XR بودند، گرفته شده‌است. "من از سه گوشی استفاده و هرکدام را برای فرمت جداگانه‌ای تنظیم کردم: letterbox 4:3, Stories برای ویدئوهای عمودی وIGTV برای ویدئوهای افقی. سعی کردیم از تلفن‌ها، به روش‌های متنوعی استفاده کنیم."
سرگِی در طول این سیر و سفر، مشاهدات بسیار جذابی از روسیه داشت، که آنها را در قالب عکس ثبت کرد؛ مشاهداتی که شاید ارزش واقعی آنها بلافاصله و در نگاه اول واضح و آشکار نباشد. "من، از اینکه علیرغم گستردگی این منطقه زبان و لهجه مردم از غرب به شرق، تغییر قابل توجهی نمی‌کند، شگفت‌زده شده بودم. اما از شمال به جنوب، از مورمانسک تا قفقاز، زبان و لهجه بسیار متغیر است. اما به‌هرحال از مسکو تا ولادی‌وُستُک همه مردم یک‌جور حرف می‌زنند و این بسیار جالب و قابل توجه است."
سرگِی در جواب این پرسش که اگر قرار باشد روسیه را در یک کلمه توصیف کنی، آن کلمه چه خواهد بود؟ پاسخ می‌دهد: "پهناور". "روسیه کشوری است بسیار گسترده، که به طرز باورنکردنی زیباست. می توانید بدون اینکه به پایان سفر فکر کنید فقط بروید و بروید و بروید."
از نظر سرگِی، مسافرانِ این طولانی ترین خط آهن دنیا هم، از بسیاری جهات شگفت انگیز بودند. " برای من، این غریبه‌هایِ همسفر، چیزی بیشتر از تاثیر به همراه داشتند، چراکه گاهی بیشتر از خواست من، مایل به درگیری و همراهی با موضوع بودند. من با بعضی از آنها ایمیل رد و بدل کردم و همین حالا هم با هم در ارتباطیم. آنها هم از این پروژه خوششان آمده بود."
واکنش افراد، در اکثر اوقات، بسیار متنوع بود و تقریبا غیرممکن بود که بشود آن را پیش‌بینی کرد. "بسیار پیش می‌آمد که افراد عادی، جوان و تحصیل‌کرده، به هر دلیلی، حاضر نمی‌شدند با ما حرف بزنند. در حالی‌که افراد سرخوش و بی‌خیال، بسیار مشتاق همراهی با ما بودند... البته ما هم به دنبال گروه و طبقه خاصی از مردم نبودیم و از هرکسی که موافق بود و اجازه می داد، فیلم می‌گرفتیم."
احتمالا ساکنان شهرهای بزرگ، با موضوع گذر زمان در سفر با Trans-Siberian، دچار مشکل می‌شوند. سرگِی می‌گوید: "صدای تلق و تلوقِ مدام چرخ‌های قطار، حالتی شبیه هیپنوتیزم ایجاد می‌کند. یک‌جور چرخه پر تکرار را تجربه می‌کنید، که در آن فعالیت بدن کند میشود و وارد ریتم قطار میشود و این چیزی است که نوعی از مالیخولیا و عصبیت ایجاد می‌کند!"
سرگِی باید با وجود گذر غیرطبیعی زمان، به‌سختی کار می‌کرد. او می‌گوید: "سفر ما به سمت شرق، در جریان بود، در نتیجه هر روز، ۲۳ ساعت طول می‌کشید، نه ۲۴ ساعت. این تغییر را صبح احساس می‌کردم، چون باید یک ساعت زودتر از خواب بیدار می‌شدم."
سرگِی برای گذراندن وقت در سفر با Trans-Siberian، کتاب‌های بسیاری را پیشنهاد می‌دهد. "مطالعه، مطالعه و مطالعه. امکان اتصال به اینترنت تنها در ایستگاه‌ها وجود دارد. همین موضوع فرصت بسیار مغتنمی را در اختیارتان می‌گذارد تا با همه وجود، به خواندن کتاب بچسبید و صدای پیام‌های تلفن، مدام حواستان را پرت نکند."
هدف این پروژه مشترک بین عکاس اهل روسیه و کمپانی اپل، این بود که بر یک نکته مهم تاکید کنند؛ اینکه فیلمبرداری و عکاسی با این گوشی‌ها بسیار ساده و برای همه در دسترس، و ممکن است. "ایده اصلی این بود که هرکسی، می‌تواند با گرفتن عکس، داستانی مشابه همین پروژه را روایت کند. امروزه، تلفن‌های هوشمند، در همه جا حضور دارند، به طوری‌که هر یک از مسافرانِ Trans-Siberian می تواند سفرنامه شخصی خودش را بسازد."
آیا از موضوعی که این عکاس به آن پرداخته است خوشتان آمد؟ به نظر شما چقدر باید در سفر به عکاسی مستند اتکا کرد؟
منبع: rbth.com
