سلام و عرض ادب خدمت کاربران سایت ارزنده و محبوب لست سکند، سالهاست که من از اعضای این سایت پرطرفدار و مفید می باشم و استفاده زیادی از اطلاعات، سفرنامه ها و نقدهای ثبت شده در این سایت نموده ام و وظیفه خود دیدم که بنده هم تجربیات سفر خود را با سایر کاربران گرامی و هموطنان عزیزم به اشتراک بگذارم چون خود من به شخصه استفاده زیادی از سفرنامه های لست سکند برده ام.
قبل از هرچیز می خواهم توضیحاتی برای دوستان داشته باشم راجع به مقصدی بد نام در کشور ما به نام تایلند! همه در جریان هستید که در شهرهای تایلند چه تفریحات غیر مجازی وجود دارد و متاسفانه عموم مردم فقط نسبت به آن مسائل توجه می کنند و چشم خود را به صدها تفریح سالم و شگفت انگیز می بندند ، در تایلند مناظری را خواهید دید که بی نظیر است، تفریحاتی وجود دارد که کم نظیر است .
خاطره ای ذکر کنم از روزی که می خواستم ارز دولتی بگیرم، وقتی می خواستم وجه را واریز کنم مسئول باجه نگاهی به من کرد و با شیطنت گفت تایلند!؟ و من هم گفتم بله با اجازه شما، لبخندی زد و من گفتم با خانواده عازم اونجا هستم و در ادامه پرسیدم چرا اینقدر اسم تایلند بد در رفته؟! بخدا طبیعت بکر تایلند را هر کشوری ندارد با قیافه ای حق به جانب گفت: طبیعت بکر را همین ماسال خودمان هم دارد!(بنده ساکن رشت هستم) خلاصه گفت و گوی ما به پایان رسید و به اتاقی رفتم برای دریافت حواله که جمعیت زیادی آنجا حضور داشتند.
باور کنید وقتی که مسئول اتاق از من مقصد را پرسید کمی مِن مِن کردم و بعد با شرمساری گفتم تایلند! نمی گویم این نگاه کاملاً غلط است ولی کاملاً درست هم نیست ،بهرحال نظر من این است که چشمها را باید شست، تایلند را جور دیگر باید دید.
مقصد ما در تایلند جزیره زیبای پوکت بود، پوکت بزرگترین جزیره تایلند و در جنوب آن ، در کنار دریای آندامان قرار دارد،این جزیره دارای سواحل بکر،باغهای سرسبز و مناظر طبیعی بی نظیری می باشد.
در این مجال سعی می کنم از زیاده گویی بپرهیزم و بیشتر درباره پوکت و دیدنی هایش بگویم. چرا که فرایند انتخاب تور و هتل و دریافت بلیط ، ویزا و واچر و ... امریست تکراری که در موردش صحبت نمی کنم و یکراست به سراغ سفرنامه می روم.
هتل انتخابی ما هتل4 ستاره آنداتل گراند پاتونگ و پرواز ما ماهان از تهران به بانکوک بود. در مورد قیمت تور تایلند هم عرض کنم که در بحبوحه تلاطم بازار ارز (اردیبهشت 97) هزینه تور برای بزرگسال 3،720،000تومان و برای پسر 7 ساله ام 3،300،000تومان پرداخت گردید که شامل هفت شب اقامت، صبحانه، ترانسفر، گشت شهری و سیم کارت رایگان می شد.
علیرغم اینکه گفته می شد 8 ساعت پرواز در پیش داریم خلبان گرامی اعلام کرد که پس از شش ساعت و بیست دقیقه در فرودگاه بانکوک فرود خواهیم آمد که شادی و مسرت ما را بهمراه داشت.
نکته: در پرواز رفت فرم هایی به مسافران داده می شود که باید اطلاعات سفر اعم از مشخصات فردی، شغل، شماره پرواز، هدف از مسافرت، نام هتل محل اقامت و .... به زبان انگلیسی در آن ثبت شود و هنگام ورود به بانکوک باید این فرم را تحویل دهیم که ته برگ آن را به مسافر بر می گردانند و در پایان سفر و هنگام خروج از بانکوک باید آن ته برگ را تحویل دهیم. پس در نگهداری و حفظ آن کوشا باشید.
پس از پیاده شدن در صف کنترل گذرنامه بودیم که یک مأمور فرودگاه به سمت ما آمد و پرسید این بچه با شماست و ما هم گفتیم بله و ما را به سمت باجه ای خلوت مخصوص افراد سالمند و خانواده هایی که بچه کوچک داشتند راهنمایی کرد.
که حرکتی شایسته و در خور توجه بود. پس از اینکه مهر ورود بر گذرنامه ها جا خوش کرد به سالن انتظار رفتیم و لیدرها را دیدیم که هر کدام با تابلویی در دست بدنبال مسافران خود می گشتند.
مسافران براساس شهر مقصد و هتل ها دسته بندی می شدند از حدود 280 نفر مسافر پرواز ما تقریباً 15 نفر عازم پوکت بودیم و مابقی تور بانکوک پاتایا را داشتند.
بدلیل فاصله نسبتاً طولانی بانکوک پوکت ما باید با یک پرواز داخلی عازم پوکت می شدیم و نکته ای که در بلیط هواپیما دقت نکرده بودیم این بود که این پرواز داخلی از فرودگاهی دیگر در بانکوک انجام می شد. نام این فرودگاه دون موئنگ Don Mueangبود که حدود یک ساعت با فرودگاه بین المللی بانکوک یعنی سوارنابومیSuvarnabhumi فاصله داشت که این ترانسفر با ون صورت گرفت و بد ماجرا اینجا بود که بین این دو پرواز حدود 7 ساعت فاصله بود.
یعنی ما 6:45 صبح بوقت بانکوک در فرودگاه سوارنابومی فرود آمدیم و پرواز پوکت ما ساعت 13:45 دقیقه از فرودگاه دون موئنگ بود. بهرحال چاره ای جز انتظار و استراحت نبود، این فرودگاه با اینکه مختص پروازهای داخلی بود اما بسیار بزرگ ، مجهز و پر از رستورانهای زنجیره ای و کافی شاپ بود.
پرواز داخلی ما با شرکت Thai Lion Air بود که از معضلات این پرواز، مقدار کم بار مجاز هر مسافر (10 کیلوگرم) بود که باعث ایجاد مشکلاتی برای مسافران می شد یعنی ما سه نفر جمعاً می توانستیم سی کیلوگرم بار داشته باشیم که این مقدار مجاز در پرواز تهران بانکوک برای ما 90 کیلو بود که مجبور شدیم مقداری از وسایل چمدان را به کوله پشتی ها انتقال دهیم تا متحمل جریمه نگردیم.
پرواز سر ساعت انجام شد، هواپیمایی قدیمی و بدون امکانات مدرن که هرگونه پذیرایی با هزینه های بسیار بالا همراه بود (هیچ چیز رایگان نبود و مهماندارها نقش فروشنده ها را ایفا می کردند).
در نزدیکی پوکت وقتی از پنجره هواپیما به بیرون نگاهی انداختیم با منظره ای رویایی مواجه شدیم.
جزیره های کوچک و بزرگ سرسبز زیادی از گوشه و کنار اقیانوس سر برآورده بودند و چشم اندازی بی نظیر را رقم زده بودند.
ساعت 15:15 در فرودگاه پوکت فرود آمدیم و با ون ها عازم ساحل پاتونگ شدیم که مشهورترین ساحل پوکت است. سیم کارت های تایلند را فعال کردیم و تماسی از لیدرمان داشتیم که به ما اعلام کرد در هتل منتظر ماست.
