این خانه شخصی در اسکاتلند داخل ویرانه‌های سنگی موجود از یک خانه رعیتی قدیمی ساخته شده و چشم‌اندازی زیبا به سوی شمال و به سمت پایین دو دره دارد. این خانه که در منطقه‌ای دور از حومه شهر واقع شده است، با یک پوشش عایق‌بندی عالی و استفاده از انرژی خورشیدی ساخته شده است.
این ویرانه که در اصل متعلق به قرن ۱۸ است، چندین بار دستخوش تغییراتی قرار گرفته که در دست نوشته‌های کسانی که در این مکان کار میکردند پیداست. به گفته‌ی طراحان این خانه: ما میخواستیم این لایه‌بندی تاریخی را با افزودن توالی‌ای از ترکیب مواد و علم هندسه در طراحی آن برجسته کنیم، لایه اول، دیوار سنگی موجود است که با یک عایق لاستیکی ضد آب سیاه رنگ از جنس EPDM (لاستیک اتیلن پروپیلن دی ان) پوشانده شده و سقفی شیروانی دارد و طراحی داخلی آن بصورت منحنی بوده و مانند یک لوله است. این سطح منحنی داخلی از عایق پلی‌استایرن (پلیمر مصنوعی معطر از مونومر استایرن (یک ماده پتروشیمی) میباشد که به سه نوع معمولی، مقاوم و انبساطی وجود دارد.) بازیافت شده در یک ساختار شبکه‌ای چوبی ساخته شده و با روکش فایبرگلاس پوشانده شده است.
این سه لایه با توجه به شرح زمان، بازتاب جلوه‌های متفاوتی از معماری هستند: فرسایش طبیعی غیرعمدی دیوارهای سنگی، یک سقف شیروانی مینیمالیستی آرکیتایپی و یک سطح آزاد از سطح منحنی دوتایی. این سه لایه به عنوان بخشهای مستقل طراحی نشده‌اند، بلکه موقعیت آنها از طریق ارتباط با دیگر بخشهای ساختمان تغییر میکند. آنها جدا می شوند، گرد هم می آیند و در هم تنیده می شوند و سلسله‌ای از معماری منحصر بفردی را ایجاد می‌کنند که نشان دهنده مطالعه همزمان مساحت و زمان است.
در داخل "لوله" مکان‌های عمومی مانند آشپزخانه، اتاق مطالعه، نشیمن و غذاخوری قرار دارند. در هر دو انتهای خانه، "لوله" از "پوشش" جدا میشود تا اتاق‌هایی را که برای کارکردهای خصوصی‌تری استفاده می‌شوند، مانند اتاق خواب‌ها، حمام‌ها و انبارها را ایجاد کند. برای دسترسی به این فضاها، سطح خمیده غیر خطی لوله افزایش میابد و باعث ایجاد فضای بزرگتری میشود.
دیوارهای ویران شده موجود و نماهای موجود از مکان مورد نظر، موقعیت پنجره‌ها و درهای بزرگ را نشان میدهند. در این فضاهای باز, لوله به سمت نور می‌چرخد و فضایی مناسب ایجاد می‌كند كه می تواند برای چیدن مبلمان و انباری استفاده شود. قفسه‌های کتاب، صندلی و مبلمان با "کشیدن" شبکه ساختاری از سطح دیوارهای فایبرگلاس ایجاد شده و به نظر می‌رسد که از لوله جدا شده است.
منظره اطراف خانه از تپه‌های ناهموار با دیوارهای سنگی تشکیل شده است که مزارع گاو را مشخص میکند. مجاورت میان دیوارهای صاف باستانی و توپوگرافی ارگانیک در باغ با زمین‌های هموار باعث شده تا چشم‌اندازی از دوردست‌ها داشته باشیم.
سازندگان این خانه‌ی مدرن، دیوارهای ویرانه را حفظ کرده‌اند، و سقف شیروانی که در ابتدا در آنجا قرار داشت را بازسازی کرده‌اند تا یک انسجام بیرونی را فراهم کنند. با این حال، نمای بیرونی لاستیک سیاه مات و منحنی‌های صاف و براق داخلی، ترکیبی متضاد را بوجود می‌آورد. به نظر شما چنین تغییراتی در ویرانه‌های باستانی کار صحیحی است؟
منبع: trendland.com
