با افزایش تعداد اجساد وال های خاکستری در کنار ساحل ایالت واشینگتن، دولت محلی از زمینداران خواسته که ملک خود را برای تبدیلشدن به قبرستان این وال ها در اختیار آنها گذارند. ماریو ریورا و همسرش استفانی وروانگ اولین کسانی هستند که با تقاضای NOAA برای واگذاری زمینهای ساحلی برای انتقال اجساد والها برای دفن شدن موافقت کردهاند.
طبق خبرهای غمانگیز درباره ادامه نابودی محیط در سال جاری، حدود 30 وال خاکستری در سواحل ایالت واشنگتن در نزدیکی پوگت سوند، جان باختهاند که این مرگ و میر در سال جاری بیشترین میزان در دو دهه اخیر بوده است.
متأسفانه مقامات دریایی در حال جستجوی دریا برای یافتن اجساد بیشتری از این وال ها و بیرون کشیدن آنها از آب هستند. اداره کل اقیانوسشناسی و جوشناسی آمریکا (NOAA) در واکنش به این پیشبینی ترسناک از مالکان زمینهای ساحلی خواسته که بهصورت داوطلبانه زمینهای خود را جهت دفن این لاشههای بزرگ در اختیار دولت قرار دهند. در غیر این صورت دیگر مکان کافی برای دفن مابقی والها وجود نخواهد داشت.
درخواست NOAA درخواست بزرگی است، زیرا تجزیه شدن اجساد وال های خاکستری با طول 40 فوت چندین ماه به طول میانجامد. ماریو و همسرش استفانی که در خانه ساحلی در بندر هادلوک زندگی میکنند، تنها کسانی هستند که درخواست NOAA را پذیرفتهاند.
به گزارش خبر KOMO، استفانی که به روند لاشه آزمایی وال در زمین خود نیز کمک کرده است میگوید: «من دامپزشکم، پس برایم جالب است که روند تجزیه این وال را ببینم و بدانم که چه حیواناتی جذب جسد او میشوند. فکر میکنم هردوی ما به این مسئله علاقهمند بودیم. ما هیچوقت در حیاطمان وال نداشتیم و نمیدانیم که تجزیه شدن جسدش چقدر طول میکشد و انتظار چه چیزی را باید داشته باشیم.»
جسد وال خاکستری در 5 مایلی جنوب حیاط پشتی خانه او کشف شد. وقتی وال مورد کالبدشکافی قرار گرفت، مقامات متوجه چیزی غیرعادی شدند، تکههای پلاستیک و باقیماندههای علف مارماهی در داخل شکم وال دیده میشد. طبق گفتههای ریورا، علف مارماهی بخشی از غذای وال ها نیست و این وال احتمالاً به خاطر گرسنگی شدید مجبور به خوردن آن شده است.
ریورا میگوید: «احساس ناامیدی باعث خوردن چیزهای نا امیدکننده میشود. مانند انسانی گرسنه که برای زنده ماندن علف میخورد. این حالت بسیار ناراحتکننده است.»
ریورا همچنین اذعان داشت که در زمان انتقال دادن وال به حیاط خانه آنها او بسیار لاغر بوده و تغذیه بدی داشته است. مرگ بیش از 70 وال خاکستری در سواحل غربی آمریکا در واشنگتن، کالیفرنیا، اورگان و آلاسکا باعث شد دولت فدرال این مرگ دستهجمعی را " یک واقعه مرگ غیرعادی" بنامد، که طبق تعریف NOAA نیز این مسئله غیرطبیعی بوده و شامل مرگ قابلتوجه هرگونه پستاندار دریایی است و نیازمند واکنش آنی میباشد.
این دو زوج اذعان داشتند که بوی جسد این وال خیلی بد نیست و گاهی اوقات قطع میشود. برای آزمایش سرعت بخشیدن به تجزیه جسد حیوان از آبلیمو استفادهشده است. این دو زوج همچنان معتقدند که روند تجزیه وال در حیاط خانهشان باعث ایجاد مشکل خاصی برای آنها نشده است.
ریورا میگوید: «روند تجزیه سریعتر از چیزی است که ما فکرش را میکردیم. این مسئله اصلاً منزجرکننده نیست و امیدواریم که سایر زمینداران نیز این کار را انجام دهند.» بتسی کارل سون بهعنوان هماهنگکننده علم شهروندی در مرکز علوم دریایی بندر تون سنت با در اختیار داشتن زمینهای بیشتر برای قرار دادن اجساد والها موافق است. او میگوید: «داوطلب شدن زمینداران منطقه شگفتانگیز است. این مسئله بسیار کمککننده است، زیرا ما هیچگاه نمیدانیم که والها چه زمانی به سمت ساحل خواهند آمد.»
دانشمندان در حال اندازهگیری جسد وال جوانی هستند که در ساحل کالیفرنیا پیداشده است. بیش از 70 وال خاکستری توسط آب به سواحل آمریکا آورده شدهاند.
متأسفانه در سال جاری وال های خاکستری تنها موجودات دریایی نبودهاند که مرگ دستهجمعی را تجربه کردهاند. اجساد حداقل 60 خوک آبی که نشانهها حاکی از ریزش موی شدیدی در آنها بوده نیز در حوالی آرکتیک برینگ و دریای چوکچی در آلاسکا پیداشدهاند.
طبق گزارشها بیشتر اجساد این خوکهای آبی از مناطق دوردست ناحیه به این قسمت آمدهاند که این مسئله باعث سختتر شدن روند آزمایش علت مرگ توسط محققان شده است.سخنگوی منطقه ماهیگیری آلاسکا میگوید: «علت مرگ این خوکهای آبی را نمیدانیم و هنوز فرضیهای برای آن نداریم، ما در مراحل اولیه تحقیق هستیم.»
مرگ شیرهای آبی همانند مرگ دستهجمعی وال خاکستری با پیدا شدن جسدهای فراوان توسط مردم، به بالاترین حد خود رسیده است.
ازآنجاییکه خوکهای آبی منبع اولیه غذای مردم محلی در آلاسکای شمالی هستند، فجایع زیستمحیطی تبدیل به تهدیدی جدی برای عموم مردم شده است. NOAA با گروههای محلی و شکارچیان در حال بررسی مسئله هستند و مانع از مصرف حیوانات آلوده شده توسط مردم میشوند.
به گفته سخنگوی NOAA در مورد وال های خاکستری، آنها همچنان به دنبال یافتن زمینهای بیشتر در ساحل پوگت سوند هستند. اجساد والها در ابتدا برای لاشه آزمایی در ساحل قرار میگیرد و سپس آنها را بهگونهای قرار میدهند که توسط آب جابجا و به داخل دریا کشیده نشوند.
متاسفانه اینطور که به نظر میرسد، طبیعت ما آیندهی امیدوار کنندهای ندارد و مقصر اول و آخر آن نیز، خود ما انسانها هستیم.
منبع: allthatsinteresting.com