مسیر فرودگاه پوکت تا ساحل پاتونگ بسیار باریک، پر پیچ و خم ولی سرسبز و زیبا همانند جاده های کوهستانی شمال ایران بود پس از یک ساعت و نیم به هتل رسیدیم و برخلاف عکس هایی که از هتل در سایت بوکینگ و تریپ ادوایزر دیده بودیم با یک لابی محقر، گرم و مرطوب مواجه شدیم که پس از طی این همه راه و خستگی که بر ما چیره شده بود این مسأله خیلی ناراحت کننده بود.(البته تنها ایراد هتل همین لابی کوچکش بود و در کل از اقامتمان در این هتل راضی بودیم که در بخش نقد و بررسی هتل ها در این باره توضیحات لازم را داده ام.)
پذیرش به سرعت صورت گرفت حتی مبلغی هم برای دپوزیت دریافت نشد (که اکثر هتل ها می گیرند) ما به همراه یک خانواده سه نفره ایرانی مسافران این هتل بودیم، لیدر کمی درباره تورهای پوکت توضیح داد و اطلاعاتی در اختیار ما گذاشت که با توجه به مطالعاتی که از قبل داشتیم نیازی به آنها نداشتیم.
نکته منفی درباره لیدر این بود که وقتی درباره گشت شهری که در واچر ذکر شده بود از او پرسیدیم با بی میلی گفت آره یک گشت نیم روز کارخانه جواهرسازی هست که اگر آدمی می خواهید بگویید تا هماهنگ کنم و ما هم که از اول میل چندانی به این گشت شهری که فقط جنبه رفع تکلیفی دارد نداشتیم از خیرش گذشتیم، اما تعهدی بود که شرکت گرین ورد(کارگزار تور ما در پوکت) به نحوی محترمانه از ارائه آن سرباز زد.
پس از تحویل اتاق ها و کمی استراحت از هتل خارج شده و به سمت مرکز شهر و خیابان معروف بنگالا به راه افتادیم.
از هتل ما تا مرکز شهر حدود 15 دقیقه پیاده طول می کشید ک کل مسیر توریستی و پرجنب و جوش بود و دکه های فروش تور، مراکز ماساژ، غذاهای کنار خیابانی از جمله باربیکیو مرغ و جانوران دریایی، پنکیک های میوه ای، موز گریل شده (؟!!)، میوه های خوش آب و رنگ و خوشمزه استوایی، فروشگاه های شبانه روزی 7-11 و فامیلی مارت با قیمت های مناسب برای تهیه هر آنچه که می خواهید، داروخانه و دکه های سوغاتی، رستورانها و بارها، همه و همه در مسیر وجود داشتند بطوریکه در این مسیر احساس خستگی نمی کردیم و اصلاً نمی فهمیدیم که کی به مقصد رسیدیم.
خیابان بنگلا مراکز اصلی تفریحات شبانه در پوکت است که شب ها ورود ماشین به آن مجاز نیست و در دو طرف آن کافه ها و رستورانها قرار دارند و بازاریاب ها در حال تبلیغ خدمات خود هستند و از هر نقطه ای صدای موسیقی به گوش می رسد.
انتهای این خیابان ساحل پاتونگ و دریای دوست داشتنی و آرام قرار دارد که برای فرار از این همه هیاهو و سر و صدا می توان به آنجا پناه برد و دمی آسود.
چون شب اول بود و ما خسته راه پس از کمی گشت و گذار و برررسی مسیرها و مکان ها به اصرار پسرمان در پیتزا کمپانی شام را صرف نمودیم که برای دو عدد پیتزا و دو عدد نوشیدنی حدود 500 بات پرداخت کردیم.
نکته مهم: واحد پول تایلند بات است و از آنجا که قیمت دلار در کشور ما آنقدر متغیر است که نمی توان گفت هر بات چقدر است من در این سفرنامه سعی می کنم قیمت ها را به بات بنویسم و شما عزیزان در سفر خود، با توجه به قیمت روز دلار آن را محاسبه کنید.
به ازای هر 100 دلار حدود 3200 بات از دکه های EXCHANGE دریافت می کردیم و چون ما ارز دولتی به قیمت 4200 تومان خریده بودیم مبنا را براساس ارز دولتی و هر بات 140 تومان قرار می دادیم یعنی یک شام 500 باتی حدود 70،000تومان به پول ایران می شد (البته با ارز دولتی)
پس ازصرف شام و در مسیر برگشت به هتل از چند دکه فروش تور قیمت گرفتیم که در یکی از آنها خانمی بود بسیار خوش برخورد که قیمت های مناسبی هم ارائه می داد و چون من قبلاً قیمت تورها را در سفرنامه های دیگر و همچنین سایت های توریستی پوکت دیده بودم قیمت تورهای این خانم که بعداً خودش را بنام Arm معرفی کرد عالی بود.
از طرفی هنوز پول زیادی چنج نکرده بودیم و نمی توانستیم پول تورها را پرداخت کنیم. خانم Arm پیشنهاد کرد که از طریق واتساپ با هم در تماس باشیم و هر توری را خواستیم ایشان برای ما رزرو کنند و عکس و واچر را هم برایمان ارسال کنند و ما هم هزینه تور را همان روز اجرای تور و به راننده یا لیدر بدهیم که بسیار منطقی و عالی بود و اینگونه بود که از این پس ما هر توری را که می خواستیم به Arm می گفتیم و او کاتالوگ آن تور را بهمراه قیمت ها برای ما می فرستاد و بعد سر قیمت با هم به توافق می رسیدیم و تور را می خریدیم.
در انتهای سفرنامه در مورد تورها و قیمت آنها بهمراه کاتالوگ ها توضیح خواهم داد چون برای برآورد هزینه سفر می تواند بسیار گره گشا باشد.
سپس به هتل برگشتیم و به استراحت پرداختیم تا هفته رویایی خود را پرانرژی آغاز کنیم:
روز نخست: شنبه
صبح پس از صرف صبحانه مفصل و راضی کننده هتل به اصرار پسرجان کمی در استخر به شنا پرداختیم و سپس راهی خیابان شدیم. چون امروز برنامه خاصی با تور نداشتیم تصمیم گرفتیم که بعد از کمی گشت و گذار و خوردن ناهار به پارک دایناسورها Dino park) (در ساحل کاتا برویم.
پیاده از هتل راه افتادیم و به سمت خیابان بنگلا و ساحل پاتونگ رفتیم. کمی در ساحل استراحت کردیم. پسرک تنی به آب زد و بعد به پاساژ جانگسیلون که در همان نزدیکی قرار داشت رفتیم این مرکز خرید بسیار شیک، مدرن و بزرگ می باشد که برندهای مختلف در آن شعبه دارند.
رستورانهای زنجیره ای مک دونالد، کینگ برگر، kfc، ساب وی؛ پیتزاهات و رستورانهای تایلندی و ژاپنی و کافه ها و بستنی فروشی های زیادی هم در آنجا وجود دارد. .(تصاویر17-18-19-20-21-22-23-24)
در یکی از ساختمان های این مجموعه هایپر مارکت BIG C وجود دارد که مواد غذایی، پوشاک، انواع لوازم خانگی، بهداشتی، الکترونیکی را می توان به قیمت مناسب در آنجا تهیه نمود.
KFC همیشه یکی از انتخاب های ما در سفر های برون مرزی است، منوهای هیجان انگیز و کیفیت بالای KFC را نمی توان نادیده گرفت. ناهار امروز را در KFC صرف کردیم، یک وعده فامیلی سفارش دادیم که هم خیلی زیاد بود و هم خیلی خوشمزه (جای شما خالی) و هزینه آن هم شد 520 بات.
