نخجوان Nakhchivan

شهر نخجوان مرکز جمهوری خودمختار نخجوان و بزرگترین شهر آن است. جمعیت آن حدود ۹۵ هزار نفر بوده و مردم آن مسلمان و زبان آن ترکی آذربایجانی می باشد. این شهر با فاصله ۳۵ کیلومتری از مرز جلفا در استان آذربایجان شرقی واقع شده است. شهری آرام، با هوای تمیز و مردمی خونگرم دارد. خیابانها عریض بوده و اتومبیلها همگی لوکس و از آخرین مدلهای روز دنیا است. بعضا تک و توک خودروی سمند و پراید ایرانی رو هم میشه دید.دارای چندین هتل، بیمارستان، مدرسه و امکانات کامل شهری آیت. هتل ۵ ستاره دوزداغ که در ۲۵ کیلومتری شهر واقع شده و هتل ۵ ستاره تبریز که در مرکز شهر قراردارد، از بهترین هتلهای این شهر است. وسایل حمل و نقل عمومی تاکسی و میدل باس است. کرایه تاکسی در فواصل کم دربستی حدود ۳ مانات و میدل باس که طرفدارزیادی دارد یک سوم مانات می باشد. هر دلار معادل ۱/۷مانات می باشد. که با دلار ۳۰۰۰۰ تومنی حدود ۱۸۰۰۰ تومان می شود. درآمد مردم حداقل ۵۰۰ مانات و بطور متوسط ۱۰۰۰ مانات در ماه است.قیمت اجناس کمی بالاتر از ایران است اما با توجه به درآمد بالا، اکثرا وضعیت رفاهی مردم خوب است.
با توجه به داشتن چندین موزه در شهر و اماکن تاریخی دیدنی ، من این شهر را برای اقامت دو تا سه روزه پیشنهاد می کنم.

شهر نخجوان به دلیل نزدیکی با مرز جلفا و امکان دسترسی آسان به ایران در تلاش است تا بتواند مکانی برای گردشگری باشه. کلا از مرز جلفا تا نخجوان حدودا 45 دیقه تا 1 ساعت راه است که توی مرز ماشین های سواری برای نخجوان وجود داره با قیمت مناسب، قبلا که عوارض خروج کم بود و قیمت مانات و دلار پایین بود خیلی از آذری ها سفر یک یا دو روزه داشتن به این شهر اما در حال حاضر به دلیل وجود عوارض خروج و قیمت مانات و ویزا به صرفه نیس که یک یا دو روزه به این شهر رفت.واحد پول کشور آذربایجان که شهر نخجوان یکی از شهرهای جمهوری آذربایجان هست ماناته و پول های خورد(سکه) رو قپیک میگن. این شهر اصلا مناسب برای خرید نیست و تنها خریدی که میشه انجام داد خرید شکلات های آذربایجانی و روسی خوشمزه اس. در شهر نخجوان غذاها بسیار لذیذ هستند و اکثرا از گوشت و مرغ استفاده شده یعنی اگر کسی گیاه خوار باشه غذاهای محدودی میتونه توی این شهر پیدا کنه که در اون گوشت و مرغ نباشه، قیمت غذا و خورد و خوراک با توجه به ارزش پول خودشون بسیار مناسب هستش اما با ریال اگه حساب بشه کمی بالا در میاد (با توجه به ارزش مانات). این شهر چند جاذبه ی گردشگری از جمله مقبره مومنه خاتون، دوز داغی(کوه نمک)، غار اصحاب کهف، مقبره نوح نبی و دریاچه ی باتابات هست که کلش رو در دو روز میشه دید. غار اصحاب کهف حدود بیست دیقه قبل از شهر هستش که میتونید قبل از رفتن به شهر اول اون رو بازدید کنید توی مسیر شاید افرادی رو ببینید که پای پیاده به سمت غار میرن که در واقع اونها نذر دارن، غار اصحاب کهف جای قابل احترامی برای مردم آذربایجان هستش پس بهتره به قوانینی که جلوی در ورودی نصب شده احترام بگذارید. دوز داغی (کوه نمک) که داخل یه کوه رو کنده ان که اونجا دور تا دورش از نمک بود و وقتی وارد میشی کلا از بوش متوجه میشی که هوای اونجا کاملا متفاوت با بیرونه. اون کوه بیمارستان هم هست برای بیماران تنفسی تا یه جایی میتونید برید داخل و از اونجا دیدن کنید بعد از اون میشد بیمارستان داخل اونجا نیمکت برای نشستن و استفاده از هوای اونجا هم وجود داره، نکته ای که هست اینه که هیچکدوم از مکانهای دیدنی نخجوان ورودی ندارن و بدون دادن هزینه ای میتونید راحت وارد شید. هتل دوزداغی دارای استخر و چند سرسره ی آبی هستش که برای افراد خارج از هتل هم قابل استفاده با هزینه ی جداگانه هست برای کسایی که دنبال پارک آبی میگردن توی نخجوان، من شنیدم تابستان ها در کنار دریاچه امکانات تفریحات آبی گذاشته میشه که صحتش رو نمیدونم اما خودم اونجا کافه ای رو دیدم که مردم در اونجا مشغول پایکوبی بودن. این شهر مردم بسیار مهمون نواز و مهربونی داره که در کنارشون اصلا احساس غربت نمیکنی و از هم صحبتی باهاشون لذت میبری، تا جایی که بتونن بهت کمک میکنن. قوانین رانندگی رو به شدت رعایت میکنن و خیلی به عابر پیاده احترام میزارن حتی قوانین رانندگی نخجوان سفت و سخت تر از شهر باکو هستش. در کل سفر به نخجوان برای بار اول دیدن شهر جذاب خواهد بود مگر برای دیدن کنسرتها یا تفریحات شبانه و استفاده از خوراکی هاش. نخجوان شهر کوچک با مردم اصیل و مهربان که ارزش یکبار رفتن رو داره و فکر میکنم کشور آذربایجان برای آینده ی این شهر فکرهایی داره.