درختانی که در فیلم ها، ادبیات و آثار هنری معروف شدند!

فیلم ها، موسیقی و ادبیات باعث شهرت میلیون ها نفر شده اند، اما تمام این چهره های مشهور و برجسته انسان نیستند! گاهی اوقات یک درخت به خصوص در مرکز توجه قرار می گیرد. در این مطلب قصد داریم درختانی را به شما معرفی کنیم که شهرت خود را در دنیای هنر و تخیل بدست آورده اند:

1- شکاف سیکامور Sycamore Gap

یکی از نقاط مورد توجه عکاسان در پارک ملی نورثامبرلند انگلستان شکاف سیکامور نام دارد. در اینجا دیوار هادرین در امتداد عرض شمال بریتانیا از ساحل تا ساحل امتداد یافته و بین دو تپه ی کوچک قرار گرفته که در شکاف آن یک درخت سیکامور می روید. این درخت زمانی شهرت یافت که در سال 1991 در فیلم «رابین هود: شاهزاده ی دزدها» با درخشش کوین کاستنر ظاهر شد. از آن زمان تاکنون این درخت با نام «درخت رابین هود» شناخته می شود.

2- درخت شاوشنک Shawshank Treel

«قرمز! به من قول بده. اگه روزی از اینجا خلاص شدی... آن نقطه را پیدا می کنی.» این دیالوگی است که در زندان بین اندی دوفرین و قرمز رد و بدل می شود.

اندی از زندان فرار می کند اما قرمز در زندان می ماند تا باقی 40 سال محکومیت خود را طی کند و در نهایت به صورت مشروط آزاد شده و به همان نقطه ای می رود که اندی از او خواسته بود و در آنجا درخت بلوط سفیدی پیدا می کند. در کنار ریشه ی درخت، او جعبه ای پیدا می کند که در آن نامه ای از طرف اندی به همراه پول نقد برای خرید بلیط اتوبوس و ملاقات اندی در مکزیک وجود دارد.

این صحنه از فیلم کلاسیک سال 1994 به نام «رستگاری در شاوشنک» انتخاب شده و درخت بلوط سفید زمانی نزدیک پارک ایالتی مالابار در اهایو قرار داشت و سالانه 35000 بازدیدکننده را به خود جذب می کرد. متاسفانه این درخت به دلیل وقوع بادهای شدید در جولای 2016 فرو افتاد. با این وجود، همچنان به عنوان یکی از نمادین ترین درختان تاریخ سینما شناخته می شود.

3- درخت جاشوآ Joshua Tree

در سال 1986 زمانی که گروه راک افسانه ای ایرلندی با نام U2 برای انتشار پنجمین آلبوم استودیویی خود آماده می شدند، به طور آزمایشی نام این آلبوم را «آهنگ های صحرا» نامگذاری کردند و از آنجا که الهام بخش آنها در این نامگذاری جغرافیای بیابان های آمریکا بود، عکاس خود یعنی آنتون کوربن را برای جست و جوی موقعیت های مناسب این عنوان به آمریکا فرستادند.

کوربن روزی با آنها تماس گرفت و راجع به درخت جاشوآ به آنها اطلاعاتی داد، گیاهی مقاوم و پیچ و تاب خورده که در بیابان های جنوب غربی آمریکا رشد می کند و پیشنهاد داد که این گروه در کاور آلبوم خود از آن استفاده کنند. این درخت بیشتر در بیابان موجاوه یافت می شود و علت این نامگذاری نیز شبیه بودن آن به شمایل حضرت جاشوآ در حالت دعا و با دست های باز شده به سمت آسمان است. بونو، خواننده ی اصلی گروه آنقدر از اهمیت مذهبی این درخت خوشحال شد که نام آلبوم را به «درخت جاشوآ» تغییر داد. روز بعد، در حال رانندگی در صحرا، آنها یک درخت تکی جاشوآ پیدا کرده، اتوبوس را متوقف کردند و 20 دقیقه را به عکاسی از آن گذراندند.

آلبوم «درخت جاشوآ» در سال 1987 انتشار یافت و بیش از 25 میلیون نسخه ی آن فروش رفت که همین موضوع آن را در رده ی یکی از پرفروش ترین آلبوم های دنیا قرار داد. بدین ترتیب با این آلبوم گروه مشهور U2 در ایرلند به مشهورترین گروه در جهان تبدیل شدند.

بعد از بیرون آمدن آلبوم، میلیون ها نفر در مورد مکان قرارگیری این درخت کنجکاو شدند و تعداد زیادی از آنها به کمک عکس روی آلبوم به عنوان مرجع، مکان های زیادی را برای یافتن آن پیمودند. شاید عجیب به نظر رسد اما دو نفر از خستگی شدید در راه یافتن این درخت جان خود را از دست دادند. به هر روی، این درخت در نهایت پیدا شد و یک پلاک یادبود نیز در نزدیکی آن نصب گردید. متاسفانه، این درخت در اکتبر سال 2000، پس از حدود 200 سال فرو افتاد. البته درخت فروافتاده در همان محل قرار دارد و همچنان طرفداران U2 را از سراسر جهان به سمت خود می کشد.

