سفرنامه اروپا، بخش چهارم : کوهپایه های آلپ، موزه بنز اشتوتگارت

چهارشنبه 17 جولای 2013 حرکت به سمت اشتوتگارت

امروز صبح زود پس از نماز جمع کردیم و بدون صبحانه هتل را به مقصد ایستگاه قطار ترک کردیم. چون هتل نمی توانست زودتر از 7 صبحانه بدهد وما مجبور بودیم زودتر از اینها از هتل خارج شویم. مترو میلان ساعت 6 باز می شود ، 10 دقیقه ای هم دم در آن معطل بودیم تا باز شد. ساعت 30/6 نشده بود که به ایستگاه قطار رسیده بودیم. یک گوشه صبحانه مان را که مقداری نان و خرما و مربا بود خوردیم با چای . آب جوش را از هتل گرفتیم داخل فلاکس هایمان و چایی کیسه ای هم خودم داشتم . ساعت 50/6 دقیقه قطار را پیدا کردیم و سوار شدیم بسیار قطار خلوتی بود به مقصد زوریخ . قطار سر ساعت حرکت کرد .

مناظر بین راه خصوصا از جایی که وارد سوئیس می شدیم بسیار زیبا و رویایی بودند. عکس زیاد گرفتیم هرچند چون از داخل و پشت شیشه پنجره قطار بود با کیفیت خیلی خوب بدست نیامد. دوستمان که در اشتوتگارد انتظارمان را می کشید چند بار درصحبت تلفنی گفته بود که شب را خوب بخوابید که در قطار خوابتان نرود. چون مناظر بی بدیلی در این مسیر در کوهپایه ها یآلپ می بینید . حق داشت. قطار در برخی جاها خصوصا آنجا که وارد سوئیس میشد از روی دریاچه می گذشت. برخی قسمت ها روخانه ای به شکل ابشاری از وسط جنگل می گذشت ویکی دولحظه چشم می نواخت ومی پرید ومی رفت . در جای دیگر قطار به شکل مارپیچی از وسط جنگل به داخل تونل میرفت. وگاهی چندین طبقه از جاده های ماشین رو را در کنار وپایین ریل راه آهن می دیدیم. خلاصه تجربه زیبایی حرکت قطار در مسیر کوههای آلپ به دست می دهد. ضمن آنکه تمام خانه ها با شیروانی وبا گل هایی که در ایوان یا کنار پنجره ها را تزیین کرده بودند، چشم نوازی می کردند.

قطار با 10 دقیقه تاخیر ساعت 11 وارد زوریخ شد. با عجله و بدوبدو قطار اشتوتگارت را پیدا کردیم . البته بلیط اشتوتکارت open بود و با قطار بعدی هم می شد بیاییم، ولی عقب ماندن2 ساعت معطلی بود و دوستمان در اشتوتگارت مدام منتظر بود و زنگ می زد.هر چند فکرهم کرده بودیم اگر از قطار ساعت 11:15جا ماندیم چمدان ویک کوله را در ایستگاه به امانت بگذاریم دو ساعتی در زوریخ بگردیم. به هرحال زود رسیدیم و قطار با 5 دقیقه تاخیر در ساعت 20/11 حرکت کرد. بعد از مسافت کمی وارد آلمان می شویم. اینجا هم مناظر خیلی زیباست. مخصوصا رود پر آب راین

ولی از وقتی که وارد آلمان می شدیم زیبایی های طبیعی جای خود را به فضای توام با نظم و انضباط صنعتی می دهد و طبیعت تحت تاثیر این فضای صنعتی شدن قرار می گیرد ولی باز هم سبزی چشم نواز اروپا پابرجاست.. ساعت 15/14 دقیقه به اشتوتگارت رسیدیم. آقای دکتر استادایرانی دانشگاه اشتوتگارت و دخترکوچکش به ایستگاه آمده بودند. بعد از کلی چاق سلامتی، با هم با مترو به خوابگاه و استادسرای دانشگاه رفتیم .اقای دکتر همسرش هم ایرانی است ویک پسر 12 ساله ویک دختر 8 ساله دارد.گاهی ایرانند وگاهی آلمان. پسر باهوشی دارد با اخلاق آلمانی هم بزرگ شده است.آلمانی اش هم از فارسی اش خیلی بهتره ولی دخترشان چون از اول دبستان ایران بوده بیشتر فارسی را بلد است تا آلمانی. همسر آقای دکتر برای ناهار خیلی زحمت کشیده بود . خورش فسنجان و قیمه بادمجان درست کرده بود. مدام اصرار می کردند که بخورید شما یک هفته هست که غذای ایرانی نخورده اید. خانه فعلی آقای دکتر خانه ای بسیار کوچک از استاد سراهای دانشگاه است . چون فعلا ایرانند وگاهی به اینجا می آیند، فعلا دراین استاد سرا زندگی می کنند. بعد از ناهار و نماز بنا به پیشنهاد آقای دکتر به موزه بنز رفتیم.

موزه بنزفوق العاده هیجان انگیز و عالی بود . در این سفر بعد از آنهمه کلیسا وبافت قدیمی شهر و قصر و... خلاصه قدم زدن در تاریخ، دیدن موزه مدرن بنز با آن ساختمانی که خودش به لحاظ هنری ومعماری کاملا یونیکو خیلی جذاب وچسبناک بود. در این موزه با تقدیر از خانم بنز که نقش مهمی در ترویج وتبلیغ محصول بنز داشته است ، از جمله اینکه یکبار با دخترش وبدون اطلاع آقای بنز ماشین را سوار می شود وتا مسافت نسبتا زیادی – به نسبنت آن زمان – رانندگی می کند که نشان دهد این وسیله قابل اعتماد است، عکسش را در ردیف موسسان بنز گذاشته اند.

