سفرنامه مثلث طلایی هندوستان - قسمت دوم

حوالی ساعت30/2 بعد از ظهر جهت صرف آخرین ناهار شرکت بهK.F.C داخل شهر جیپور رفتیم و مثل ناهارهای قبلی یک ساندویچ کوچولو خوردیم البته با بستنی و نوشابه و سیب زمینی سرخ کرده.چون خریدهامون زیاد بود از راننده خواهش کردیم مارو به هتل ببره تا وسایلامونو بزاریم اتاق و سپس مارو برگردوند به بازار سنتی شهر که همسفرامون همه متفرق شدند و هر کی وسایل مورد نیازشو خرید و ما از ساعت 30/4 بعد از ظهر مشغول گشت و گذار تو خیابونای اطراف بازار بودیم و بعد از خرید مقداری وسایل، ساعت 8 شب خودمون توسط ریکشا با پرداخت 100 روپیه به هتل بازگشتیم.

دروازه ورودی بازارسنتی شهر صورتی

چون امشب شب جشن دیپاولی بود از زمان غروب آفتاب تا پاسی از شب مراسم نور افشانی بسیار باشکوه و بطور گسترده در سطح شهر اجرا شد و ما از پنجره اتاقمون چند ساعتی شاهد این مراسم بسیار زیبا بودیم.
توصیه ها و دانستنیهای جالب روز ششم:

1- بازار سنتی جیپور محل خوبی از نظر خرید پارچه ، لباس و کفش می باشد چون تولید خود این شهره قیمتهاش هم خیلی مناسبه.

2- فیل سواری یک تجربه بسیار خوشایندیست که توصیه میکنم حتما سوارشید و هیچ ترسی نداره

3- حتما موقع فیل سواری از عکاسانی که در مسیر هستند بخواهید که از شما عکس یادگاری بگیرند .می تونید سه چهارتا عکس در حالتهای مختلف با سایز بزرگ و با 200 روپیه تهیه کنید.

4- اگه قصد خرید ندارید میتونید بعد از ظهر آزادی که در جیپور دارید یا از امکانات هتل استفاده کرده و به استراحت بگذرونید یا باکرایه ریکشا با 300 روپیه 3 ساعتی تو شهر بگردید و جاهای دیدنی شهرو ببینید.

روزهفتم:دوشنبه 13/8/92 (چهارم نوامبر 2013)

امروز صبح ساعت 9، بعد از صرف صبحانه و چک اووت سوار اتوبوسمون شدیم و به سمت دهلی حرکت کردیم.

لابی و رسپشن هتل کلارک آمر

صبحانه در رستوران هتل کلارک آمر

اتوبوس توریستیمون به همراه راننده مون ، آقای شامبودر حال حرکت از جلو هتل کلارک آمر شهر جیپور

فاصله جیپور تادهلی 250 کیلومتره و جاده اش هم اتوبانه ولی نه به تمیزی و تازگی اتوبان دهلی – آگرا.در ابتدای خروجی شهر به یک مرکز تولید و فروش جواهر رفتیم وابتدا از کارگاه تولید سنگها و جواهرات دیدن کرده و بعد از فروشگاهش بازدید و خرید کردیم.حدود 30/1 ساعتی اینجا بودیم بعد به راهمون ادامه دادیم در بین راه رانندمون جلو یه دکه نگهداشت و مقداری موز خرید و به میمونهای اطراف جاده احسان کرد . گویا این هم یکی از اعمال جشن دیوالیه و تو این فاصله بعضی از همسفران ما هم از اتوبوس پیاده شده وحسابی از خجالت راننده در اومدن.

میمونهای اطراف جاده جیپور – دهلی

دردوطرف جاده حومه شهر جیپور پر بود از کارگاههای سنگتراشی سنگهای مرمر که مجشمه ها و فیلهای بزرگ و کوچک تولید می کردند.همچنین در زمینهای صاف و نزدیک جاده بچه ها سرگرم بازی کریکت بودند برخلاف ایران که بیشتر بچه ها گل کوچیک بازی می کنن واقعا جالب بود. در بین راه حوالی ساعت 2 بعد از ظهر اتوبوس جهت صرف ناهار تو یه رستوران نگهداشت.من که حدس میزدم کیفیت پایین و قیمت بالای غذاهارو، گرسنگیو به جون خریدم ولی زیر بار زور نرفتم. و عده کمی از همسفرامون که ناهار خورده بودند اصلا از کیفیت غذا راضی نبودند.