پس از ناهار برای عزیمت به پارک دایناسورها سراغ تاکسی ها رفتیم. بدلیل فاصله ای که بین ساحل پاتونگ و ساحل کاتا وجود داشت قیمت کرایه ها کمی بالا بود (500 بات) که با کمی چانه زنی توانستیم به 400 بات راضی شان کنیم و با وسیله نقلیه خاص تایلندی ها یعنی توک توک به سمت ساحل کاتا رفتیم ، مسیری بود بسیار زیبا که از میان کوه و در جوار دریا می گذشت که در طول مسیر پسرجان حسابی سر کیف آمد ما را هم سرحال آورد.
پارک دایناسورها در یک منطقه جنگلی نزدیک دریا ساخته شده که بدون تخریب محیط زیست و جنگل و با کمک طبیعت و درختان گرمسیری یک جاذبه دوست داشتنی برای بچه ها ایجاد شده است.
در صورت تمایل در این پارک می توانستید به مینی گلف بپردازید که هزینه زیادی داشت و ما فقط بلیط بازدید از پارک را تهیه و برای سه نفر 330 بات پرداخت نمودیم (بزرگسال 120 و خردسال 90 بات) وارد محوطه شدیم و مسیری جنگلی را طی کردیم. در نقاط مختلف آن انواع دایناسورهای کوچک و بزرگ، گیاهخوار و گوشتخوار و غارهایی وجود داشت که از آنها بازدید کردیم.
حدوداً یکساعتی را در این پارک گذراندیم و لحظات خوشی را بهمراه خانواده داشتیم.
از پارک خارج شدیم و پیاده به سمت کاتا حرکت کردیم که ساحل بسیار تمیز، خلوت و دارای چشم اندازی زیبا بود. در این مسیر بر روی درختی میوه هایی گذاشته بودند و یک سنجاب در حال خوردن آناناس بود.
تاکسی گرفتیم و به پاتونگ برگشتیم، سری به بستنی فروشی Swensens زدیم که در ورودی پاساژ جانگسیلون قرار داشت و یکی از آفرهای ویژه اش را که 129 بات بود تست کردیم که مزه اش واقعاً خاص و دوست داشتنی بود.
با خانم Arm تماس گرفتیم و تور جزیره جیمز باند را برای فردا نهایی کردیم.
روز دوم: یکشنبه:
قرار بود بین ساعت 8 تا 8:30 راننده بدنبال ما بیاید که با کمال تعجب ساعت 7:45 از رسپشن هتل تماس گرفتند که دنبال شما آمده اند و ما هم دستپاچه و سریع خودمان را به لابی رساندیم.
(این امر در مورد سایر تورهایی که داشتیم هم تکرار شد و دلیلش این بود که هتل ما در ابتدای مسیری قرار داشت که سرویس ها برای سوار کردن مسافرها طی می کردند)
پس از اینکه از هتل های دیگر افرادی از ملیت های مختلف سوار شدند راهی اسکله شدیم که حدود یکساعت به طول انجامید. بعد از آنکه رسیدیم بند زردی به دست هر کدام از ما بستند تا کشتی و گروه ما مشخص شود، مسیر اسکله تا خود کشتی بسیار طولانی بود و شاتل هایی وجود داشت که با دریافت هزینه 20 باتی برای هر نفر شما را تا کنار کشتی می رساند.
برای تور جزیره جیمز باند دو نوع قایق وجود دارد Big boat ,Speed boat که با توجه به توصیه های مسافران قبلی و خانم Arm ما قایق بزرگ را انتخاب کردیم چون مسیر بسیار زیبا بود و من قصد عکاسی داشتم و چون باید سوار قایق کانو می شدیم و بچه همراه ما بود این قایق ها انتخاب مناسب تری بنظر می رسیدند و واقعاً از انتخاب خودم راضی هستم.
همانطور که اغلب دوستان می دانند علت نامگذاری این جزیره این است که سالها پیش یکی از قسمت های فیلم جیمز باند بنام مردی با طپانچه طلایی در این جزیره فیلمبرداری شد.
در مسیر جزیره جیمز باند چشم اندازهایی بدیع و بی نظیر از جزایر کوچک و بزرگ و سرسبز و زیبا آسمان آبی بیکران، دریای زلال و نیلی و قایق های ماهیگیری و تفریحی به چشم می خورد.
لیدر تور ما مردی کوتاه قامت با چهره ای آفتاب سوخته و مسلمان بود بنام سلیمان که از هر فرصتی برای خنداندن و سرگرم نمودن مسافرین استفاده می کرد وقتی از کنار من گذشت به من گفت من قبلاً تو را در پوکت دیده ام آیا تنها به اینجا نیامده ای؟ که من خندیدم و گفتم نه ولی اصرار داشت به همسر من بقبولاند که مرا دیده و عکسی هم از من دارد و می خواست بین ما دعوا بیاندازد!؟ که به خیر گذشت.
از بدو ورود به کشتی اسباب پذیرایی مهیا و میز چیده شده بود که شامل میوه، نسکافه، بیسکویت و آب بود و کلاً در طول تور به مسافران سرویس می دادند.
یکی از نکات جالب این سفر دریایی این بود که یکی از خدمه قایق به صید ماهی پرداخت و با نخ و قلاب ماهیگیری یک ماهی بزرگ صید کرد که همان ماهی را برای ناهار سرخ کردند و به همراه یک سس خوشمزه سرو نمودند.
در اولین توقفگاه، کشتی با فاصله ای اندک از ساحل توقف کرد و با قایق های موتوری چوبی سنتی به جزیره رفتیم.
پس از دیدن لوکیشن فیلم جیمز باند چشمهایم چیزی را دید که سالها بر روی تابلویی آویخته بر یکی از اتاقهای منزلم می دیدم، حس عجیب و وصف ناپذیری بود، شدیداً دچار ذوق و هیجان شده بودم و سعی می کردم از لحظه لحظه حضورم در این مکان بهره ببرم و به ثبت این لحظه های ناب بپردازم.
آن صخره معروف که از وسط آب سبز شده است و مردم از اقصی نقاط دنیا برای تماشایش به آنجا می آیند واقعاً مسحور کننده بود. افسانه ای هم برای این صخره وجود دارد که می گوید در این جزیره ماهیگیری بود که هر روز ماهی های زیادی صید می کرد، یک روز که تور خود را به آب انداخت به جای ماهی فقط یک تکه ناخن در تورش بود.
ماهیگیر ناخن را به آب انداخت و بار دیگر شروع به صید کرد ولی باز هم در تور او بجای ماهی همان ناخن بود، ماهیگیر عصبانی شد و با وسیله ای تیز ناخن را از وسط نصف کرد و نصف آن را به آب انداخت و ناگهان صخره ای به شکل همان ناخن در دریا پدیدار شد و به همین علت نام قبلی این جزیره (Ko Tapu ) یا ناخن بود که بعدها و پس از فیلم جیمز باند برای سهولت توریست ها به این نام تغییر کرد.
مسیری را از میان کوه پیاده طی کردیم که در بین راه مناظر زیبایی از جزیره قابل رویت بود و به سمت دیگر جزیره رفتیم که قایق های چوبی و سنتی آنجا که با ریسه های گل تزیین می شوند قرار داشتند.
پس از ثبت تصاویر و تماشای این تابلوی بی نظیر طبیعت به سمت قایق ها حرکت کردیم و سوار کشتی شدیم.
