در این روزگار جایی که فناوری سبب مدرنیزه شدن هر جنبه‌ای از زندگی انسان‌ها شده، تصور این حقیقت دشوار است که هنوز کشورهایی هستند که طعم تأثیرات مدرنیزه شدن و استفاده از مزایای پیشرفت‌های انسانی را نچشیده‌اند. سایر کشورها درگیر آشفتگی‌های اقتصادی، ناآرامی‌های سیاسی و جنگ‌های مدنی هستند و این اوضاع کار را برای مردم در جهت رشد و رها شدن از دشواری‌های خط فقر دشوار می‌سازد.
درحالی‌که کشورهای جهان سوم در حال برداشتن گام‌های بلندی در جهت رشد اقتصادی هستند، اما هنوز کشورهایی وجود دارند که نمی‌خواهند از این بحران خلاصی یابند. مشکلات سیاسی و جغرافیایی تنها دو عامل ازجمله عواملی هستند که سبب فقر طولانی‌مدت این کشورها شده‌اند. در اینجا لیستی از 10 کشور بسیار فقیر در جهان سوم با اقتصادهای بزرگ وجود دارد که بر مبنای سرانه تولید ناخالص داخلی خود (GDP) رتبه‌بندی شده‌اند. اگر شما هم کنجکاوید که بدانید این کشورها کدام هستند، تا انتهای این مطلب همراهمان بمانید.
- توگو - سرانه تولید ناخالص داخلی: 899 دلار
توگو به‌عنوان یکی از بزرگترین تولیدکننده و صادرکنندگان فسفات رتبه‌بندی میشود، یک ماده معدنی که در صنایع کشاورزی استفاده‌های گسترده‌ای دارد. اما حتی با داشتن چنین جایگاهی، توگو همچنان یک کشور فقیر است. در کنار استخراج فسفات، این کشور همچنین تولیدکننده مقدار قابل‌توجهی کاکائو، قهوه و کتان است. توگو به‌عنوان کشوری که وابستگی فراوانی به تولیدات کشاورزی دارد، دارای سرانه تولید ناخالص ملی 899 دلار است. نیمی از جمعیت کشور زیرخط فقر هستند و روزانه با کمتر از 1.25 دلار زندگی خود را می‌گذرانند.
- ماداگاسکار- سرانه تولید ناخالص داخلی: 934 دلار
تولید مجموعه انیمیشن‌های با عنوان ماداگاسکار احتمالاً باید موجب شکوفایی تصویر این کشور به‌عنوان یک مقصد توریستی شده باشد، اما مردمان این جزیره خاص زیرخط فقر زندگی می‌کنند. حدود 69%جمعیت آن روزانه فقط 1 دلار درآمد دارند که به‌زحمت کفاف مخارج روزانه‌ی آن‌ها را می‌دهد. ماداگاسکار با داشتن GDP سالانه فقط 934 دلار، به‌سختی سرپا ایستاده است. توریست و کشاورزی ازجمله صنایع اصلی در این کشورند اما ماداگاسکار همچنان به دنبال سرمایه‌گذاران بیشتری است که سبب ترقی اقتصاد مردم این کشور شوند.
- افغانستان- سرانه تولید ناخالص داخلی: 956 دلار
افغانستان اگرچه به باور بسیاری سرزمینی خطرناک است، اما کشور زیبایی است که در وسط آسیای مرکزی واقع‌شده است. اما دهه‌ها جنگ، مشکلات سیاسی و آشوب‌های مدنی افغانستان را تبدیل به کشوری نموده که فضای مناسبی برای سرمایه‌گذاران خارجی نباشد.42% افغانی‌ها روزانه با کمتر از 1 دلار زندگی می‌کنند، درحالی‌که نرخ بیکاری 35% است. طبق گفته‌ها افغانستان هرگز در جنگی بازنده نبوده، این نشان می‌دهد که افغانستان کشوری از جنگجویان است که بجای مبارزه برای نجات ماندن ترجیح می‌دهند برای مرگ بجنگند. امید آنکه چنین نگرش‌هایی در آینده تبدیل به موفقیت‌های اقتصادی شود.
- گینه- سرانه تولید ناخالص داخلی: 1083 دلار
گینه کشوری غنی از مواد معدنی و منابع طبیعی است، از الماس‌های گران‌بها گرفته تا طلا و سایر فلزات. در ورای همه این‌ها، این کشور در حال تبدیل‌شدن به قطب تولید نیروی هیدروالکتریک است، اما چرا همچنان در میان فقیرترین کشورهای جهان است؟ مشکل به خاطر حاکمانی است که کشور را با روش استبدادی اداره می‌کنند، چیزی که منجر به فساد همه‌گیر و رشد بسیار ضعیف زیرساخت‌ها شده است. گینه تا قبل از اعلام استقلال از دولت فرانسه، یکی از صادرکنندگان اصلی موز، آناناس، قهوه، بادام و روغن پالم بود.
