پانتئون فرانسوی که در سال ۱۷۹۰ تکمیل شد، یک آرامگاه بزرگ نیوکلاسیک است که در محله لاتین پاریس واقع شده است. این بنا حاوی بقایای تعدادی از شهروندان مشهور فرانسوی، از جمله ول‌تر، ژان ژاک روسو، ویکتور هوگو، و لویی بریل است. در کنار بسیاری از مردانی که در حال حاضر در پانتئون حضور دارند، زنان متعددی نیز حضور دارند که یکی از آن‌ها ماری کوری، دانشمند لهستانی - فرانسوی است که تحقیقات پیشگامانه او جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۰۳ را به همراه همسرش پیر کوری از آن او کرد و همچنین در سال ۱۹۱۱ برنده جایزه نوبل شیمی هم شد.
بیشتر تحقیقات او بر روی رادیواکتیویته متمرکز بود: در میان دیگر دستاوردها، او واژه "رادیواکتیویته" را ابداع و تعریف کرد و دو عنصر مهم رادیواکتیو را کشف کرد. رادیوم و پولونیوم. متاسفانه، از آنجایی که اثرات منفی تشعشع بر سلامت انسان در آن زمان ناشناخته بود، کوری در طول آزمایش‌های خود هرگز خود را از آن‌ها حفظ نکرد. در نهایت، کشف خود او به احتمال زیاد منجر به مرگ او شد: در سال ۱۹۳۴، او از کم‌خونی آپلاستیک درگذشت، شرایطی که با قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض رادیوم و پولونیوم ایجاد شد. حتی دخترش، آیرین جولیو کوری، که او نیز در شیمی جایزه نوبل را دریافت کرده بود، در اثر سرطان خون فوت کرد، که به احتمال زیاد نتیجه مستقیم قرار گرفتن مادرش در معرض سطوح بالای تابش بود.
پیر و ماری کوری در آزمایشگاه
او در کنار شوهرش که تقریبا ۲۸ سال پیش فوت کرده بود، در قبرستان سه و در جنوب پاریس به خاک سپرده شد. با این حال، در سال ۱۹۹۵، بقایای آن‌ها به پانتئون منتقل شد تا به بقایای دیگر شمایل‌های تاریخ فرانسه بپیوندد. در واقع، بقایای آن‌ها کاملا منحصر به فرد است: وقتی آن‌ها را از آرامگاه اصلی خود جدا کردند، به قدری رادیواکتیو بودند که در تابوت‌های سربی ضخیم در پانتئون دفن شدند تا از آسیب رساندن به کسانی که به آن‌ها احترام می‌گذارند جلوگیری شود. در واقع، از آنجایی که کوری بدشانس با رادیوم ۲۲۶ آلوده شده بود، باثبات‌ترین ایزوتوپ رادیوم که نیمه عمر حدود ۱۵۰۰ سال دارد، بقایای آن‌ها حداقل برای آن مدت به طور خطرناکی رادیواکتیو باقی خواهد ماند.
علاوه بر این، از آنجایی که ماری کوری هرگز فکر نمی‌کرد که تجربیات او مضر باشند، او کل خانه خود را به همراه بسیاری از وسایل شخصی اش آلوده کرد. او اغلب نمونه‌هایی از رادیوم و پولونیوم را در جیب لباس آزمایشگاهش حمل می‌کرد و آن‌ها را به خانه می‌آورد تا در اوقات فراغت خود آنالیز کنند. او ناخواسته تمام لباس‌ها، کتاب‌ها، دفترها و کتاب‌های آشپزی، جواهراتش، مبلمان اطراف خانه‌اش و دیگر وسایل شخصی اش را آلوده کرده بود.
دفترچه ماری کوری
امروزه، بیش از ۸۰ سال پس از مرگش، بسیاری از مصنوعات شخصی او در پاریس، در کتابخانه ملی فرانسه، نگهداری می‌شوند. این موارد در جعبه‌های ویژه‌ای نگهداری می‌شوند که با سرب تقویت می‌شوند تا از آسیب رساندنشان به دیگران بر اثر تابش رادیواکتیو جلوگیری شود. درست مثل بدن کوری، آن‌ها حداقل به مدت ۱۵۰۰ سال شدیدا رادیواکتیو باقی خواهند ماند.
با این حال، اقلام رادیواکتیو کوری برای عموم در دسترس هستند. هر کسی که بخواهد دفترهای اصلی را مطالعه کند که حاوی اطلاعات دست‌نویس در مورد تحقیقات پیشگامانه او هستند، باید چشم‌پوشی از مسئولیت را امضا کرده و تمام انواع لوازم حفاظتی را در هنگام مرور اسناد خطرناک بپوشد.
کوری در یک وسیله اشعه ایکس متحرک
در سال‌های بعد از اینکه هیات منصفه رادیواکتیویته را برای عموم آشکار کرد، تصور می‌شد که رادیواکتیویته واقعا برای سلامت انسان مفید است. همچنین درخشندگی عجیب فلورسنت برای بسیاری از مردم در سراسر جهان تازگی جذابی داشت. در دو دهه اول قرن بیستم، در دوران "گهواره رادیوم"، بسیاری از لوازم خانگی از جمله ساعت‌ها و ظروف آشپزخانه حاوی رادیوم بودند چون در تاریکی می‌درخشیدند. علاوه بر این، تعدادی از لوبین‌های نیرو بخش احتمالی حاوی رادیوم وارد بازار شدند و به طور منظم مصرف شدند.
در سال ۱۹۳۸ با ممنوع شدن تولید مواد رادیواکتیو توسط سازمان غذا و داروی آمریکا، ایده استفاده از مواد رادیواکتیو برای سلامت انسان از میان رفت. در آن زمان، مشخص بود که عناصر رادیواکتیو می‌توانند به عنوان یک منبع انرژی قدرتمند و کارآمد مورد استفاده قرار گیرند، اما اثرات آن‌ها بر سلامتی نیز می‌تواند مخرب باشد.
در آن زمان، مشخص بود که عناصر رادیواکتیو می‌توانند به عنوان یک منبع انرژی قدرتمند و کارآمد مورد استفاده قرار گیرند، اما اثرات آن‌ها بر سلامتی نیز می‌تواند مخرب باشد.
نباید فراموش کنیم که هنوز چیزهای زیادی خطرناک‌تر از پاندمی کرونا در اطرافمان وجود دارند که البته بعضی‌هایشان هم مثل لوازم کوری در موزه نگهداری می‌شوند!
منبع: thevintagenews