میز ناهار داخل کشتی چیده شده بود که شامل ماهی سرخ شده، کتف سوخاری و سیب زمینی، ماکارونی چندین مدل غذای تایلندی که با مرغ و سبزیجات و آناناس درست شده بود و دو نوع هم برنج بود.
من اصولاً از غذاهای تایلندی خوشم نمی آید ولی صادقانه بگویم که تمام غذاهای کشتی لذیذ بود و اصلاً انتظار چنین چیزی را نداشتم.
پس از نهار نوبت به اولین کانو سواری ما رسید. که هر خانواده بهمراه یکی از افراد کشتی که وظیفه هدایت و پارو زدن را بعهده داشت سوار قایق های بادی کوچک می شدند.
در هوایی آفتابی و دل انگیز پاروزنان از دریا به سمت صخره ها حرکت کردیم و از تنگه ای کوچک وارد محوطه ای بسیار رویایی شدیم که دور تا دور ما را صخره های سرسبز و کوهها قرار داشتند و طبیعتی بکر و ناب را مشاهده می کردیم و ما در محاصره این همه زیبایی مات و مبهوت بودیم.
در این جا هم صخره ای شبیه به صخره جزیره جیمز باند وجود داشت که همراه ما توضیح داد که به آن جیمز باند 2 می گویند.
پس از عبور از معبری وارد قسمتی دیگر شدیم که صخره ها تا بالای سرمان ادامه داشتند و بالا را که نگاه می کردی شبیه دهانه آتشفشان بود و اگر قایق در زاویه خاصی قرار می گرفت این دهانه شکل قلب به خود می گرفت که بسیار اعجاب انگیز و تماشایی بود. با خم کردن سرهایمان از این مکان رویایی خارج شدیم و به سمت کشتی حرکت کردیم.
مقصد بعدی کانو سواری در غار خفاش هایی بود که با کانوها وارد غاری تاریک و ترسناک شدیم که بر روی سقف آن صدها خفاش نشسته بودند. لیدر تور گفته بود که هنگام نگاه کردن به خفاش ها دهانتان را ببندید چون ممکن است چیزی از آن ها ترشح شود و خطرناک است که پیرو این توصیه پسرجان از ابتدا تا انتهای این غاربا دو دست دهانش را محکم بسته بود و هیچ صدایی از او در نمی آمد.
پس از گشت کوتاهی در این غار گرم، نمناک و خوفناک به کشتی برگشتیم.
برنامه بعدی تور ورود به جزیره LAWA ISLAND برای شنا و کانو سواری بود که بعلت مد دریا در این فصل قسمت زیادی از ساحلش زیر آب بود. در این قسمت می توانستیم خودمان پارو بزنیم و اولین تجربه پاروزنی پسرجان هم در همینجا رقم خورد و کلی ذوق کرد.
پس از بازگشت مجدد به کشتی آناناس تازه و هندوانه خنک روی میز خودنمایی می کرد و واقعاً آن لحظه چیزی بغیر آن نمی چسبید.
تور راس ساعت اعلام شده یعنی 5 عصر به پایان رسید و ما لحظاتی را در این تور سپری کردیم که بی نظیر و استثنایی بود. از آنجایی که صبح زودتر از همه سوار شده بودیم در برگشت هم زود به هتل رسیدیم و با خستگی که داشتیم این خیلی خیلی خوب بود.
پس از کمی استراحت راهی خیابان های اطراف شدیم. رستورانی در حیاط هتل Andaman Embrace Patong در فضای باز وجود داشت که موسیقی زنده توسط یک خانم و آقا اجرا می شد و ما آنجا را برای شام انتخاب کردیم. در کنار رستوران یک شطرنج با ابعادی بزرگ و مهره های غول پیکر بود که یک دست شطرنج هم زدیم با پسرجان و با کلی جرزنی از طرف ایشان در نهایت پات شدیم.
در مورد غذای این رستوران باید بگویم که واقعاً کیفیتی عالی داشت، ما دو تا پیتزا سفارش دادیم و نوشیدنی به قیمت 440 بات که نسبت به پیتزا کمپانی خیلی بهتر و ارزانتر هم بود.
در مورد فضای آن هم می توانم ذکر کنم که جوی بسیار دوستانه و گرم با اجرای موسیقی های معروف دنیا بود فقط چون میزها در میان سبزه ها و درختان قرار داشت پشه ها کمی از خودشان پذیرایی می کردند.
بعد از شام قدم زنان بدنبال مرکز ماساژ Healthland گشتیم. این مرکز ماساژ را از تریپ ادوایزر انتخاب کردم که رتبه 5 را در بین 106 مرکز ماساژ پوکت داشت و تقریباً همه مراجعه کنندگان به آن راضی بودند و نزدیکی به هتل ما هم دلیل دیگر این انتخاب بود.
با کمی جستجو و پرس و جو آنجا را پیدا کردیم برای امشب oil ماساژ(هر نفر 250 بات) را انتخاب کردیم و هر سه نفر خستگی هایمان را به دستان هنرمند ماساژورها سپردیم و اینگونه شد که از این شب ماساژ جای ثابتی را در برنامه ما بخود اختصاص داد و تا آخرین شب حضورمان در پوکت از این نعمت بهره بردیم.
دوشنبه:
برنامه ما برای روز دوشنبه تور جزیره فی فی بود (چون هواشناسی برای روزهای آخر هفته بارندگی پیش بینی کرده بود به همین دلیل ما تورهای دریایی خود را در ابتدای هفته قرار دادیم)
این تور را هم از دوست جدیدمان Arm و از طریق تماس تلفنی و دریافت واچر از واتساپ رزرو کردیم که قرار بود ساعت 8:30 در لابی باشیم که باز 15 دقیقه زودتر آمدند.
برخلاف تور روز گذشته که هیچ هموطنی همراه ما نبود در این تور چند خانواده ایرانی هم حضور داشتند که بر لذت سفرمان افزود.
پس از رسیدن به اسکله با چای و نسکافه و مختصری صبحانه می توانستیم از خود پذیرایی کنیم سپس به سمت قایق های تندرو هدایت شدیم و بصورت کاملاً فشرده در کنار هم نشستیم و مشخص بود که تعداد مسافران بیش از ظرفیت قایق می باشد و لیدر این تور هم اخلاق جالبی نداشت.
نکته: قبل از سوار شدن به قایق بسیار تاکید می شود که در ساحل و موقع شنا از کفش های مخصوص شنا استفاده کنید که همانجا هم به قیمت گران میفروختند و دلیلش را هم وجود توتیا که جانوری سیاهرنگ و خطرناک است ذکر می کردند و ما هم از ترس برای پسرمان خریداری کردیم ولی در عمل دیدیم که هیچ ضرورتی نداشت پس شما هم این اشتباه را تکرار نکنید و نترسید.
اولین ایستگاه جزیره میمونها بود که پس از حدود یک ساعت به آنجا رسیدیم و پانزده دقیقه برای بازدید فرصت داشتیم.
جزیره پر بود از میمونهای شیطون و زبل که در یک چشم به هم زدن هر چه در دست مسافران بود را می قاپیدند از جمله بطری آب، کلاه آفتابی، دمپایی. یکی از میمونها کلاه یک بچه را برداشته و روی سر خود گذاشته بود. پس از دقایقی خنده و تماشای میمونها دوباره به راه افتادیم.
توقف بعدی در جزیره فی فی بزرگ بود که ساحل ماسه ای سفیدرنگ و زیبایی داشت و توسط کوه های سرسبز و جنگل احاطه شده بود و دریا هم در سمتی دیگر. چشمان انسان از دیدن این ساحل سیر نمی شد.