- موزامبیک- سرانه تولید ناخالص داخلی: 1085 دلار
تنها نقطه اتکای این کشور بروی کشاورزی محدود و توریست است، این امر در کنار توسعه ضعیف زیرساخت‌ها، نبود شبکه‌های تبلیغاتی بالقوه و سرمایه‌گذاری‌های مربوطه سبب اقتصاد ضعیف این کشور شده است. کارگران این کشور به ازاری هرماه کارکرد، فقط 60 دلار دریافت می‌کنند. حتی با داشتن سواحل طبیعی و دست‌نخورده، این کشور همچنان در حال تلاش برای تبدیل‌شدن به نقطه توریستی برای دوستداران ساحل هست.
- اتیوپی- سرانه تولید ناخالص داخلی: 1093 دلار
درحالی‌که این کشور با داشتن 85% نیروی کار خود که در بخش کشاورزی مشغول بکار هستند خود را یک کشور کشاورزی می‌نامند، اما اتیوپی مداوما درگیر خشک‌سالی است. در کنار این‌ها، بسیاری از شرکت‌های کشاورزی وظایف کشاورزی خود را به‌خوبی انجام نمی‌دهند، این امر سبب عملکرد ضعیف اقتصادی کشور میشود. همچنین مسئله بهداشت ضعیف نیز مطرح هست که سبب بروز مشکلات جدی در امر سلامت مردم شده است.
- مالی- سرانه تولید ناخالص داخلی: 1128 دلار
نیمی از جمعیت مالی زیرخط فقر زندگی می‌کنند و تنها روزانه 1.25 دلار درآمد دارند. باوجوداینکه مالی دارای منابع طبیعی از طلا و اورانیوم است و تولیدکننده اصلی احشام و نمک در دنیاست، فقر در این کشور تبدیل به واقعیتی تلخ شده است. مالی همچنین به کمک خارجی‌ها متکی است. درحالی‌که بیشتر قسمت‌های کشور پوشیده از صحرا و مناطق نیمه صحرایی است، سرمایه‌گذاران به‌صورت طبیعی تمایلی به راه‌اندازی کسب‌وکار در آن ندارند. بنا به گفته‌ها، بانک جهانی برنامه‌ای را برای کمک به رشد اقتصادی مالی، تنوع و ایجاد تمایل برای سرمایه‌گذاران خارجی در این کشور ایجاد نموده است.
- گینه بیسااو- سرانه تولید ناخالص داخلی: 1144 دلار
اگرچه بروی کاغذ، تولید محصولات کشاورزی و ماهیگیری منبع درآمد مردم این کشورند، اما به باور بسیاری تجارت مواد مخدر پرمنفعت‌ترین شغل در گینه بیسااو محسوب میشود. بیش از 60% جمعیت کشور در تجارت مواد مخدر به‌عنوان قاصد یا کانالی از کالای غیرمجاز از آمریکای لاتین به اروپا در حال فعالیت هستند. طبق گفته‌ها دولت از این اعمال آگاه است اما کار خاصی برای توقف این مسئله انجام نمی‌دهد.
2- جزایر کومورو- سرانه تولید ناخالص داخلی: 10232 دلار
جمعیت کومورو در حال پیشرفت است و این کشور با دارا بودن تنها سه جزیره در قلمرو خود و داشتن منابع محدود طبیعی، شاهد پیشرفت چشمگیر اقتصادی در آینده نخواهد بود. ساختار سیاسی کومورو در بهترین حالت بسیار سست است و از زمان بازپس‌گیری استقلال خود در سال 1975، کودتاهای بسیاری را تجربه نموده است.
- هایتی- سرانه تولید ناخالص داخلی: 1235 دلار
درحالی‌که هایتی یک بازار آزاد اقتصادی است که از مزایای هزینه‌های پایین نیروی کار و دستیابی به صادرات محصولات معاف از مالیات خود به آمریکا استفاده می‌کند، اما همچنان از نظر اقتصادی دارای مشکلات زیادی است. مشکل اصلی در فساد دستگاه دولتی، دسترسی محدود به تحصیلات و موقعیت‌های شغلی و فقر است. بیش از 80% مردم هایتی زیرخط فقر هستند. زلزله ژانویه 2010 که باقدرت 7 ریشتر هایتی را تکان داد و بندرگاه پرنس را به یک ویرانه تبدیل کرد، سبب عقب افتادن اقتصاد کشور از بسیاری از جهات شد.
به نظر شما دلیل فقر بیش از حد این کشورها که از نظر منابع طبیعی بسیار هم غنی هستند، چیست؟ آیا به نظر شما کشور خودمان هم به نسبت منابع طبیعی و البته، پتانسیل‌های گردشگری که دارد کشور غنی محسوب میشود یا در دسته‌ی فقیرها جا دارد؟
منبع: financesonline.com
