سایت بومی و مقدس صخره آیرز از گوگل استریت ویو حذف شد!

مردم بومی آنانگو (Anangu) و سازمان پارک‌های استرالیا صخرهٔ آیرز Ayers Rock را برای کاوشگران مجازی ممنوع کرده‌اند و هم‌اکنون این مکان در گوگل موجود نیست. "تصاویر 360 درجه از قله اولورو" از طریق موتور غول‌پیکر جستجو گوگل در دسترس بوده‌اند و این سرگرمی شگفت‌انگیزی برای برخی از مردم بوده، اما برای آن‌هایی که خودشان صاحب آن هستند خوشایند نیست!

آنانگو از قانون باستانی پیروی می‌کند که با چوکورپا Tjukurpa: (مفهومی در اسطوره‌شناسی بومیان استرالیا است که به دورانی «مقدس» اشاره دارد که در باور مذهبی بومیان استرالیا، ایزدان و نیاکان، جهان ما را آفریدند.) یا دوره آفرینش آغاز شده است. اولورو یک سرزمین آبا و اجدادی در کنار کاتا جوتا (Kata Tjuta) در سرزمین شمالی است، و پیوندهای مقدس آن به هزاران سال قبل بازمی‌گردد.

اولورو در سال 1985 توسط مقامات به آن‌ها بازگردانده شد. سپس یک کمپین برای جلوگیری از صعود مردم در آنجا که به آن صخرهٔ آیرز نیز گفته می‌شود، ایجاد شد. اواخر سال گذشته ممنوعیت چنین فعالیتی اعمال شد. رویترز نوشت قرار دادن اولورو در استریت ویو " با قوانین و مقررات سازمان پارک‌های استرالیا در مورد عکاسی مغایرت دارد و به‌نوعی از این ممنوعیت سرپیچی می‌کند ".

گوگل در گفتگو با ای‌بی‌سی، بیان کرد: "به‌محض اینکه سازمان پارک‌های استرالیا نگرانی‌های خود را در مورد این سهم کاربر مطرح کرد، ما تصاویر را حذف کردیم." گزارش‌ شده است که این روند فوری نبوده و طی یک بازه زمانی تقریباً 24 ساعته انجام‌شده است.

این منطقه از سال 1950 پارک ملی بوده است. تا به امروز، این منطقه و مناطق اطراف آن بخشی از ذخیره بومی بود. وب‌سایت سازمان پارک‌های استرالیا از آن به‌عنوان "یک منظره فرهنگی زنده" یاد می‌کند. در سال 1993 به پارک ملی اولورو - کاتا جوتا تبدیل شد.

ازنظر تجربه غیربومی، اولورو اولین بار توسط کاوشگر ویلیام گوسه در سال 1873 مستند شد. نام‌گذاری آن به "صخرهٔ آیرز" ادای احترام به وزیر ارشد استرالیای جنوبی، سر هنری آیرز بود. ارتفاع این صخره 348 متر است، و محیط آن 9.4 کیلومتر هست.

درحالی‌که آنانگو چندین دهه مالک صخره بوده است - مدیریت آن با پارک‌های استرالیا و اجاره زمین به دولت استرالیا - به رسمیت شناخته شدن نگرانی‌های آن‌ها روند کندی را طی کرده است. احتمال ممنوعیت مقیاس‌گذاری اولورو نتایج ستیزگرایی را ایجاد کرد.

بی‌بی‌سی نیوز می‌نویسد: " جمعیت عظیم در هفته‌های پیش از ممنوعیت جمع شده بودند و برخی کاربران رسانه‌های اجتماعی صف بازدیدکنندگان برای بالا رفتن از آن را فیلم‌برداری کرده بودند. "

در بخشی از مقاله‌ای برای ایندیپندنت، تابلوی پایگاه اولورو برجسته شده است. که توسط آنانگو بر روی آن نوشته‌ شده است: " در فرهنگ ما اینجا، مکانی برای دانش عالی و مقدس است. بر اساس قانون سنتی ما صعود کردن مجاز نیست. این خانه ماست. لطفاً بالا نروید. "

مدت‌ها قبل از ظهور گوگل، سازندگان فیلم از این صخره بازدید کردند. فیلم 'انیشتین جوان' تولید سال 1988 فقط یکی از محصولات شگفت‌آوری است که از اولورو به‌عنوان صحنه فیلم‌برداری استفاده کرده است.

'مردی از هنگ‌کنگ' (1975) نیز در آنجا فیلم‌برداری شده است. اولین کارگردانی برایان ترنچارد-اسمیت و یک نمونه نادر از فیلم کونگ فوکاری بود که در استرالیا تولید شد. اسمیت در فیلم‌های ژانر بهره‌برداری (Ozploitation) مشهور شد.

گذشته از اکشن و کمدی، سازمان پارک‌های استرالیا مشتاق ذکر فرهنگ غنی منطقه هستند. آن‌ها می‌نویسند که بازدیدکنندگان "ممکن است مردمی را ببینند که نقاشی می‌کنند، اینما (inma: رقص و آواز سنتی) اجرا می‌کنند، داستان‌های چوکورپا را تعریف می‌کنند یا بوش تاکر(bush tucker: بومی‌های استرالیایی گیاهان و دانه‌های بسیار خاصی داشتند که از آن‌ها برای تهیۀ غذا و همچنین درست کردن دارو استفاده می‌کردند. امروزه هر غذایی که با دانه‌ها و گیاهان بومی استرالیا درست شود و صرفاً از آن‌ها به‌عنوان مواد اولیه استفاده کند بوش تاکر نام‌گذاری می‌شود.) جمع می‌کنند.

حیات‌وحش در اولورو شامل 178 نوع پرنده است. میگوها از شگفت‌آورترین ساکنان این منظره ظاهراً خشک و غبارآلود هستند. به گفته پارك استرالیا، تخم‌های حاصل از سخت‌پوستان یا "سپر میگو" قبل از اینکه باران‌های شدید شرایط مناسبی را برای بیرون آمدنشان فراهم کنند، می‌توانند سال‌ها در آنجا بمانند. آن‌ها قبل از بیرون آمدن دوباره خورشید از استخرهای سنگی کوتاه‌مدت خود لذت می‌برند.

این پارک همچنین بیش از 400 نمونه از زندگی گیاهی را حفظ کرده است. این‌ها برای دارو و حتی ابزار استفاده می‌شوند.

منبع: thevintagenews.com