در طی حفاری در ایتالیا مقبره‌ای متعلق به عصر آهن با بقایای یک مرد کشف شد، که ممکن است متعلق به یک شاهزاده یا حتی یک پادشاه از یک فرهنگ فراموش‌شده باشد. این مکان به هنگام پایه‌ریزی یک مجموعه ورزشی جدید برای کورینالدو (Corinaldo) در مرکز ایتالیا کشف شد، این سایت توسط باستان شناسان از دانشگاه بولونیا با استفاده از اکتشاف ژئوفیزیکی و کاوش‌های باستان‌شناسی هدفمند موردبررسی قرار گرفت.
محقق فدریکا بوشچی، استادیار ارشد تحقیقات باستان‌شناسی در گروه تاریخ و فرهنگ دانشگاه بولونیا در مقاله تحقیقاتی خود می‌گوید: «این سایت با استفاده از فن‌آوری جدید و غیرتهاجمی مدرن مورد بررسی قرار گرفت و در آنجا چندین قبر ازجمله یک قبر مربوط به عصر آهن که متعلق به یک فرد بسیار ثروتمند و به احتمال زیاد بسیار مهم از قبیله فرهنگ پیکنی بود پیدا شد، که به‌صورت کامل به همراه ارابه‌ای که در داخل آن بود مورد بررسی قرار گرفت.»
مقبره اصلی مرد اسرارآمیز عصر آهن در ایتالیا کشف شده است و یک ارابه در داخل وجود دارد.
پیکنی قبیله‌ای کمتر شناخته شده بود که در سواحل دریای آدریاتیک ایتالیا از جنوب ریمینی به طول حدود دویست مایل تا استان سانگرو زندگی می‌کردند و در قرن هفتم قبل از میلاد مسیح با یونانی‌ها معامله می‌کردند. بیشتر صنایع هنری آن‌ها از یونان و دیگر مناطق اطراف دریای آدریاتیک آورده شده بود. پیکنی‌ها به احتمال زیاد ترسناک بودند اما در سال 286 قبل از میلاد مسیح به تصرف رومی‌ها درآمدند.
موزه سلتیک در هالاین (سالزبورگ). بازسازی ارابه سلتیک عصر آهن.
محتویات این قبر کشف شده شامل كلاه برنز، سیخ‌های آهنی، یك سیتولا برنز - یك سطل زیبا با تزئینات مختلف - انواع مختلف اسلحه، برخی از ظروف برنز و بیش از صد ظرف سرامیك ازجمله قابلمه سرامیکی و یك گلدان بزرگ سرامیكی میباشد که باستان شناسان معتقدند متعلق به دونیا باستانی است که اکنون آپولیا (Apulia) در جنوب ایتالیا است.
حفاری قبلی (نه مواردی که در مقاله به آن اشاره شده است) که در آن‌یک ارابه و اسب و یک سپر نیز پیدا شده است.
ممکن است این یک هدیه بزرگداشت بوده که نشان از موقعیت نظامی، سیاسی و اقتصادی صاحب قبر می‌دهد. بقایای یک ارابه با چرخ‌های آهنی به ما درخصوص جایگاه بالای آن مرحوم اطمینان می‌دهد. این سایت نشان می‌دهد که تعداد بسیار کمی از اشیاء دست‌نخورده هستند اما از آنجا که آن منطقه، یک منطقه کشاورزی است و هزاران سال شخم زده شده است، وضعیت مصنوعات هنوز هم به‌طور قابل توجهی خوب است. بوشچی می‌گوید این قبر در ابتدا توسط یك تپه بلند پوشانده شده بوده است. او معتقد است كه بقایای بسیاری از آن به دلیل فعالیت كشاورزی از بین رفته است.
یک بررسی هوایی سه حلقه بزرگ را نیز در یک زمین در نزدیکی جاده‌‌ی همان مسیر باستانی نشان داد که توجه بوسچی و تیم وی را به خود جلب کرد. پس از آزمایش الکتریکی بر روی خاک‌های بسیار ناهموار و آزمایش مغناطیسی بر روی فلزات درون خاک، مقبره‌ای را در دایره مرکزی کشف کردند که پس از بررسی، مشخص شد یک خندق عریض نود و هشت پایی در اطراف قبر حفر شده بوده است. مساحت این بخش از زمین مورد مطالعه، در حدود یک هکتار است.
انتشارات بوشچی همچنین به ما می‌گوید كه منطقه مارچه جنوبی که به‌عنوان گورستان پیكنی شناخته میشود قبلاً ساخته شده بوده است اما فرهنگ پیکنی به وضوح در کتب تاریخی ثبت نشده است و یافته‌هایی از این دست فرصتی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ساکنان پیش از روم را فراهم می‌کند.
امیدواریم در تحقیقات بعدی مشخص شود که آیا بر روی مقبره عصر آهن ساختاری وجود داشته است یا خیر. چندین حلقه بزرگ که از بالا دیده میشود، مکان‌های پیش از روم را در کنار رود سزانو رودخانه میسا و دره بین آن‌ها از جمله میرابلو، یک منطقه‌ی بالای تپه که احتمالاً در اواخر دوران برنز ساخته شده است، آرکویا با سه حلقه بزرگ و سررا دی کونتی (Serra de’Conte) را مشخص می‌کند که حداقل 9 حلقه آن به‌راحتی قابل‌شناسایی می‌باشند.
در بررسی‌های زمینی سایت‌های بی‌شماری متعلق به فرهنگ پیکنی را شناسایی کرده‌اند که در امتداد جاده‌های باستانی در امتداد رودخانه‌ها ساخته شده‌اند. این سایت‌ها با مکان‌های قبلاً کشف شده در نومانا (Numana-Sirolo)، فابریانو (Fabriano) و ماتلیکا (Matelica) مقایسه شده‌اند که در آنجا نیز در سال‌های 2000 و 2008 قبرهای تپه‌ای قرن ششم تا هشتم احاطه شده توسط خندق‌ها کشف شدند.
منبع: thevintagenews.com