4- ال پینو El Pino

هرچند درام جنایی «Blood in Blood Out» در گیشه فروش خوبی نداشت اما پیرو آن اتفاقات غیرمنتظره ای رخ داد. کافی است شما به شرق لس آنجلس بیایید و ببینید چگونه مردم به زیارت کاج بونیا استرالیایی واقع در گوشه ی خیابان های فولسوم و ایندیانا می آیند. داستان فیلم ذکر شده نیز در همین مکان فیلم برداری شد. در یکی از بهترین صحنه های فیلم کاراکتر دمیان چاپا به این درخت خیره شده و می گوید: «این درخت برای من حکم شرق لس آنجلس را دارد، چه خوب که دوباره در خانه هستم.» این درخت با نام ال پینو یا همان کاج شناخته می شود.

5- بید کتک زن Whomping Willow

درخت راش هرس شده ی باستانی نزدیک هرتفوردشایر انگلستان که با نام «راش ملکه» شناخته می شد، پس از درخشیدن در نقش بید کتک زن جادویی در فیلم هری پاتر و زندانی آزکابان سال 2004 به شهرت جهانی دست یافت.

از این راش 400 ساله اولین بار توسط ریچارد میبی در کتاب Beechcombings نام برده شد و حتی قبل از اینکه با نام بید کتک زن به جهانیان معرفی شود، در نوع خود مشهور بود. در سال 1988 این درخت مورد توجه کمپین حمایت ملی برای محافظت از درختان باستانی قرار گرفت و گواهی معتبری نیز از سوی اسقف اعظم کانتربری در آن زمان به این هیئت اعطا شد.

متاسفانه این درخت امروز سرپا نیست چرا که در سال 2014 زیر بار وزن خود فرو افتاد.

6- درخت آن فرانکAnne Frank Tree

در بیرون مخفیگاهی که آن فرانک و خانواده اش دو سال تمام در دوران اشغال هلند توسط نازی ها در آن زندگی می کردند، درخت شاه بلوطی قرار داشت. آن عادت داشت که صبح ها به زیرشیروانی رفته و از پنجره به این درخت نگاه کند. او در دفتر خاطرات خود می نویسد: « درخت شاه بلوط با شاخه های عریان خود که روی آنها قطرات باران مانند نقره می درخشند، و مرغان دریایی و سایر پرندگانی که در باد به این سو و آن سو می روند ... تا زمانی که این ها وجود دارند؛ و من اینگونه فکر می کنم که ممکن است دلیل زنده بودن من نیز همین باشد، این نور آفتاب، این آسمان بدون ابر و تا موقعی که اینها هستند من نمی توانم خوشحال نباشم. خاطرات او که پس از مرگش به چاپ می رسد یکی از بهترین کتاب های قرن بیستم به شمار می رود.

از این درخت سال ها توسط نهاد مراقبت از درختان Pius Floris آمستردام نگهداری می شد، اما در سال 2010 طوفان سهمگینی باعث فروافتادن این درخت شد. در آن زمان این درخت 170 ساله بود. جالب است بدانید که امروز نهال هایی از درخت اصلی در سرتاسر هلند، آمریکا و بریتانیا پرورش می یابند.

7- درخت بلوط Major Oak

نزدیک روستای ادوین استو و در جنگل شروود ناتینگهمشایر، یک درخت بلوط انگلیسی بزرگ وجود دارد. بنا بر افسانه های محلی، رابین هود و یاران سرخوش او زیر سرپناه این درخت 800 ساله می خوابیده اند.

این درخت در اصل به نام Cockpen Tree شناخته می شد چرا که مسابقات خروس جنگی اولین بار در آن مکان اتفاق افتاد. اما در سال 1790 باستان شناس معروفی به نام Major Hayman Rooke نام این درخت را در کتاب محبوب خود به نام بلوط های باستانی شروود ذکر کرد و از آن زمان این درخت با نام Major Oak شناخته می شود.

8- درختان اشباح صمغی استرالیای مرکزی Ghost Gums of Central Australia

درختان اشباح صمغی، نمادهای همیشه سبزی هستند که بومی استرالیای مرکزی می باشند. این درختان تا ارتفاع 20 متر رشد کرده و دارای پوسته ای صاف و سفید رنگ می باشند. این درختان در تابستان گل های سفیدی می دهند که در نهایت به میوه های جام مانند قهوه ای رنگی تبدیل می شوند.

این درختان در قرن بیستم و از طریق نقاشی های هنرمند بومی آلبرت ناماتیرا مورد توجه افراد بیشتری قرار گرفتند. این هنرمند نقاشی های آبرنگ جالب و زنده ای از نقاط دور افتاده ی استرالیا خلق نموده است. کپی آثار او در خانه ی تعداد زیادی از استرالیایی ها وجود دارد.

منبع : amusingplanet