نمونه منو غذاهای بین راه جیپور به دهلی

نزدیکای ساعت 5 عصر به دهلی رسیدیم.چون از منطقه جنوبغرب وارد دهلی شدیم جایی که فرودگاه هم اون طرفاست ،منطقه نسبتا اعیان نشین و محل زندگی ثروتمندان شهره و خونه فریزبی هم همینجا بود وچون مارو خیلی دوست داشت، در حق ما یه لطف کرد مسیر اتوبوسو عوض کرد و مارو برد به مرکز تجاری D.L.F mall وخودش از ما جدا شد و قرار شد ساعت 30/8 شب اتوبوس بیاد و مارو ببره به هتلامون.اینجا دو مرکز بزرگ خرید بسیار بزرگ و چسبیده بهم بود که جنسهای خوب و مارکدار داشت.هنگام ورود بایستی از داخل دستگاه عبور می کردیم این رسمو تو خیلی از فروشگاهها من دیدم .

از وضع ظاهری همه خریداران مشخص بود محل خرید پولدارای دهلیه وهیچ آدم پا برهنه ای من اینجا ندیدم. چون قیمتها بالا و مارکدار بود من چیزی نخریدم .و بعد ازخوردن شام در مک دونالد فروشگاه، ساعت 30/8 شب اتوبوسمون اومد و یکراست بعد از حدود یکساعت و نیم به هتل" کانتری این" رسیدیم.
توصیه ها و دانستنیهای جالب روز هفتم:

1- خرید جواهرات متنوع و بسیار زیبا که با قیمتهای متفاوت برای همه اقشار پردرآمد و کم درآمد در فروشگاههای معتبرموجود می باشد را بعنوان یک یادگاری باارزش توصیه می کنم.

2- قیمت اتاق در هتلهای 5ستاره برای هر نفر شبی 4000 روپیه است که با یک حساب ساده مشخص میشه که مسافرت با تور به هند از مسافرت انفرادی باصرفه تره.

3- بازارهای مناسب جهت خرید در دهلی عبارتند از:اسن- ساروجینی ناگار – د.ال.اف مال – ساووتکس – پالیکا بازار وماهاگول مال.

4- هر کیلو شیرینی معروف هندوستان بنام" گلوب جامون" که سیاه رنگه و شیرینی "راسوگولا" که سفید رنگه300 روپیه است و چون معمولا جلو دید مشتری تولید میشه از نظر ما غیر بهداشتیه و هرچند بد مزه نیست ولی من توصیه می کنم بعلت غیر بهداشتی بودن و قیمت نسبتا بالا از مصرف و خرید شیرینی کلا تو هندوستان صرفنظر بکنید.

5- شریفه نام میوه گرد و سبز رنگ و سفتی بود که زیاد تو هند به چشم می خورد ولی فرصتی پیش نیومد من امتحانش کنم.

روزهشتم و آخر: سه شنبه 14/8/92 (پنجم نوامبر 2013)

امروز آخرین روز اقامتمون تو دهلی و روز آزادمون بود.قرارمون عصر ساعت 30/5 لابی هتل بود تا با اتوبوسمون بطرف فرودگاه حرکت کنیم چون تا فرودگاه 30/1 ساعت طول میکشه و پروازمون ساعت 10 شب بطرف تهران بود.هر یک از همسفرامون برا خودشون برنامه داشتن یه عده رفتن جند جای دیدنیو و مسجد جامعو بازدید کردند یه عده به بازارها و جاهای دیدنی نزدیک هتل رفتند یه عده با دوستان هندیشون قرار داشتند و یه عده هم تا عصر تو هتل موندند و استراحت و از امکانات هتل استفاده کردند وما این فرصتو غنیمت شمرده و صبح زود بعد از صرف صبحانه و چک اووت ،چمدانها مونو جایی بغل رسپشن هتل سپردیم و رفتیم تا دهلی رو از نزدیک ببینیم.ابتدا از روبروی هتل سوار ریکشا شدیم و با پرداخت نفری 5 روپیه فاصله نزدیک (حدود یک کیلومتر) هتل تا ایستگاه مترو رو طی کردیم .اینجا ابتدای خط مترو و ایستگاه" وایشالی" بود.ایستگاه در ارتفاع بالای زمین قرار داشت.