همچنین از اولین وسایط نقلیه ای که بیشتر شبیه دوچرخه بود و بعد تبدیل به کالسکه شد تا قطارها وقایق ها که موتور بنز را رویشان گذاشته بودند ودر عصر خودش ماشین به حساب می آمد

تا آخرین ومدرن ترین ماشینها و تا ماشین های امداد بنز و وسایل حمل ونقل عمومی تا ماشین های شخصیتها وتشریفات- ازجمله ماشین پاپ که به شکل جعبه ای بزرگ روی ماشین قرار می گیرد که همه مردم به آن دید داشته باشند –

وماشین های مسابقه و اتش نشانی و.....وتا لوگوهای اولیه وثانویه بنز وروند تغییراتش ووسایل جانبی وموتور های هواپیما -که در جنگ جهانی مورد استفاده قرار گرفت- گرد آوری شده بود

وتاریخ مهمترین وقایع وتغییرات جهانی را هم به شکل فیلم وعکس وپوستر نشان می دادند . حرکت در موزه از طبقه فوقانی به سمت پایین وبه صورت شیب دار وبدون پله بود.تجربه خیلی خاص واستثنایی بود این موزه در تمام کل سفر. بعد از آنهم، همراه با دکتر با مترو به دفتر دوست دیگری رفتیم که در اینجا شرکتی دارد . زحمت کشیده بود و برای ما ماشین گرفته بود با کارت خودش تا بعد با او حساب کنیم . چون برای کرایه ماشین حتما باید کردیت کارت وآدرس ثابت داشته باشیم و این زحمتی بود که حتما به دست دوستان انجا باید حاصل می شد. البته برای این کار قبلا گواهینامه را بین المللی گرفته بودیم وهمراه آن گواهینامه ایرانی نیز باید همراهمان می بود که چون قبلا هماهنگی کرده وتوجیه بودیم مشکلی نبود....با هم به دفتر Europcar رفتیم. قرار داد به زبان المانی بود کمی می ترسیدم که مشکلی پیش نیاید که ما از پسش بر نیاییم وزبانش را هم نمی دانیم که بخوانیم وببینیم چه می گوید. اولش خیلی استرس داشتم اصلا می خواستم بگویم ماشین نگیریم ولی دوستمان اطمینان می داد که خیلی راحت ترید با ماشین و مسیرتان از این به بعد با قطار گرانتر است و این طور ارزانتر می شود و خلاصه ...

دوستمان توصیه هایی برای رعایت قوانین رانندگی از جمله عبور در خط خود و پرهیز از لایی کشیدن وارد شدن به سایر خطوط که مثلا چپ و راست را به مقصد جلو زدن پیشی می گیرند ، را می کرد ونگران ایرانی رانندگی کردن ما بود. ولی رضا قانونمند است وبسیار محتاط. وقتی منم کنارش باشم که نور علی نور است. ماشین نسبتا متوسط فولکس واگن بودکه navigatorآن را هم خودش نداشت. هماهنگ کرد رفتیم از دفتر شعبه مستقر در فرودگاه گرفتیم. دوست ما و آقای دکتر که شرکتی اینجا دارد خیلی به ما لطف کرد . او در اینجا آپارتمانی هم داردکه برای مهمانانی که از ایران می آمدند تجهیز کرده است . ما شب را آنجا می خوابیم . اینجا هوا خیلی با ایتالیا متفاوت است. روز خنک بود و شب واقعا سرد است پنجره ها را می بندیم. باز هم آنقدر سرد است که علی رغم خستگی صلاح نمی دانم دوش بگیرم.
چند نکته دیگر:

• اشتوتگارت شهری علمی دانشگاهی است وما صرفا رفتیم پیش دوستمان که ماشین برایمان بگیرد وبا برنامه ریزی فشرده سفر زمان زیادی برایش نگذاشتیم. ولی اگر گذرتان خورد حتما موزه بنز را ببینید . خود کارخانه هم روزهایی را برای بازدید دارد که حتما خیلی جالب است ولی ما فرصت نکردیم ببینیم.

• دوستانتان را همواره نگه دارید. حتی در دوردستهای عالم. گاهی کسانی که دورترند ، کارهای خاصی می کنند وکمکهایی می دهند که فکرش را نمی کنیم.

• سوییس را از قطار دیدیم و باید وقت خاصی را برایش بگذاریم که با فراغ خاطر بیشتر طبیعتش را ببینیم.

• ما برای بین راهمان آجیل آورده بودیم. دراین چند قطارکه تا اینجا داشتیم رضا اصرار داشت با اخلاق ایرانی هرچه می خوریم به دیگران هم تعارف کنیم . همه از این تعارف هم استقبال وهم تعجب میکنند. تنها یک خانواده المانی بودند در مسیر ونیز به میلان که تعارف ما را رد کردند. ولی رضا اصرار دارد خودمان باشیم. تا اینجا که اشکالی ندارد ولی کمی عجیب می نماید.

نویسنده : زهرا عربشاهی