نیوزلند، کشوری که در همه چیز خوب نظر می‌رسد، گویا در نبرد علیه ویروس کرونا نیز پیروز شده است. چندی پیش نخست‌وزیر جاسیندا کیت لورل آردِرْن (Jacinda Kate Laurell Ardern) بااحتیاط اعلام كرد كه این كشور کووید-19 را اساساً "ریشه‌کن" کرده و تنها یک مورد جدید و چهار مورد احتمالی گزارش شده است. این ویروس به‌طور کامل برچیده نشده است، اما در مرحله‌ای ست که کشور به‌راحتی می‌تواند موارد جدید را شناسایی و قرنطینه کند و هر شیوع احتمالی را متوقف سازد.
بنابراین اکنون بسیار حائز اهمیت و وسوسه‌انگیز است که به نیوزلند به‌عنوان الگویی در از بین بردن ویروس کرونا نگاهی بیندازیم. اما درک این نکته نیز مهم است که نیوزلند یک کشور جزیره‌ای است که دارای جمعیت زیر پنج میلیون نفر، بدون مرز زمینی و بافرهنگی بسیار متفاوت از سایر نقاط دنیا است. بنابراین مقایسه روش‌های آن‌ها با ما، اساساً مقایسه چندان درستی نیست اما می‌توان چیزهایی را از آن‌ها یاد گرفت.
پس همانطور که گفته شد کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که ببینیم نیوزلند چه‌کار درستی انجام داده است و از آن یاد بگیریم زیرا حتی بخش کوچکی از آن ممکن است در کشور ما به کار گرفته شود.
کار آن‌ها با فرهنگ اتحاد آغاز میشود.
حتی پیش از آنکه کسی در نیوزلند از کووید-19 چیزی شنیده باشد، فرهنگ آن‌ها پر از همکاری بود. نه، همه آن‌ها این‌گونه نیستند، اما باوجودآنکه ممکن است نیوزلند کشوری با افراط‌های ماجراجویانه باشد، اما افراط سیاسی در آن نادر است و در کشوری که مردم عموماً در مورد سیاست نظرات موافقی دارند، توافق سر راه‌حلی برای غلبه بر یک بیماری همه‌گیر بسیار آسان‌تر است.
دان تامسون صاحب یک کسب‌وکار کوچک در کرایست‌چرچ (Christchurch) می‌گوید: "تا حد زیادی این اتفاق، نتیجه کار جمعی بود. نیوزلند کشوری بسیار حساس است و همه ما عقاید مشابهی داریم. ما به رسانه‌ها اعتماد داریم، واقعاً سیاستمداران خود را دوست داریم و معمولاً در جریان روند سیاسی خود قرار داریم. بنابراین همه می‌دانند که نقش آن‌ها چیست و مردم همه درک کرده‌اند که چه اتفاقی افتاده است."
وی ادامه داد: آمریکا برای نیوزلندی‌ها با آنچه آن‌ها تنها از شبکه‌های خبری آمریکایی می‌شنوند متفاوت است، بین ایالات و مناطق در مورد چگونگی و بهترین راه مبارزه با ویروس اختلاف وجود دارد. اگرچه به نظر می‌رسد که آمریکا در رابطه با هیچ‌چیز و در هیچ زمانی با ما اتفاق‌نظر نداشته است، حداقل می‌توانیم در این زمینه به نیوزلند نگاه کنیم و ببینیم که اگر بتوانیم به‌نوعی اختلافات خود را کنار بگذاریم، جنگیدن با بیماری بسیار کارآمدتر خواهد بود.
مرزها فوراً بسته شد و همه قرنطینه را رعایت کردند.
نیوزلند در 19 مارس درحالی‌که فقط 102 مورد بیمار کرونایی داشت، مرزهای خود را برای همه چه شهروندان و چه افراد غیر مقیم بست. بدیهی است که بستن مرزها در کشوری که دارای مرز زمینی نیست، بسیار ساده‌تر است، اما قبل از شیوع بیماری، خطر بروز عفونت از خارج از جامعه را محدود کرد که این کار کنترل بیماری در کشور را به‌مراتب آسان‌تر از آنچه انتظار می‌رفت کرد.
این قانون همچنین برای همه اتباع نیوزلند که از خارج از کشور به خانه خود بازمی‌گشتند قرنطینه‌های اجباری 14 روزه ایجاد کرد که همه مردم رعایت می‌کردند و به این قانون احترام می‌گذاشتند. کمی بعدازاینکه رئیس‌جمهور ترامپ تمام پروازهای خود را به اروپا قطع کرد، از اروپا برگشتم، اما در هنگام ورودم چیزی جز یک نشانه LED که به من یادآوری می‌کرد دستانم را بشویم به من خوش‌آمد نگفت. نه اینکه در مورد قرنطینه کردن شکایت کنم، اما تفاوت درروش، بسیار چشمگیر است.
نیوزلند یک استراتژی ریشه‌کن کردن را توسعه داد، نه مهار کردن را.
این کشور تنها چند روز پس از اعلام مرزهای بسته، طرح کشور برای حذف این ویروس را اعلام کرد. این طرح شامل چهار مرحله از قرنطینه بود که قوی‌ترین آن‌ها چند روز بعد عملی شد. گذشته از یک ساعت ورزش و فعالیت‌های اساسی، بیرون نرفتن از خانه اجباری بود. مدارس و مشاغل غیرضروری تعطیل بودند، هیچ اجتماع بزرگی مجاز نبود و اماکن عمومی مانند پارک‌ها و بندرها نیز تعطیل شدند.
