باید این را درنظر بگیریم که بسیاری از جاذبه‌های پربازدید، ممکن است برای همیشه وجود نداشته باشند. در اینجا مقاصدی فهرست شده‌اند که به دلیل تغییرات آب و هوایی، خسارات گردشگری و فرسایش طبیعی، ممکن است در طی 100 سال آینده نابود شوند و تنها نام آن برای نوادگانمان باقی بماند.
تاج محل، هند
تاج محل، قدمتی حدود 400 سال دارد و نمای مشهور آن دستخوش گذر زمان شده است. مسئولین محلی برای کاهش آلودگی، عبور خودروها در اطراف تاج محل را ممنوع کرده‌اند. مقبره به دلیل باران‌های اسیدی و آلودگی هوا و همچنین گردشگرانی که سالانه از این محل بازدید و دیواره‌ها و کف مرمر آن را تخریب می کنند، درخشش خود را از دست داده است. پایه‌های چوبی ساختمان نیز به دلیل افت سطح آب رودخانه یامونا، در نزدیکی تاج محل تحت فشار قرار گرفته است.
نمای تاج محل به دلیل آلودگی دچار آسیب شده است.
ماچو پیچو، پرو
از سال 1983 که ماچوپیچو به عنوان میراث جهانی یونسکو معرفی شد؛ گردشگران برای بازدید از ویرانه‌های کوزکو با جسارت به ارتفاعات این منطقه صعود کردند. اما حجم بالای افراد به شهر اینکا خسارت وارد می‌کند. ماچوپیچو به دلیل ساخت و سازهایی که اطراف منطقه و ترکیب مواردی همچون جنگل زدایی، خطر رانش زمین و توسعه بی‌رویه شهری با مشکلاتی مواجه شده است. وزارت فرهنگ پرو از 1ژانویه تنها به بازدیدکنندگانی اجازه ورود می‌دهند که بلیط‌های خود را از قبل رزرو کرده‌اند تا اطمینان حاصل کند که تعداد آنها بیش از 2500 نفر در روز نمی‌شود. همچنین ماچوپیچو بر روی گسل تامبوماچای قرار دارد و بنابراین زلزله می‌تواند به آن خسارت وارد کند.
مونت بلان، فرانسه
یخچال‌های طبیعی به دلیل اثرات گرمایش جهان در حال کاهش هستند و سالانه 5 متر برف از دست می‌دهند. نگران کننده‌ترین پیش‌بینی علمی این است که اگر دمای زمین با سرعت فعلی افزایش یابد، یخچال‌ها تا سال 2050 کاملاً ناپدید خواهند شد. آنالیزها نشان می‌دهد که یخ‌هایی که بالای ارتفاع 3800 متری توده مونت بلان قرارد دارند نسبتاً پایدار هستند اما بخش زیرین آن به سرعت درحال کوچک شدن است. یخچال برنوا در منطقه ایتالیا سالانه حدود 12متر یخ از دست می‌دهد، این درحالی است که «مِر دِ گلس» در چامونیکس سالانه بین 4 تا 5 متر یخ از دست می‌دهد و اکنون عمق آن به طور چشمگیری کاهش یافته است.
یخچال‌های طبیعی مون بلان در اثر گرمایش زمین در حال فرسایش هستند.
کوه کلیمانجارو، تانزانیا
این شهر به دلیل کلاه برفی بر سر قله کیبو مشهور است، اما برطبق گزارش ناسا تقریباً 85 درصد از یخ‌های عصر یخبندان در کوهستان کلیمانجارو بین سال‌های 1912 و 2011 از بین رفته‌اند. یخچال‌های طبیعی که قدمت آنها 10هزار سال برآورد شده است، در 13سال گذشته بیش از 4000.000 متر مکعب یخ از دست داده‌اند و برطبق پیش‌بینی‌ها این کلاهک تا سال 2033 به‌طور کامل ازبین خواهد رفت.
اورگلیدز، ایالات متحده آمریکا
در سال 1947 تالاب‌های معروف را به عنوان پارک ملی به ثبت رساندند اما حتی این تدبیر هم باعث نشد که از اکوسیستم شکننده آن محاظت کند. «اِوِرگلدس» به دلیل توسعه کشاورزی و مسکونی طی 60 سال گذشته نیمی از وسعت خود را ازدست داده است. افزایش سطح آب دریا و همچنین ورود آب شور به آب شیرین، برای حیات وحش محلی که قادر به سازگاری با محیط جدید خود نبوده اند، نتایج ویرانگری داشته است.
دیوار بزرگ چین، چین
یک سوم از دیوار مشهور آسیا به دلیل فرسایش طبیعی، سرقت آجر برای ساخت خانه‌ها و خسارت گردشگران از بین رفته است. برای نخستین بار ساخت و ساز بر روی این دیوار در قرن3 پیش از میلاد آغاز شد، اما نزدیک 6300 کیلومتر از آن، بین سال‌های 1368 و 1644 در دوره مینگ ساخته شده است. بخشی از این سازه‌ها به سادگی از بین رفته‌اند، این درحالی است که گیاهان رشد کرده بر روی دیواره‌ها، روند پوسیدگی آن را تسریع می‌کنند. همچنین مقامات چینی با مشکل حکاکی نقاشی بر روی ساختار سنگی دیوار توسط گردشگران مواجه هستند.
منبع: independent
