فصل زمستان در هلند جایگاه ویژه‌ای دارد و مردم با فعالیت‌هایی نظیر اسکی روی یخ به استقبال این فصل می‌روند. اما در دهه‌های گذشته تغیرات اقلیمی سبب شده تا هلندیها به ندرت با زمستانی رو به رو شوند که یادآور فصل برف و سرماست. به ویژه اهالی شهرهای ماستریخت و هارلینگ که از بردن اسکیت‌های خود به سمت کانال‌های یخی، رودخانه و دریاچه‌های یخ زده مایوس شده‌اند. به همین دلیل زمانی که موج برف و سرما هلند را فرا می‌گیرد، ساکنین هلند مشتاقانه از آن استقبال می‌کنند. اما آیا این تمام ماجراست؟
پس از سرمای شدید، زمانی که دمای هوا تا 20 درجه سانتی گراد کاهش پیدا می‌کند، هلند برای عشاق اسکیت روی یخ دست کم چند روزی به بهشت تبدیل میشود. حوضچه‌ها، دریاچه‌ها، خندق‌ها و کانال‌های یخ زده همگی میزبان صد‌ها هزار اسکیت سوار پر ذوق و شجاعی می‌شوند که عازم طبیعت شده‌اند. زمانی که ضخامت یخ‌ها به 7 سانتی متر می‌رسد، به این معنی است که ایمنی لازم بری اسکیت سواران وجود خواهد داشت، اما با این حال هلندی‌های بسیاری با نادیده گرفتن هشدارها و پیش از شکل گرفتن یخ‌ها و رسیدن به ضخامت لازم، بر روی آن اسکیت سواری می‌کنند.
فرهنگ اسکیت سواری در هلند
بنابر بر گفته مارنیکس کولهاس (Marnix Koolhaas)، تاریخ شناس و اسکیت سوار هلندی، علاقه مردمانش به اسکیت‌سواری به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد و ریشه آن عمیق‌تر از صرفا یک سرگرمی ساده است. ارتباط هلندیها و اسکیت سواری به 8000 سال پیش برمی‌گردد. او می‌گوید واژه انگلیسی اسکیت (skate) نیز برگرفته از واژه هلندی " schaats" است. برخی باور دارند این واژه با «استخوان ساق» ارتباط دارد. چرا که نخستین تیغه اسکیت‌ها از استخوان حیوانات ساخته میشد. قرن‌ها بعد چوب جایگزین استخوان حیوانات شد و در دهه 1500 میلادی از نخستین تیغه اسکیت آهنی که به طور صنعتی ساخته شده بود رونمایی میشود.
یوریت فان د وورن (Jurryt van de Vooren)، ورزشکار و تاریخ شناس دیگریاست که می‌گوید: «در عصری که خبری از ماشین و قطار نبود، اسکیت روی یخ در فصل زمستان وسیله‌ای بود که سبب میشد افراد سریع‌تر به مقاصد خود برسند.در اواخر قرون وسطی، اسکیت پر استفاده‌ترین وسیله نقلیه قشر فقیر جامعه به شمار می‌رفت. برای مثال، در گذشته کشاورزان جهت بردن محصولات‌شان به بازار از اسکیت استفاده می‌کردند. اما امروزه اسکیت روی یخ تنها جنبه سرگرمی دارد.»
در هلند پیست‌های اسکیت سواری سرپوشیده وجود دارد، اما به اندازه پیست‌های اسکیت سواری طبیعی طرفدار ندارد. به گفته یکی از اسکیت سواران هلندی: «لطف اسکیت سواری روی یخ به طبیعته، به اینکه در فضای باز و آزاد باشی. علاوه بر تفاوت‌هایی که از نظر منظره و محیط اطراف داره، شما را به گذشتتون میبره. مثلا زمانی که خودم یک پسر بچه بودم عادت داشتم که به روستامون در غرب استان فریزلند سفر کنم و اونجا اسکیت سواری کنم.»
در زمستان‌های هلند هر چیزی که به یک نوستالژی ختم شود، همراه با خریدن اسنک و نوشیدنی از مغازه‌های سیار و گذری است. حتی مفهوم کلوچه و نوشیدنی “koek & zopie" به دورانی بازمی‌گردد ( قرن 17 میلادی) که اسکیت سواران هلندی جهت تجدید قوا و نفس تازه کردن، از مغازه‌های شیرینی و نوشیدنی‌های گرمی مانند هات چاکلت می‌خریدند.
دمای هوا در شهرهای هلند نسبت به روستا و مناطق حومه‌ای کمی بیش‌تر است و اغلب زمان بیشتری برای یخ زدن سطوح نیاز است. اما بنظر می‌رسد اوضاع کمی‌در شهر روتردام فرق می‌کند.
همانطور که در عکس زیر می‌توانید مشاهده کنید، با منجمد شدن آبراهه‌های نزدیک منازل، اهالی می‌توانند به سادگی چند قدم از خانه‌هایشان به اسکیت سواری بپردازند و برای رفع خستگی به خانه‌هایش بازگردند.
روستایی یا شهرنشین تفاوتی ندارد. یک هلندی مسیرش را برای اسکیت سواری پیدا خواهد کرد. حتی آمستردامی‌‌هایی که مشهور به داشتن پایتخت دوچرخه سواری در جهان هستند نیز در فصل زمستان از اسکیت سواری غافل نمی‌شوند. با وجود همه گیری ویروس کرونا در جهان، دولت هلند ممنوعیتی بابت اسکیت سواری صادر نکرد. اگرچه دولت پیشنهاد داده است که اسکیت سواران با یک دیگر فاصله 1.5 متری داشته باشند و نکات بهداشتی لازم را رعایت کنند. همچنین در صورتی که یک مکان مملو از جمعیت شد، ریسک نکنند و ازدحام را ترک کنند.
منبع: bbc