یکساعت وقت داشتیم که در جزیره به گشت و گذار بپردازیم و با توجه به اینکه از قبل درباره ویو پوینتView point)) فی فی شنیده بودم پرسان پرسان راهی مسیر آن شدیم. پس از 15 دقیقه پیاده روی به یک توریست شرق آسیایی برخورد کردیم که از مقابل ما می آمد و از او پرسیدیم که چقدر راه تا ویو پوینت مانده و او گفت یک کیلومتر که با توجه به سربالایی بودن مسیر و اینکه بچه همراهمان بود و فرصتمان هم محدود علیرغم میل باطنی از ادامه راه صرف نظر کردیم.
و همان اطراف به تماشای زیبایی های جزیره پرداختیم که اتفاقاً در محوطه ای تعدادی حیوان و پرنده از جمله عقاب، شاهین، آفتاب پرست، قرقاول، سنجاب و .... نگهداری می شد که پسرجان از دیدن آنها کیف کرد. بعد سمت ساحل رفتیم و دقایقی به قدم زدن و تماشای این مناظر بی نظیر خلقت پرداختیم.
سپس در یک رستوران ساحلی با چشم اندازی منحصر بفرد نهاری را که بصورت بوفه بود میل نمودیم. غذاهای اینجا هم مشابه غذای داخل کشتی تور جیمز باند بود با این تفاوت که غذای داخل کشتی بسیار لذیذتر بود.
اگر بخواهم مثالی بزنم غذای کشتی مثل یک غذای خانگی فوق العاده بود و غذای رستوران همان رسپی اما بدون طعم خاص. بعد از ناهار و طی کردن مسافتی با قایق به سمتی از اقیانوس رفتیم که دارای آب های بسیار زلال با رنگی خاص و تمیز که مخصوص اسنور کلینگ بود، لوازم اسنور کلینگ را تحویل گرفتیم و رسید دادیم و تن به آب زدیم و نیم ساعتی از تماشای دنیای شگفت انگیز زیر آب و دیدن ماهی ها و صخره های مرجانی لذت بردیم و با اینکه عمق آب بسیار زیاد بود می توانستیم تا کف دریا را ببینیم.
استفاده از اسنورکل هم کار مشکلی نبود و با کمی تمرین براحتی می توانستیم از آن بهره ببریم. پس از این تفریح جذاب به دیدن غار وایکینگ ها رفتیم که جزیی از برنامه تور بود.
Khai lsland جزیره دیگری بود که باید در آن پیاده می شدیم که در این جزیره هم می توانستیم شنا کنیم و به اسنور کلینگ بپردازیم چون آب زلالی داشت. دکه هایی برای فروش خوراکی و نوشیدنی وجود داشت و در قسمت جنوبی جزیره صخره های زیبایی قرار داشت که برای عکاسی بسیار عالی بود.
در طول مسیر برگشت به سمت اسکله، نسیم دریا بهمراه قطرات آب دریا به صورت مان برخورد می کرد و ضمن اینکه حالتی از خوشی، خستگی، لذت و رخوت به انسان دست می داد، آرامش خاصی پس از یک روز پرخاطره نصیب ما می کرد.
پس از بازگشت به هتل و خوردن عصرانه راهی مرکز شهر شدیم.
یکی از کشفیات سفر ما این بود که در فروشگاه های سون الون و فامیلی مارت اسنک ها و ساندویچ هایی بسته بندی شده در یخچال قرار داشت و وقتی آنها را خریداری میکردی پرسنل فروشگاه با مایکروفر یا ساندویچ ساز آن را گرم و آماده می کردند و به شما تحویل می دادند که قیمت های مناسبی داشتند مثلا اسنک ژامبون و پنیر که بسیار هم لذیذ بود و پسرجان عاشق آن شده بود به پول ما حدود 3500 تومان می شد و می توانستیم انواع مختلف این ساندویچ ها و اسنک ها را برای یک وعده غذایی بگیریم و در هزینه ها صرف جویی کنیم.
امشب هم پس از گشت و گذار در شهر و خوردن پن کیک های فوق العاده که در دکه های کنار خیابان درست می کنند (بین 40 تا 60 بات) و فوت ماساژ حرفه ای به مبلغ 200 بات به پایان رسید و قرار شد فردا را به استراحت اختصاص دهیم.
سه شنبه:
پس از دو روز پر انرژی و پر رویداد تصمیم گرفتیم که امروز را در هتل بمانیم و به شنا و استراحت بپردازیم . سر ظهر به یک رستوران دریایی در نزدیکی هتل رفتیم ، در جلوی این رستوران انواع ماهی و محصولات دریایی از جمله خرچنگ، میگو، لابستر، هشت پا و .... داخل آکواریومها قرار داشتند و ما ماهی تیلاپیا صورتی را انتخاب کردیم نحوه طبخ هم بصورت گریل و روی ذغال بود که بسیار مورد توجه همسرجان و پسرجان قرار گرفت و قیمت این وعده غذایی، با برنج و نوشیدنی حدود 700 بات شد.
موقع پرداخت صورتحساب کارمندان آنجا در حال خوردن میوه ای عجیب بودند بنام رامبوتان یا مژکی که به ما هم تعارف کردند و مزه اش شبیه آلوئه ورا بود.
به هتل که برگشتیم حس کردم که باید برای بعد از ظهر برنامه ویژه تدارک ببینم و از آنجایی که قبلاً درباره یکی از تفریحات منحصر بفرد پوکت مطالعه کرده بودم با Arm تماس گرفتم و درباره تور رولر بال(Roller ball) پرسیدم و او هم کاتالوگ های آن را برایم فرستاد و پس از گرفتن تخفیف مناسب برای بعد از ظهر ساعت 5 قرار گذاشتیم و واچر صادر شد.
اما در مورد رولربال باید بگویم که تفریح نسبتاً جدیدی است ک افراد وارد توپ های بزرگی می شوند، داخل این توپ ها کمی آب می ریزند تا افراد براحتی داخل آن سر بخورند و سپس در توپ را می بندند و آن را هل می دهند و توپ در مسیری مشخص در سراشیبی حرکت می کند.
رولربال پوکت از برترین تفریحات آن در سایت تریپ ادوایزر است و در مکانی کوهستانی و رو به دریا قرار گرفته و چشم انداز بسیار زیبایی دارد. توری که ما گرفتیم شامل دو رول می شد.
ساعت 5 بصورت اختصاصی بدنبال ما آمدند پس از 10 دقیقه به آنجا رسیدیم. پس از تعویض لباس ها و پوشیدن جلیقه نجات (برای جلوگیری از ضربه و سر خوردن بهتر داخل توپ) و گرفتن چند عکس هر سه نفر وارد توپ شدیم.
حس عجیبی بود، نمی دانستیم چه چیزی در انتظار ماست و چه اتفاقی می افتد زیرا تجربه ای جدید و منحصر بفرد بود، هیجان و دلهره در نگاهمان موج میزد. موبایل را بهمراه کاور ضد آب و مونوپاد در دست داشتم تا این لحظات را ثبت کنم.
یک دو سه و حرکت، توپ می چرخید و ما سراسر هیجان در حال این سو و آن سو رفتن بودیم، در انتهای مسیر پسرکم به گریه افتاد البته خود من هم انتظار این همه تکان و فشار را نداشتم البته کل مسیر شاید 40 ثانیه هم طول نکشید اما تکانها و سرخوردنها و قل خوردن خیلی از آدم انرژی می گرفت.
