قسمتی ۱۹۶ فوتی دیوار برلین باید تخریب می‌شد. ایستادن در مسیر پیشرفت همیشه تنها یک تلاش خوشبینانه است اما بسیاری از مردم به ویژه مورخان اعتقاد دارند که تخریب ساختمان‌های قدیمی و برخی از سازه‌های تاریخی لزوما برای توسعه و پیشرفت جامعه مفید نیست. آنها إحساس می‌کنند که سن سازه‌ها می‌تواند برای جامعه، مردم و کشورها به یک میزان اهمیت داشته باشد.
فرو ریختن بخشی از دیوار برلین
این دقیقا همان احساسی است که مورخان آلمانی در مورد بقایایی دیوار برلین دارند، دیواری که در نوامبر ۱۹۸۹ برای اتحاد دوباره برلین غرب و شرق فرو ریخت. اما اکنون بخشی طولانی دیگری از دیوار برلین که تقریبا ۲۰۰ فوت طول و ۱۱ فوت ارتفاع داشته، تخریب شده است تا راهی برای توسعه مجدد در قسمت شمال شرق برلین باز کند. از آنجایی که این بخش از دیوار در هیچ لیستی به عنوان میراث برلین ثبت نشده بود و از آن به عنوان یک مکان تاریخی یاد نمی‌کردند، بنابریان هیچ قانونی نیز برای محافظت از تخریب آن وجود نداشت. همین امر باعث شد که این سایت تاریخی به زودی جایگاه آپارتمان‌های مجلل شود.
یک قطعه تقریبا ۸۰ متری از دیوار برلین در منطقه جنگلی پانکو در برلین آلمان قرار دارد.
بیناد دیوار برلین
بنیاد دیوار برلین (Berlin Wall Foundation) به رهبری مانفرد ویچمن (Manfred Wichmann) از تصمیم شورای شهر برای تصویب این طرح ناراضی بودند. ویچمن به یک روزنامه محلی به نام Der Taggespiegel گفت: تخریب جزیی از قطعات باقیمانده از دیوار به معنی از بین رفتن آشکار باقی دیوار اصلی است. اما با توجه به اینکه این بخش خاص در لیست حفاظت قرار نگرفته بود، هیچ چیزی نمی‌توانست مانع از تخریب آن شود.
دیوار برلین برای جدا نگه داشتن شهروندان در شرق و غرب برلین چیزی بیش از یک سازه محکم بود. در واقع این دیوار نمادی عظیم از یک دیوار آهنین بود که بین دموکراسی و کمونیستم کشیده شده بود. به گفته ویچمن بخشهای باقی مانده از دیوار درست مانند یک شاهد عظیم سنگی است که مداخله رژیم مرزی جمهوری دموکراتیک آلمان در زندگی روزمره مردم در برلین شرقی را برای ما توصیف می‌کند.
تصمیم اشتباه دولت و فروریختن دیوار
در نوامبر ۱۹۸۹ دولت به اشتباه اعلام کرد که سفر بین دو نیمه برلین را آسان‌تر خواهد کرد. این همان چیزی بود که باعث شد سیلی از جمعیت به سمت دیوار کشیده شود. مردم با پتک و تبر به دیوار نزدیک می‌شدند و تا ۹ نوامبر قسمت‌های بسیاری از دیوار در مناطق مختلف شهر فرو ریخت. این بهترین دلیل برای جشن گرفتن در کشور بود زیرا بزرگترین نماد تقسیم مردم و دولت فرو ریخته بود.
نمایشگاه‌های موجود در کنار یادبود دیوار برلین
امروزه برخی از بخشهای دیوار به یادبود تبدیل و تقریبا به یک جاذبه گردشگری محبوب در برلین تبدیل شده‌اند. اما در این میان برخی قسمت‌های دیوار به سادگی رها و فراموش شدند. برخی از قسمت‌های دیوار در حومه برلین در میان شاخ و برگ و علف‌های هرز قرار گرفته‌اند و با اینکه بیش از ۳۰ سال سن دارند اما برای بازدیدکنندگان تصادفی به راحتی قابل مشاهده نیست. ویچمن می‌گوید: اکنون این بخش‌ها بیشتر و بیشتر ناپدید می‌شوند.
این بخش از دیوار در پانکو (Pankow) بخشی از حصار داخلی بوده که در اصل مانع دومی بوده، برای کسانی که سعی می‌کردند به طور غیر قانونی از دیوار عبور کند. بنیاد دیوار برلین در سپتامبر ۲۰۰۵ تاسیس شد تا هم بر دیوار برلین و هم نمایشگاه‌های که به این دیوار اختصاص داده شده و همچنین بر آموزش‌ها مردم در مورد نقش دیوار در زندکی آلمان نظارت داشته باشد.
در بنای یادبود، جایی که بزرگترین بخش دیوار هنوز وجود دارد، اقلام دیگری نیز به نمایش گذاشته شده است. اقلامی مانند ستون‌های بتونی بزرگی که نماد مانع بزرگ از پیشرفت یک فرد در صورتی که بدون اجازه از دیوار عبور می‌کرده است. یک نمایشگاه دائمی نیز شامل ادای احترام به افرادی که در تلاش برای عبور از دیوار به صورت غیرقانونی از دنیا رفتند، در آنجا ساخته شده است.
البته در حال حاضر بنای یادبود و تمامی نمایشگاه‌های بنیاد به دلیل قرنطینه تعطیل هستند. آنها امیدوارند که به زودی، شاید تا پایان آوریل، دوباره باز شوند. در همین حال بخش دیگری از دیوار برلین سقوط کرده است، اگرچه این‌بار راه را برای خانه‌ّای جدید باز می‌کند. برخی آن را پیشرفت و توسعه می‌دانند. اما مورخانی مانند ویچمن کاملا مطمئن نیستند که پیشرفت می‌تواند اینقدر محدود تعریف شود.
منبع: thevintagenews
