مکان‌های بسیار شلوغ همیشه آزاردهنده هستند اما وقتی این شلوغی در کنار قله 29029 فوتی اورست باشد، می‌تواند کشنده هم باشد. امسال 11 نفر به خاطر تغییرات ناگهانی آب و هوا کشته شدند. صدور مجوزهای بی‌شمار برای پرواز و وجود افراد بی‌تجربه باعث شد که صفی طولانی برای صعود به بلندترین قله جهان ایجاد شود.
اما اگر راه جایگزین دیگری برای امتحان کردن بلندترین کوه دنیا وجود داشته باشد چه؟ احتمالاً با پرت کردن خودتان از ارتفاع 130mph، جایی که جز هوا چیزی زیر پایتان قرار ندارد و تنها یک ماسک اکسیژن بروی صورتتان است و قله‌های پوشیده از برف هیمالیا نیز شما را احاطه کرده است!
هرساله در ماه نوامبر اردوی پرش از آسمان اورست تجربه سقوط آزاد از بلندترین قله جهان را ارائه می‌دهد. افراد پس از یک سفر 11 روزه در نپال و پرداخت 25000 دلار از قله‌ای با ارتفاع بیش از 23000 فوت از سطح دریا به پایین می‌پرند.
به گفته تام نونان، مدیر اجرایی پرش از آسمان اورست: «هیجان پرش از بالای اورست بی‌نظیر است.این کار تنها با چتر نجات امکانپذیر است که می‌توانید به‌واسطه آن در برابر طبیعت وحشی پرواز کنید، کاری که فقط غازهای وحشی در مهاجرت به هیمالیا می‌توانند انجام دهند.»
یک سقوط تفریحی از ارتفاع 10000-14000 فوتی از سطح دریا صورت می‌پذیرد. در آمریکا در برخی نقاط می‌توان حتی از ارتفاع 18000 فوتی نیز سقوط آزاد داشت و تنها یک موسسه در کالیفرنیا وجود دارد که افراد از طریق سازمان هواپیمایی فدرال می‌توانند با داشتن کپسول‌های اکسیژن از ارتفاع 28000 فوتی آن بپرند. (این پرش حدود 3000 دلار هزینه دارد، گرچه مشاهده دره مرکزی کالیفرنیا را نمی‌توان با هیچ جای دیگری مقایسه کرد).
موج پرش از آسمان
پرش از آسمان مدت‌هاست که میان مردم محبوب شده است. این ورزش با اختراع سیستم چتر نجات از دهه 80 و تبلیغ در فیلم نقطه شکست به محبوبیت رسید و سپس در عصر رسانه‌های اجتماعی غوغا بپا کرد. انجمن چتربازان آمریکا(USPA) که مسئول اداره این ورزش است، در سال 2018 بیش از 4200 لیسانس پرواز صادر کرد که حالا در طول سابقه 72ساله خود بیشترین تعداد عضو را داراست.
کوهنوردی نیز همین مسیر مشابه را برای رشد پیموده است. جذابیت فتح خشن‌ترین نقاط طبیعت باعث شد که اورست در دهه 90 به همگان معرفی شود. در دهه‌های بعدی موج عظیمی از کوهنوردان به سمت این قله سرازیر شدند. افزایش تعداد مردم محلی که با دستمزدهای کم حاضر به ارائه خدمات به کوهنوردان خارجی بودند باعث شد که کوهنوردان زیادی در خارج از فصل به سمت اورست حرکت کنند.
به گفته آلن آرنت، کوهنورد و مورخ اورست: «از 381 پروانه صعودی که در سال 2019 برای صعود به اورست صادرشده است، حدود 50% نتوانسته‌اند به سمت قله حرکت کنند.»
امسال هزینه سفر دو ماه به قله 45000 دلار بود، گرچه در برخی از جاها این قیمت به 28000 دلار نیز می‌رسد. در ماه آگوست نپال در پاسخ به خطرات گردنه‌های کشنده اورست و جهت جلوگیری از صعود کوهنوردان هزینه سفر را حداقل 35000 دلار مشخص کرد. حالا کوهنوردان قبل از کسب اجازه صعود به اورست باید ثابت کنند که تا قبل این تجربه صعود به یک قله حداقل 21300 فوتی را داشته‌اند.