در طول مسیر اولین رول، موبایل از مونوپاد جدا شد وکل مسیر ثبت نشد.
اما در دور دوم با تجربه ای که کسب کرده بودیم اولاً پسرجان را محکم در بغلم گرفتم و مونوپاد را هم کمی کوتاه کردم تا از موبایل جدا نشود و رول دوم بسیار لذتبخش تر شد تا جایی که بچه ها باز هم می خواستند تکرار بشود. رویدادی است که خودتان باید حتماً تجربه کنید، هر چه بنویسیم نمی توانم احساس واقعی ام را بیان کنم .
پس از اتمام رول دوم با نوشیدنی و بستنی پذیرایی شدیم و سه قطعه عکس هم مجانی دریافت کردیم و سپس به هتل برگشتیم.
کل این ماجرا شاید یک ساعت هم نشد بطوریکه وقتی برگشتیم هتل رسپشن هتل تعجب کرد و گفت چی شد! چرا زود برگشتید؟
با توجه به زمان کم این تور می توان گفت که این تور گرانترین تفریح پوکت است زیرا طی 2 دقیقه به پایان می رسد ولی هزینه اش از تور جزیره فی فی و جیمز باند که حداقل 7 ساعت طول می کشیدند هم بالاتر بود. (هزینه تورها در پایان سفرنامه)
شب به پاساژ جانگسیلون رفتیم و شام را هم در محوطه این مرکز و هات داگ خوردیم.(هات داگ پنیر 55 بات)
کمی خرید کردیم و با تای ماساژ در Health land امروز را هم به پایان بردیم (هزینه ماساژ 200 بات)
چهارشنبه:
برای امروز تور فیل سواری و ATV (موتورهای چهار چرخ) هر کدام بمدت 30 دقیقه را گرفته بودیم ساعت 9 صبح سوار ون شدیم و به سمت محل اجرای تور حرکت کردیم.
مسیری که ما را به آنجا می رساند بسیار زیبا و دیدنی بود از جاده ای کوهستانی گذر می کردیم که در یک سمت دیگر ما اقیانوس آبی و باشکوه قرار داشت و درختان موز و نارگیل همه جا به چشم می خورد.
در طول مسیر چندین مزرعه نگهداری فیل و میمون دیدیم پس از حدود 20 دقیقه به مقصد رسیدیم. سوار فیل عظیم الجثه ای شدیم و در دل جنگل شروع به حرکت کردیم.
این را هم بگویم که اصلاً احساس خوبی از فیل سواری نداشتیم و فقط بخاطر پسرجان این کار را کردیم چون تجربه جالبی برایش بود. نظر شخصی من این کار آزار حیوانات بشمار می آید.
بهرحال فیل در مسیری سر بالایی و جنگلی راه افتاد. در اواسط راه فیلبان گفت اگر می خواهید از شما عکس های خوشگل می گیرم بشرطی که انعام خوبی بدهید و من هم دوربین را به او دادم و او هم کلی عکس از ما گرفت.
از فیل پیاده شدیم و قفس میمونها را دیدیم که در حال شیطنت بودند و پشتک میزدند و شیرین کاری می کردند تا بهشان غذا بدهیم. ما هم مقداری موز همانجا خریدیم و بهشان دادیم. درست مثل یک انسان موز را در دست می گرفتند، پوست می کندند و می خوردند، جالب اینکه وقتی اولین موز را خوردند و سیر شدند دیگر دومی را از ما نمی گرفتند و مثل ما آدم ها به پرخوری علاقه ای ندارند.
مقداری از موزها را هم به فیل ها دادیم که با خرطوم موز را می گرفتند وارد دهانشان می کردند، تجربه غذا دادن به حیوانات بسیار لذتبخش تر از سوار شدنشان بود.
بعد از این کار با ون بصورت اختصاصی در اختیار ما سه نفر بود به محل برگزاری تور بعدی رفتیم واچر را نشان دادیم، کلاه های ایمنی را بر سر گذاشتیم و سوار موتورها شدیم.
همسرجان سوار یک موتور و من و پسرجان باهم روی موتور دیگری نشستیم، یک لیدر هم با موتور جلوی ما حرکت می کرد. وارد جاده ای کوهستانی، خاکی، پرپیچ و خم اما زیبا شدیم، ابتدا آرام آرام حرکت می کردیم تا قلق موتور دستمان بیاید و بعد شروع به گاز دادن نمودیم که همسرجان محافظه کار اصلاً از سرعت خوشش نمی آمد و من و پسرجان در یک حرکت متحورانه از او سبقت گرفتیم و سرعتمان را زیاد کردیم. کمی گاز دادیم و داشتیم کیف می کردیم که لیدر ما را متوقف کرد و گفت خانمتان مسیر را اشتباهی رفته! هیچی، سر شما را درد نمی آورم، چون ما سرعت گرفته بودیم ایشان سر یک دوراهی ما را گم کرده بودند و برای خودشان در مسیر دیگری طی طریق می کردند بالاخره گم شده پیدا شد و دوباره به مسیر ادامه دادیم، در نقطه ای توقف کردیم که چشم انداز زیبایی به سواحل پوکت و دریا داشت، کمی استراحت کردیم و عکس گرفتیم. در طول مسیر هم دوربین را دادیم به لیدر تور که در جلوی ما حرکت می کرد و از ما فیلم میگرفت و انعام خوبی هم دریافت کرد.
این تجارب جدید هم به پرونده این سفر اضافه شد و به پایان رسید البته در این تور رافتینگ هم بود که ما با وجود پسرجان و خطرات احتمالی رودخانه از آن صرف نظر کردیم.
به هتل برگشتیم و تنی به آب زدیم و برای بعد از ظهر برنامه استراحت کنار ساحل گذاشتیم. ساعت 5 از هتل بسمت ساحل به راه افتادیم، حدود 10 دقیقه پیاده با ساحل فاصله داشتیم، کمی در ساحل قدم زدیم و بدلیل وجود آفتاب دو تخت با سایبان کرایه کردیم (200 بات) مردی که تختها را به ما کرایه داد با یک کیسه نایلونی پر از وسایل شن بازی بچه ها به سمت ما آمد و آنها را به پسر ما داد ما فکر کردیم که از روی مهر و محبت این کار را می کند ولی نگو که آنها را برای کرایه دادن آورده است!
60 بات هم برای آنها از ما گرفت و به لطف همین وسایل بازی توانستیم دمی بیاساییم! نزدیک ساعت 7 شاهد غروب زیبای خورشید در دریا بودیم که صحنه ای خاطره انگیز را رقم زد.
بیشتر شبیه یک تابلوی نقاشی بود، کودکان در حال آب بازی ، زوج های عاشق در کنار هم نشسته، قایق های تندرو در حال حرکت و خورشید رو به غروب و آب گرم دریا که بهمراه نسیم خنک ساحل نوازشگر جسم و روح انسان می شد.
همه این ها یعنی ساحل پاتونگ بی نظیر است. از پیرمرد دوره گردی بلال 50 باتی خریدیم و کنار ساحل خوردیم .
سپس به خیابان گردی رفتیم و داخل پاساژ جانگسیلون یک مرکز بازی با نام ( kidzoona ) پیدا کردیم و خواستیم برای عزیز دلمان بلیط بگیریم که گفتند ساعت کاری به پایان رسیده و فردا بیابید. پسرجان هم دل و شکسته و ناراحت و خسته به انتظار فردا ماند.
