آتش در جنگل! همین چند کلمه کافی است تا نفس زمین گرفته شود. جنگل‌هایی که طی مدت‌زمانی طولانی به وجود می‌آیند و با چند روز آتش‌سوزی از بین می‌روند. هفته‌های گذشته اخبار آتش‌سوزی‌های گسترده جنگل‌های آمازون در آمریکای جنوبی و ارسباران در شمال ایران دل هرکسی که نگران محیط‌زیست ایران و جهان است را به درد آورد. موضع‌گیری‌های متفاوتی در رابطه با این دو حادثه‌ی تقریبا هم‌زمان که ماهیت اثرگذاری یکسانی در ابعادی متفاوت برای ایران و جهان دارند، شکل گرفته است.
از جنگل‌های ارسباران به عنوان یکی از بزرگترین تنفس گاه‌های ایران و از آمازون به‌عنوان ریه‌های جهان یاد میشود. به همین دلیل پس از رسانه‌ای شدن این آتش‌سوزی‌ها و با توجه به تاثیر بسیار زیادی که بر شرایط اقلیمی منطقه‌ای و جهانی می‌گذارند، واکنش‌هایی در سطوح مختلف نشان داده شد.
این موضع‌گیری‌ها بعضا در ابعاد جهانی بین شخصیت‌های محیط‌زیستی یا سیاسی و به‌صورت مقابله‌ای یا همکارانه و بعضا داخلی و به‌صورت گله و شکایت از کمبود امکانات برای خاموش کردن آتش بوده است. شاید معروف‌ترین موضع‌گیری، واکنش توئیتری اِمانوئل ماکرون رییس جمهور فرانسه به آتش‌سوزی جنگل آمازون و واکنش رییس جمهور برزیل به توئیت ماکرون بوده است. یا در طرفی دیگر دی کاپریو بازیگر مشهور، کمک 5 میلیون دلاری و داوطلبانه‌ای را برای خاموش کردن آتش جنگل آمازون اعطا کرده است. البته نمونه دوم کمتر در کشور ما دیده شده است و یا شاید اصلا نمونه‌ای از این دست کمک‌ها برای حادثه‌ی مشابه در ارسباران، نتوان یافت.
اگر می‌خواهیم اهمیت این‌چنین وقایع را بیشتر و ملموس‌تر درک کنیم، بهتر است به لحظه‌ای نفس‌تنگی و یا حتی نفس نکشیدن بیندیشیم، بعد از آن متوجه اهمیت آتش‌سوزی در آمازون یا ارسباران می‌شویم. یا به این موضوع فکر کنیم که اکسیژن قبل از ورود به ریه‌های ما، ابتدا از ریه‌های زمین عبور کرده است. حال باهم نگاهی بیندازیم به تصاویری از آتش سوزی در ریه های تنفسی زمین، که امیدواریم دیگر چنین اتفاق‌هایی برای محیط زیستمان پیش نیاید و یاد بگیریم که چطور از بروز این حوادث، پیشگیری کنیم.
عکاس: سعید قادری/ خبرگزاری برنا