این استراتژی تقریباً بلافاصله نتیجه داد، با کاهش تعداد بیماران به 89 نفر در 2 آوریل و سپس 67 نفر در6 آوریل و 54 نفر در 7 آوریل. هفته گذشته هنگامی‌که تعداد بیماران جدید به یک مورد کاهش یافت آردِرْن اعلام کرد کشور به سطح 3 بازخواهد گشت.
احتمالاً خیلی دیر است که ایالات‌متحده استراتژی ریشه‌کن کردن را اتخاذ کند، و ازآنجاکه جمعیت آن بسیار بیشتر است و مرزهای آن بسیار طولانی‌تر از مرزهای نیوزلند است ، ممکن است در وهله اول عملی نباشد. اما درحالی‌که این رویداد بی‌سابقه هیچ راه‌حل مشخصی ندارد و این امکان وجود دارد که جهان استراتژی‌های موفقی را ارائه کند، به نظر می‌رسد اقدامات سریع و سخت نیوزلند برای آن‌ها کارساز باشد.
رهبری ارتباط شفاف و قطعی را پیشنهاد کرد.
نخست‌وزیر جاسیندا آردِرْن برای ریشه‌کن کردن بیماری در کشور هیچ احتیاطی را در نظر نگرفت. او در همان ابتدا اعلام كرد كه استراتژی این كشور ریشه‌کن کردن است - نه مهار یا سرکوب - و به کشور دو روز فرصت داد تا برای آن آماده شوند. وی سپس قرنطینه را تا زمانی که تعداد مبتلایان به‌اندازه کافی کم شد و مدیر بهداشت عمومی کشور احساس کرد که می‌توان آن را سبک‌تر کرد، سرسختانه ادامه داد.
تامسون می‌گوید: "نخست‌وزیر، در عمل مثل یک مادر بسیار خوب برای همه ما است. او همدردی زیادی دارد و سخن و عملش یکی است. "
در اکثر مواقع، حتی حزب ملی مخالف نیز با برنامه آردِرْن برای ریشه‌کن کردن ویروس همراه شده است، و سرزنش و اتهام زنی اندکی در بین احزاب وجود دارد و تمرکز آن‌ها بر روی راه‌حل‌ها است. این سبک از رهبری باعث شده تا در نظرسنجی‌ها در نیوزیلند 88 درصد مردم به دولت خود رای اعتماد دهند.
آزمایش گسترده انجام شد
نیوزلند، در میان بالاترین نرخ‌ها در کشورهای غربی، در حدود 2190 نفر از 100000 نفر را مورد آزمایش قرار داده است. در مقایسه، ایالات‌متحده کمی بیش از 1700 نفر را در هر 100000 نفر آزمایش کرده است. از نظر منطقی، آمریکا یک منطقه و توزیع جمعیت بسیار بزرگ‌تر برای آزمایش دارد. اما اعداد مربوط به نیوزلند و گزارشات نشان می‌دهد: هرچه آزمایش‌های بیشتری انجام دهید، بیشتر می‌دانید و سریع‌تر می‌توانید افراد سالم را از قرنطینه خارج کنید.
نیوزلند شش درصد از تولید ناخالص داخلی خود را از جهانگردی مستقیم و چهار درصد دیگر را از صنایع پشتیبانی شده توسط جهانگردی دریافت می‌کند، بدین معنی که 10 درصد کامل تولید ناخالص داخلی این کشور مدتهاست که وجود ندارد و این روند برای روزهای آینده نیز قابل پیش‌بینی خواهد بود، تا زمانی که سایر کشورها نیز مانند نیوزلند به مرحله ریشه‌کن کردن ویروس نزدیک شوند.
تامسون می‌گوید: "مشاغل ضرر فراوانی متحمل شده‌اند و همچنان این ضرر برای آن‌ها ادامه خواهد داشت. تجارت جهانی و گردشگری مدت زیادی تحت تأثیر قرار خواهد گرفت و این امر منجر به افزایش بیکاری خواهد شد. اما ما تحت این شرایط، خوب عمل می‌کنیم. همه در این شرایط، کمی بیشتر، احساس آرامش می‌کنند ."
پس چرا نیوزلندی‌ها بسیار آرام‌تر از سی میلیون آمریکایی که کارشان را ازدست‌داده‌اند، هستند؟ بخش اعظم آن به اعتماد به دولت و نگرش به اهداف جمعی بازمی‌گردد. این منطقه، همچنین دارای یک سیستم بهداشتی و درمانی با بیمه دولت (single-payer) است. تحمل سختی‌های اقتصادی در نیوزلند ساده نیست، اما مردم به خاطر آن، اعتراض نمی‌کنند.
الگوی این کشور به‌گونه‌ای نیست که بتواند واقعاً در آمریکا تکرار شود، و با توجه به شیوع بالای این بیماری، حتی اگر بتوانند، باز مؤثر واقع نخواهد شد. اما با نگاهی به نیوزلند نه‌تنها به‌عنوان الگوی عملی بلکه فرهنگی، شاید بتوانیم نحوه مدیریت این نوع بحران‌ها در آینده را بیاموزیم.
منبع: matadornetwork.com