شام را در نزدیکی مرکز خرید و روبروی خیابان بنگلا خوردیم. مردی سوری مغازه کوچک شاورما داشت که مثل کباب ترکی های استانبول داخل نان لواش می پیچید و خوردنش خالی از لطف نبود و صد البته که به پای کباب ترکی های میدان تکسیم نمی رسید.
حسن ختام امشب ماساژ پشت و گردن در همان جای همیشگی بود.
نکته قابل توجه در مورد مرکز ماساژHealtland این بود که در زمانیکه ما ماساژ می گرفتیم به پسر ما هم یک تخت جدا می دادند تا راحت آنجا استراحت کند و از تبلت فیلم ببیند البته با هدفون و واقعاً به نحو احسن از او پذیرایی می کردند، بالش زیر پا و پشت کمرش می گذاشتند، برایش آب می آوردند و همه این ها در کنار ماساژ حرفه ای و بی نظیرشان ما را بدجور نمک گیر کرده بود.
پنجشنبه:
بارانی که از ابتدای هفته منتظرش بودیم امروز صبح شروع شد. پس از صرف صبحانه ی خوب آنداتل گراند ،برنامه امروز ما شامل گشت شهری (که از دوستمان Arm گرفته بودیم و شامل آیتم های زیاد و جذابی بود) و رفتن به شهربازی می شد.
صبح زودتر از هتل بیرون آمدیم تا پسرجان بیشتر بتواند ازشهربازی استفاده کند اما مرکز خرید ساعت 11 باز می شد و ما 40 دقیقه منتظر ماندیم تا وارد شویم.
ورودی شهربازی برای بچه ها 330 بات و برای یک همراه (پدر یا مادر، که قابل تعویض هم نبود یعنی اگر مادر با بچه وارد می شد این امکان وجود نداشت که مثلاً بعد از یک ساعت پدر به جای مادر بیاید) 100 بات بود از طرفی برای داخل شدن به مجموعه باید کفش ها را در می آوردید و جوراب می پوشیدید، اگرنداشتید همانجا به شما می فروختند (هر جفت جوراب 35 بات)
محیط بسیار جذابی برای بچه ها فراهم شده بود، بازی هایی با تم شغل های مختلف مثل آشپز، آتش نشان، شیرینی پز و .... که بچه ها لباس آن شغل را می پوشیدند و با ابزار کار آنها بازی می کردند و بسیار لذت می بردند.
سرسره هایی بادی، رولینگ، پازل های بزرگ، شن بازی و .... در ضمن بازیهای کامپیوتری مدرنی هم بود که برای استفاده آنها باید بصورت مجزا دوباره ژتون خریداری می شد که قیمت هر ژتون حدوداً10بات و برای هر بازی به دو ژتون نیاز بود.
بعد از اینکه پسرجان به لذت کافی و وافی رسید راهی تور شهر شدیم.
باران گاهی به شدت و گاهی به آرامی می بارید. سوار ون شدیم که ملیت های مختلف از جمله آفریقایی، نیوزلندی همراه ما بودند. لیدر تور در مورد قسمت های مختلف تور توضیحاتی داد و به راه افتادیم.
اولین قسمت این تور تماشای بچه فیل و غذا دادن و عکس گرفتن با آن بود که چون دیروز کلی فیل دیدیم و همه این کارها را کرده بودیم برای ما جذابیت چندانی نداشت.
بعد به سمت معبد بودای بزرگ حرکت کردیم که در مرتفع ترین قسمت کوه قرار داشت و یک بودای سفید و واقعاً عظیم را مشاهده کردیم، هوای بارانی و مه آلود ، نیایشگران بودایی و کوهستان پر انرژی، فضای عرفانی خاصی را بوجود آورده بود.
جدای مجسمه بودای بزرگ، چشم اندازهایی که در هر طرف این محوطه به دریا و سواحل و کوه های دیگر وجود داشت بسیار قابل توجه بود و انسان را مسحور می کرد.
اتفاق جالبی که در آنجا افتاد این بود که یک بودایی با لباس نارنجی بسمت ما آمد و یک گوی شیشه ای آبی کوچک را به پسرجان داد که اسمش را گذاشتیم گوی شانس و همین یک عبارت کافی بود که پسرجان کلی داستان سرایی درباره آن انجام دهد.
پس از بودای بزرگ بسمت یکی دیگر از جاذبه های گردشگری مهم پوکت یعنی معبد چالونگ حرکت کردیم که شامل چندین بنای زیبا بود.
با توجه به وقت محدودی که داشتیم وارد یکی از آنها شدیم اگر کلاه داشتیم باید بر می داشتیم و خانمها هم باید لباس بلند به تن می کردند (که همانجا وجود داشت و به امانت می دادند) و برخلاف چادرهای چرک و کثیفی که در جلوی مساجد و اماکن مذهبی ایران به خانمها داده می شود دامنها و لباسها نو و بسیار تمیز بود. داخل معبد پر بود از تندیس ها و مجسمه های بودا و همچنین نقاشی های زیبا از بودا.
به طبقه دوم بالکن آن رفتیم که چشم انداز زیبایی به کل مجموعه معبدها داشت. همچنان باران نم نم می بارید و هوای لطیفی بود.
در حال گشت و گذار بودیم که ناگهان صدای مهیبی توجه ما را جلب کرد و از همان سمت صدا، دود غلیظی به هوا برخاست. به آن سمت رفتیم و سازه ای شبیه به یک کوره عمودی و آجری دیدیم که گویا برای یک مراسم مذهبی از آن استفاده می شود و چیزهایی داخل آن می ریزند که صدای انفجار می دهد و دود تولید می کند (یک چیزی مثل اسپند دود کردن ما ایرانی ها ولی در مقیاس بسیار بزرگ تر از نظر دود و صدا).
بعد از معبد، ما را به کارخانه ساخت جواهر و سنگهای قیمتی بردند و با قهوه پذیرایی شدیم.
بعد از آن به کارخانه تولید عسل رفتیم که عسل های خوب ولی گرانی داشت (یک شیشه یک کیلویی حدود 000/150 تومان) علاوه بر عسل محصولات دیگری هم وجود داشت که با عسل ساخته شده بودند مثل نارگیل عسلی، بادام عسلی، برنج عسلی و .... که آنها قیمت مناسبی داشت و خوشمزه هم بود.
سپس به کارخانه تولید و فرآوری بادام هندی رفته و نحوه پوست کندن آن را دیدیم و برایمان جالب بود. انواع مختلف بادام هندی با طعم های متفاوت هم وجود داشت که می توانستیم تست کنیم و بخریم.
مکان بعدی در تور شهر Sunset point یا نقطه غروب بود که بدلیل ابری بودن هوا خبری از غروب نبود اما برایتان بگویم از منظره ناب این نقطه که شامل درختان نخل، کوه، جنگل و دریا می شد و واقعاً حیرت انگیز و آرامش بخش بود.
در کنار این همه زیبایی ، پشه هایی وجود داشت که حالا هم از یادآوری حمله بیرحمانه آنها مو به تنم سیخ می شود.
با اینکه اسپری دفع حشرات هم زده بودیم باز هم از ما استقبال می کردند و مقداری از خونمان را نثارشان کردیم.
نقطه پایانی این تور Karen view point بود که یک دید 360 درجه به سواحل پوکت یعنی کاتا و پاتونگ و کارون داشت و هوش را از سر ما می پراند، عکس ها گویای وضع موجود هستند.
اصلاً انتظار نداشتیم تور شهر که با قیمت نسبتاً کمی هم گرفته بودیم(نفری 500 بات) اینقدر جذاب، دوست داشتنی، طولانی (حدود 6 ساعت) و با آیتم های تفریحی زیاد باشد.