پرش از آسمان در اورست وارد سال دوازدهم خود شده است و طبق تخمین‌های نونان حدود 200 پرش در نپال انجام شده است. از نظر بازنشسته‌ای که صنعت پرش از آسمان را منقلب کرده است، این میزان پرش تنها بخش کوچکی از پرش 8000 تایی اوست. تیم او شامل چندین ورزشکار رکورددار درزمینه‌ی پرش است و هدفش این است که برای هر فردی که قصد پرش دارد یک ورزشکار اختصاص دهد.
نحوه کار
افراد به کاتماندو سفر می‌کنند و سفر خود را با یک تور از نقاط دیدنی آغاز می‌کنند. سپس با هواپیمای مخصوص پرش به بالای یکی از خطرناک‌ترین مناطق برای فرود آمدن هواپیما یعنی فرودگاه لوکلا منتقل می‌شوند. خط پرواز 1729 این فرودگاه که در ارتفاع 9300 فوتی از سطح دریا قرار دارد، در میان یک کوه صخره‌ای و پرتگاه واقع شده است. به گفته نونان که خلبان نیز میباشد: «اینجا باریک‌ترین جایی است که می‌توان در آن فرود آمد. این خلبانان به نوبه خود بهترین خلبان‌هایی هستند که تابه‌حال دیده‌ام.»
کوهنوردان برای رفتن به سمت نامچه بازار در ارتفاع 11285 فوتی از سطح دریا باید از نقاط خطرناکی با پای پیاده عبور کرده و خود را با آب و هوا وفق دهند. ارائه خدمات لوکس و کلیه سرویس‌ها نیز به ازای بخشی از هزینه‌ایست که افراد برای عضویت در گروه پرداخت کرده‌اند.
بیشترین هزینه و مشکل حمل و نقل برای انتقال افراد از نقطه فرود به فرودگاه سیناگ بوچه در ارتفاع 12340 فوتی از سطح دریا یا حتی کمپ اولیه آما دابلام در ارتفاع بالاتر یعنی 15000 فوت است. حدود 2000 پوند باید صرف حمل تجهیزات به بالای قله شود.
در روز پرش افراد و متخصصان پرواز سوار هلی‌کوپتر AS350 B3 می‌شوند و سفر 15 دقیقه‌ای سقوط از هیمالیا را آغاز می‌کنند.
گروه در گذشته از هواپیمای 6 بال PC پیلاتوس استفاده می‌کرد اما B3 امکان مسیریابی آسان‌تر را فراهم می‌کند. از نظر افرادی که به دنبال لذت بردن از صحنه هستند، بال‌های چرخان هلی‌کوپتر اولویت دارد، زیرا می‌توانند نمای کاملی از کوه را در مقابل خود ببینند. در این حالت کوه‌ها در فاصله 100 فوتی از هلی‌کوپتر قرار دارند.
سپس پرش صورت می‌گیرد. پرش حدود 40 ثانیه طول می‌کشد و ارتفاع به آهستگی به 19000 فوت می‌رسد و سپس چترباز در فاصله‌ای مشخص سرعت را ثابت می‌کند. میزان فشار هوا در پرش به گونه ایست که حدود 5 دقیقه بعد فرد به نقطه فرود می‌رسد. برخی از افراد برای به درازا کشیدن پرش و رسیدن به کمپ اولیه اورست 3000 دلار بیشتر پرداخت می‌کنند. این سفر 6 روزه با دیدن منظره‌هایی از آبشار خومبو و ساوت کول اورست به پایان می‌رسد و هلی‌کوپتر 15 دقیقه بعد به فرودگاه لوکلا می‌رسد.
همه از این کار راضی نیستند. به گفته آرنت: «اگر می‌خواهید مرا فردی با افکار قدیمی بنامید، اما این‌گونه کارها باروح هیمالیا در تناقض است. آیا فرقی بین یک سفر عادی و کار کسانی وجود ندارد که در حال تبلیغ این کوه هستند؟»
ازنظر نونان تفاوت در رابطه ایست که او با مردم منطقه ایجاد کرده است. به گفته او: «مردم می‌گویند که از دیدن چتربازان در بالای نامچه بازار به هیجان می‌آیند. ما هرسال جلو می‌رویم، نه برای تجلیل از خودمان، بلکه برای تجلیل از کوه، مردم، فرهنگ و درنهایت روابط دوستانه‌ای که ایجاد کرده‌ایم.»
او در پروژه سال 2020 که پرش از آسمان به زمین نام دارد، قصد دارد که به قطب شمال و جنوب، اهرام ثلاثه، جزایر آران و سواحل شن‌های سفید در دیواره بزرگ مرجانی سفر کند.
منبع: bloomberg.com
