قوم کنیاک (Konyak)، آخرین شکارچیان انسان هستند که در روستاهای لانگوا (Longwa) و هانگفوی (Hongphoi) زندگی می‌کنند. در لست‌سکند قصد داریم یکی از 16 قبیله کنیاک که فرهنگشان به مرور به فراموشی سپرده شده است را معرفی کنیم. فرهنگ و زبان منطقه‌ای که در جهان و حتی خودِ هند، به فراموشی سپرده شده است. ترکیب فرهنگی از مردم، طبیعت و رموز تاریخی که تا به‌حال بطور کامل کشف نشده است. شباهت این اقوام هندی به مغول‌ها نیز بسیار قابل توجه است و شاهدی بر دیرینه بودنشان است. با ما همراه باشید تا در میان این قبیله‌ی عجیب و خطرناک، پرسه بزنیم.
کنیاکی‌ها اعتقاد دارند، جمجمه انسان می‌تواند حاصلخیزی زمین‌ها و تداوم نسل انسان‌ها را تضمین کند. بنابراین برای بدست آوردن این جمجمه‌ها، انسان‌ها را شکار می‌کنند. طبق رسم این قوم، بعد از شکست دشمن سر آن را بریده و هنگام بازگشت به سوی قوم، این سر را به نشانه شجاعت و افتخار با خود به همراه می‌آوردند. اجداد آن‌ها اعتقاد داشتند که این جمجمه‌ها قدرت جادویی دارند. در واقع فکر می‌کردند که با در اختیار داشتن سر دشمن، مقداری از قدرت و و روح دشمن را بدست خواهند آورد.
با جنگجویی که با سر دشمن به روستا باز‌می‌گشت، مانند یک قهرمان رفتار می‌شد و مردم روستا با حضور ریش سفید و بزرگ روستا از وی استقبال می‌کردند. جمجمه بر روی درخت مقدس ورودی روستا، آویزان می‌شد و قبیله با برگزاری آیین‌های شبانه به دور جمجمه می‌رقصیدند.
خالکوبی مخصوصی بر روی سینه مبارزان جوانی که سر بریده دشمن را با خود به روستا می‌آوردند، به عنوان یک نشان افتخار هک می‌شد. تتو و گردنبند برنزی که نشان از تعداد سرهای بریده توسط هر جنگجو دارد، مخصوص جنگجویانی است که سر بریده دشمنان روستا را همراه خود می‌آوردند.
انواع مختلفی از تتو‌های صورت وجود دارد. مثلا طراحی تتو‌ها در روستاهای شمالی با روستاهای شرقی متفاوت است. برخی خالکوبی قفسه سینه و پشت دارند، برخی خالکوبی پا دارند و برخی نیز انواع دیگری از خالکوبی را استفاده می‌کنند.
کنیاکی‌ها تا 60 الی 70 سالگی شکار انسان انجام می‌دادند. همچنین این قبیله تنها قیبله مخالف دین مسیحی و مدرن‌سازی قبایل ناگا (Nāga) بود. چرا‌که جنگ و شکار انسان جز مهمی از زندگی‌شان را تشکیل می‌داد.
اواخر قرن نوزدهم مبلغین اقدام به تاسیس مدارس و تبلیغ دین مسیحیت می‌کردند و بریتانیا شکار انسان را ممنوع اعلام کرد(هند حدود یک قرن و نیم از ۱۸۰۰ تا ۱۹۴۷ میلادی مستعمره بریتانیا بود). ورود مسیحیت تاثیر زیادی بر سنت قدیمی بت‌پرستی گذاشت. در حال حاضر حدود 98% مردم کنیاک مسیحی شده‌اند.
همه این سُنن جزیی از زندگی روزمره آن‌ها بود، تا این‌که مسیحیت به آن پایان داد. امروزه فقط کسانی که حدودا بیش از 85 سال عمر دارند، در مورد شکار انسان اطلاعاتی دارند. آن‌ها می‌گویند که بعضی وقت‌ها دلتنگ شکار انسان می‌شوند. اما حالا فقط دور هم جمع می‌شوند و هنگام نوشیدن چای، خاطرات‌شان را برای هم تعریف می‌کنند.
ماینام(Manyam)، شکارچی 83 ساله‌ای‌ست که در روستای لانگوا زندگی می‌کند.
پیر‌ترین مرد روستای هانگفوی 105 ساله است.
دومین مرد مسن روستای هانگفوی 100 ساله است.
بوواند(Buowand) هشتاد و هشت ساله، آخرین فرد تتو شده‌ی روستای هانگفوی است. فردی که بیشترین و بزرگترین جمجمه را در اختیار دارد، به عنوان رییس قبیله شناخته میشود. این رییس قبیله بسته به وسعت دهکده برای حفظ برتری جنگی و اجتماعی، معمولا 3 تا 6 رییس سایه‌ای دارد. رییسان به‌وسیله مهره‌های آبی روی پای‌‌شان مشخص می‌شوند. هر چه دانه‌های آبی بیشتری داشته باشند، احترام بیشتری دارند.
یاووانگ ۸۵ساله، پنج نشان جمجمه دارد.
نیاکتو(Nyakto) از نسل جوان روستای لانگوا هنگام استعمال مواد مخدر داستان‌های روستایش را تعریف می‌کند.
در لانگوا کودکی، کودک دیگر را حمل می‌کند.
ماینام 83 ساله در سمت چپ و چوپا 87 ساله در سمت راست، دوستانی صمیمی هستند.
پایان ماموریت" هانگفوی 2018".
منبع: boredpanda.com