آخرین شب پوکت را با پاساژ گردی ، شام در KFC محبوب و ماساژ در هلس لند بیاد ماندنی به پایان رساندیم.
جمعه:
صبحانه مفصلی خوردیم و تصمیم گرفتیم این نیمروز آخررا در هتل بمانیم و استراحت کنیم. کمی میوه استوایی و نوشیدنی گرفتیم و لحظات خوش و آرامی را در کنار استخر سپری کردیم.
ساعت یک و ربع به سمت فرودگاه حرکت کردیم و حدود یک ساعت و نیم در راه بودیم جالب این بود که هیچ ایرانی در این ون نبود و بنظر می آمد که ما را اشتباهاً سوار کرده اند و به هرحال ما را به فرودگاه رساندند و جلوی ترمینال پروازهای بین المللی پیاده کردند که مجبور شدیم تا ترمینال پروازهای داخلی پیاده و کشان کشان برویم.
مزیت پرواز برگشت پوکت – بانکوک ما این بود که مستقیماً به فرودگاه بین المللی سوارنابومی می رفت، یعنی مجبور به تعویض فرودگاه در بانکوک نبودیم.
با شرکت هواپیمایی vietjet Air بسمت بانکوک پرواز کردیم که پرواز به نسبت بهتری از Thai lion (پرواز رفت به پوکت) بود.
ناهار امروز را هم داخل فرودگاه پوکت و در king burger خوردیم که گرانترین وعده غذایی سفر ما از آب در آمد، سه تا ساندویچ کوچولوی همبرگر شد 800 بات.
ساعت 17:25 پریدیم و حدود ساعت 19 به فرودگاه زیبای بانکوک رسیدیم.
پس از طی مراحل مختلف و خوردن مهر خروج روی پاسپورت ها گشتی در فری شاپ بزرگ و مدرن فرودگاه سوار نابومی زدیم و رأس ساعت 22:35 پرواز برگشت ما به وطن با پرواز خوب ماهان شروع شد.
اما در مورد هزینه تورهای گردشگری:
با خرید تورها از دکه های توریستی سطح شهر با قیمت بسیار مناسب توانستیم صرفه جویی قابل ملاحظه ای انجام دهیم و با این مبالغ ذخیره شده به گشت های بیشتری برویم.
- تور جزیره فی فی :(قیمت ها در کاتالوگ مشخص است)
ما این تور را بصورت کامل نفری 1100بات برای بزرگسال و 800بات برای خردسال گرفتیم.
- تور جزیره جیمز باند : تصاویر (قیمت ها در کاتالوگ مشخص است)
ما این تور را هم بصورت کامل نفری1100بات برای بزرگسال و 800بات برای خردسال گرفتیم.
- تور رولربال (Zorbing Ball)
قیمت پرداختی ما برای سه نفر شامل دو رول 3400 بات
- تور فیل سواری و ATV :
برای سه نفر 2600 بات پرداخت نمودیم.
- تور گشت شهری:
برای سه نفر 1500 بات پرداخت نمودیم.
- بازدید از پارک دایناسورها: که خودمان بدون تور رفتیم، بزرگسال 120بات و کودک 90 بات جمعاً 330 بات.
و 800 بات هم هزینه رفت و برگشت دربست
علت هزینه بالای رفت و برگشت هم فاصله ساحل پاتونگ با ساحل کاتا یعنی جایی که دینوپارک قرار دارد بود (کرایه داخل پاتونگ 200 بات است البته باید با راننده ها طی کنید)
- شهر بازی Kidzoona :
660 بات(مادر و فرزند)
با توجه به اینکه ما جمعه به پوکت رسیدیم و جمعه بعد هم پرواز برگشت مان بود از شنبه تا پنجشنبه هر روز حداقل یک تور و برنامه تفریحی داشتیم و توانستیم نهایت استفاده را از سفر خود ببریم. اما بعضی از تفریحات دیگری که ما بدلیل کمبود وقت و داشتن کودک خردسال به آنها نرسیدیم و قیمت آنها:
- بانجی جامپینگ(پرش از ارتفاع)
- پارک آبی Splash jungle waterpark
- زیپ لاین Flying hanuman:
نقشه پوکت و منطقه ساحلی پاتونگ:
کروکی مرکز ماساژ Health land:
نکته های مهم :
- در سفر به پوکت همراه داشتن این اقلام ضروری است: کرم ضدآفتاب،کلاه ، اسپری دفع حشرات،کاور ضدآب موبایل، پماد سوختگی،کلاه و یک کوله کوچک برای تور جزایر
- هزینه حمل و نقل با توک توک به هر کجای ساحل پاتونگ تقریبا 200 بات است که باید ابتدا طی کنید.البته اگر هتل شما نزدیک به خیابان بنگلا باشد اصلا نیازی به آن نخواهید داشت.
- ساحل پاتونگ شامل دو خیابان اصلی است که یکی در امتداد ساحل و دیگری به موازات خیابان ساحلی است که اکثر رستورانها، مراکز ماساژ و ...در همین خیابانها هستند و شما می توانید با کمی پیاده روی به هر جای پاتونگ بروید، در ضمن خیابان معروف بنگلا هم حد فاصل این دو خیابان است.
- فروشگاههای زنجیره ای سون الون(11-7) ، فامیلی مارت(FAMILY MART) و داروخانه در همه جای شهر و به تعداد زیاد وجود دارد و شما برای تهیه مایحتاج خود هیچ نگرانی نخواهید داشت.
- برای رفت و برگشت به فرودگاه امام از اسنپ استفاده کنید تا مجبور نباشید هزینه هنگفتی برای پارکینگ فرودگاه بدهید. البته از آنجاییکه زمان برگشت و فرود ساعت 4 صبح بود خودم نگران بودم که شاید آن موقع اسنپ نباشد اما وقتی رسیدیم و اسنپ را توی گوشیم باز کردم دیدم 23 تا اسنپ در فرودگاه حضور دارد و با قیمت بسیار مناسبی به مقصد رسیدیم.(36000 تومان)
- بارانهای پوکت ناگهانی و سیل آساست، بارانی های پلاستیکی ارزانی برای این مواقع وجود دارد که میتوانید از دستفروشها بخرید.(100 بات)
خلاصه هزینه های سفر (تومان)*** | |
هزینه تور(بلیط هواپیما،هتل،سیم کارت)برای 2 نفر بزرگسال و یک خردسال | 10،470،000 |
تور جزیره فی فی(3نفر) | 420،000 |
تور جزیره جیمز باند(3نفر) | 420،000 |
تور رولربال (Zorbing Ball) (3نفر) | 476،000 |
تور فیل سواری و ATV(3نفر) | 364،000 |
تور گشت شهر(3نفر) | 210،000 |
پارک دایناسورها(3نفر) | 158،000 |
خرید،شام و ناهار و سایر هزینه ها | 2،800،000 |
جمع کل | 15،380،000 |
*** چون ما ارز دولتی به قیمت 4200 تومان دریافت نمودیم مبنا را براساس ارز دولتی و هر بات 140 تومان قرار دادیم.
و در پایان از شما بزرگواران بابت مطالعه سفرنامه ام سپاسگزارم و باید بگویم "پوکت ارزشش را دارد" نسیم دریا، مناظر بی نظیر، مردمانی خوب و دوست داشتنی، جزایری رویایی و آرامشی عجیب را در پوکت تجربه خواهید کرد.
سفرهای دلخواهتان را برایتان آرزومندم.
"به هر کجا سفر کنید ، آنجا بخشی از شما خواهد شد"
