زمین نمکی سالار دو ییونی در بولیوی، در فهرست گردشگری افراد زیادی قرار دارد اما هیچ‌کس نمی‌داند که این منطقه سرشار از رنگ‌های مختلف است. در این مطلب قصد داریم به این منطقه سفر کنیم و با اعجاز چشمگیرش آشنا شویم، پس همراهمان بمانید.
بزرگترین زمین نمکی بر روی زمین
سالار دو ییونی که با مساحت 10500 کیلومترمربع در فلات آند و در ارتفاع 3656 متری قرار دارد، بزرگترین زمین نمکی در جهان و مشهورترین مقصد گردشگری در بولیوی است. مردم از سراسر جهان برای تماشای منظره تک‌رنگ این منطقه به بولیوی سفر می‌کنند.
نقطه‌هایی سیاه در دل عدم
برآمدگی‌های آتش‌فشانی که در وسط زمین نمکی مانند جزیره به نظر می‌رسند، باعث ایجاد نقاطی سیاه در میان این چشم‌انداز بی‌رنگ شده‌اند. یکی از مشهورترین تپه‌ها "خانه اینکا" در کوِچوا است که درگذشته توسط اینکاها به‌عنوان پناهگاهی موقتی هنگام عبور از زمین نمک استفاده می‌شده است.
حین قدم زدن در اطراف تپه که ارتفاعی بالغ‌بر 40 متر داشت، با سازه‌های مرجانی مانند و فسیل‌های دریایی مواجه خواهید شد. این‌ها آخرین بقایای دریاچه ماقبل تاریخ مینچین هستند که 20000-40000 سال قبل خشک شد.
اکوسیستم کاکتوس‌های بزرگ
در سراسر منطقه خانه اینکا هزاران کاکتوس سر به آسمان کشیده‌اند. این گیاهان سمی که سالانه فقط 1-2 سانتی‌متر رشد می‌کنند، می‌توانند به ارتفاع 10 متری و طول عمر 300 سال برسند.
جایی که زمین و آسمان به هم می‌رسند
از آنجایی‌که ارتفاع زمین نمکی بیش از 1 متر نیست، آب باران یا آب دریاچه‌های مجاور به راحتی به این منطقه سرریز شده و آن را تبدیل به یک دریاچه بزرگ می‌کنند. به همین خاطر بهترین زمان برای بازدید از این منطقه پس از فصل بارانی است (دسامبر- مارس و آوریل). طی این دوره یک لایه نازک از آب، زمین نمکی را تبدیل به آینه‌ای می‌کند که می‌توان در آن، حرکت ابرها را مشاهده کرد.
از یک چشم انداز بی‌رنگ تا دنیایی چندرنگ
طبق نظر کارشناسان محیط‌زیست، نیروهای زیرزمینی قدرتمند که سبب شکل‌گیری این منطقه نمکی شده‌اند، بیشتر قسمت‌های جنوب غربی بولیوی را تحت تأثیر قرار داده‌اند. حدود 300 کیلومتر به سمت جنوب سالار دو ییونی منطقه حفاظت‌شده ملی ادواردو آوارا قرار دارد که دربردارنده ویژگیهای رنگارنگ ژئوترمال است، مانند "خورشید بامداد" و چشمه آب گرمی که می‌توان شاهد چشم‌اندازهای بی‌نظیری در آنجا بود.
بهترین منظره از این چشمه را در صبح می‌توان شاهد بود. این چشمه سرشار از آبفشان‌های متعدد و گِل‌هایی است که حین جوشیدن آب و رهاسازی گاز سولفور از پوسته‌ی زمین خارج می‌شوند. پس از طلوع خورشید کاروان‌های زیادی برای مشاهده این چشمه به منطقه سرازیر می‌شوند. دمای هوا در هنگام صبح بسیار پایین است، فعالیت‌های وابسته به حرارت مرکز زمین در این مکان بسیار مشهود است، به‌گونه‌ای که طول فواره‌های این چشمه به 100 متر هم می‌رسد.
تالابی به قرمزی خون
تنها 45 کیلومتر دورتر از چشمه و در ارتفاع 4300 متری، تالاب قرمز مشاهده میشود. این دریاچه نمکی کم‌عمق دارای عمقی کمتر از 1 متر است و بیشتر به خاطر رنگ قرمز آبش شهرت دارد.
رنگ این تالاب به خاطر چشمه‌های آب زیرزمینی است که باعث افزایش دمای آب و رشد جلبک دونالیلا سالینا میشود. رنگ‌دانه‌های قرمز این جلبک‌ها در کنار رسوبات ژئوپلانگتون ها و فیتوپلانگتون‌ها باعث قرمز شدن آب می‌شوند.
بهشت فلامینگوها
آب‌های لاگونا کلرادو به خاطر وجود مقادیر زیاد پلانگتون و سواحل صخره‌ای و گِلی، مکان خوبی برای آشیانه سازی فلامینگوها میباشد. از 6 گونه فلامینگو در جهان می‌تواند در این مکان شاهد سه گونه از آن‌ها بود، گونه‌های آندی، شیلیایی و جیمز. در حقیقت فلامینگوهای جیمز در سال 1957 درحالی‌که تصور می‌شد نسلشان منقرض‌شده، در این مکان مشاهده شدند.
منظره‌ای سورئال از طبیعت
چیزی که باعث جذابیت این منطقه شده است، تعادل بی‌نظیر میان عناصر طبیعت و رنگ‌های مختلف آن است. رسوبات بوراکس سفید و خزه‌های سبز و زرد در تضاد با رنگ قرمز آب سبب ایجاد این منظره خیره‌کننده شده است.
متأسفانه این منظره رنگارنگ به‌زودی تغییر خواهد کرد. در اوایل سال 2019 وزارت اقتصاد و دارایی با طرح ساخت یک کارخانه ژئوترمال در 40 کیلومتری دریاچه موافقت کرد. الیانا فلورز زمین‌شناس با این طرح شدیداً مخالف است، زیرا به نظر او استخراج آب‌های داغ باعث برهم خوردن تعادل محرک‌های طبیعی دریاچه می‌شوند. او می‌گوید: «این کار باعث انقراض نسل فلامینگوهای جیمز و نابودی این اکوسیستم میشود.»
تالاب‌هایی با مواد معدنی مختلف
تالاب کلرادو تنها دریاچه رنگارنگ در منطقه نیست. در ضلع جنوب غربی پارک حفاظت‌شده دو تالاب دیگر با نام‌های " تالاب سبز" و " تالاب سفید" وجود دارد. تالاب سبز به خاطر وجود مقادیر زیاد آرسنیک و مس به رنگ نعناست، درحالی‌که آب شیری‌رنگ تالاب سفید به خاطر وجود بوراکس در آب است.
یکی از راهنمایان تور در منطقه می‌گوید: «گاهی اوقات نمی‌توان رنگ واقعی تالاب را تشخیص داد. در تئوری‌های دیگری رنگ آب دریاچه‌ها را به دما، ساعات مشخصی از روز و باد نسبت می‌دهند.»
حس بودن در سیاره‌ای بیگانه
شاید دمای بسیار پایین بامداد یا وزش بادهای بوراکس بر روی سطح آب باعث شود حس کنید در یک سیاره بیگانه و رهاشده سرگردان هستید، پس چنین تجربه‌ای را به هیچ وجه از دست ندهید، چون بدون شک، تکرار شدنی نیست.
منبع: BBC