با تهیه بلیط به قیمت 25 روپیه مسیررو زمینی و زیر زمینی مترو تا ایستگاه مرکزی "راجیو چوک" رودر مدت نیم ساعت طی کرده و اونجا پیاده شدیم. از پله ها بالا اومدیم و میدان بزرگی بود که میدان مرکزی دهلیه.از اینجا تا مسجد جامع ، قلعه سرخ دهلی و بازار چندی چوک که همه نزدیک هم هستند زیاد نیست و با ریکشا و با هزینه اندک میشه رفت ولی چون فرصت ما اندک بود و نمیشد بخوبی همه اونارو دید ما در زیر زمین این میدان ابتدا به بازار "پالیکا" رفتیم و بیشتر وسایل الکترونیکی چینی و لباس بود بازار معمولی با جنسهای نه چندان خوب و قیمتهای نسبتا بالا و ما اینجا چیزی نخریدیم ودوباره به ایستگاه مترو برگشته و با خط دیگری با تهیه بلیط 20 روپیه ای در ایستگاه I.N.A پیاده شدیم.

بغل ایستگاه ریکشا گرفته و با پرداخت 30 روپیه به بازار خیابانی و بزرگ "ساروجینی ناگار " اومدیم .اینجا بازاری بود که ما دنبالش بودیم از شیر مرغ تا جون آدمیزاد هر چی بخواین پیدا میشد .چند خیابون و کوچه هایی که اونا رو بهم وصل میکرد و دستفروشها و غذاها و نوشیدنیهای گرم سنتی و انواع و اقسام فروشگاه با قیمتهای فوق العاده مناسب.

نمایی از بازار" سارو جینی ناگار"

مرد فروشنده نوشیدنی گرم(مخلوط شیر با چایی) کنار پیاده رو در بازارس.ن

دکه فروش اغذیه در بازار س.ن

کمی تو این بازار گشت زده و وسایل مورد نیازمونوخریدیم و هر چی روپیه داشتیم خرج کردیم .جنب اینجا یک فروشگاه بزرگ چند طبقه هم بود که چون دیگه خسته بودیم و پولی جهت خرید نداشتیم همین مسیرو برگشتیم به هتل.بعد از کمی استراحت در لابی هتل ساعت 6 عصر با اتوبوس به همراه راهنمای دیگر هندیمون عازم فرودگاه شدیم ودر مسیر، فرزبی هم سوار شد تا ساعت 8 عصر درجلودر فرودگاه ایند یرا گاندی با خداحافظی با اونا وارد سالن شدیم.بلافاصله کارت پروازو از هواپیمایی ماهان گرفته و سوار هواپیما شده و بطرف تهران با نیم ساعت تاخیر(30/22 دقیقه به وقت هند) پرواز کردیم.موقع بازگشت زمان پرواز 4 ساعت طول کشید و آن هم به دلیل حرکت وضعی زمین میتونه باشه. هواپیمامون همون هواپیمای رفتمون بود و سر مهماندارمون خانم عطایی با شماره پرواز 5074 .ساعت 30 دقیقه بامداد به وقت ایران، روز چهارشنبه 15 آبان کاپیتان شیرازی هواپیما را با صلوات همسفران هندی مسلمون شیعه به خوبی و آرامی در فرودگاه امام خمینی(ره) تهران به زمین نشاند.

مسافران مسلمان و شیعه هندی هواپیما

مسافران مسلمان و شیعه هندی در داخل هواپیما(بدون شرح)

توصیه ها و دانستنیهای جالب روزهشتم (آخر):

1- حتما در فرودگاه دهلی هنگام تحویل چمدانها ، برای ساک دستی که داخل هواپیما می برید، اتیکت دریافت کنید .چون موقع سوارشدن به هواپیما کنترل می کنند.

2- قبل از سوار شدن به اتوبوس در هتل جهت عزیمت به فرودگاه، سعی کنید هرچه روپیه داشتید خرج کنید چون دیگه احتیاجی به روپیه نخواهید داشت.

3- سعی کنید تقریبا به اندازه مخارج و خریدهایتان دلار چنج کنید.

4- جاهای بسیار دیدنی دیگری دردهلی وجود دارد که در روز آخر و آزاد(اگه نیازی به خرید و رفتن به بازار نداشته باشید) می توانید از چند تا از آنها دیدن کنید .مانند:قلعه سرخ – مسجد جامع – آرامگاه همایون – آرامگاه صفدر جانگ - بازار چندی چوک – معبد نیلوفر و موزه ملی دهلی و ....

پایان

نویسنده : فرشاد شفیعی شهیدلو

سفرنامه مثلث طلایی هندوستان - قسمت اول