طی سال‌های اخیر، قبایلی با سنت‌هایی عجیب و شگفت‌انگیز در برخی نقاط جهان ازجمله قاره آفریقا و استرالیا کشف شده‌اند که بررسی رفتار و سنت‌های این قبایل مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفته است. به نظر شما جهانی‌شدن (globalisation) چه تاثیری بر هویت و آینده‌ی قبایل بدوی جهان می‌تواند داشته باشد؟ آیا باعث تغییر این سنت‌های عجیب‌وغریب میشود؟ در لست سکند قصد داریم شما را بیشتر با اعتقادات، آیین‌ها و شیوه زندگی برخی از سنتی‌ترین قبایل جهان آشنا کنیم، پس همراهمان باشید.
هیمبا (Himba)، شمال نامیبیا (Northern Namibia)
شعار قبیله هیمبا: «کشاورزی را با گاو شروع نکنید، آن را با انسان‌ها شروع کنید.»
اعضای قبیله‌ی هیمبا چوپانان قابلی هستند. آن‌ها به دلیل پوشاندن بدن خود با اُتجیزه (otijze، کِرِم قرمزرنگ ضخیمی که از سنگ کوبیده شده با گیاهان مخصوص ساخته شده است) شناخته می‌شوند. این نوع پوشش در بین قبیله هیمبا، سنتی جذاب و نمادین محسوب میشود. این کِرِم مخصوص از پوست هیمبایی‌ها در برابر نیش حشرات و تابش آفتاب محافظت می‌کند. زنان هیمبایی قبل از ازدواج فقط یک‌بار حمام می‌کنند. آن‌ها موهای خود را با خاکستر می‌شویند و این مو‌ها را تا زمان مرگ حفظ می‌کنند.
هولی (Huli)، پاپوآ گینه نو (Papua New Guinea)
شعار قبیله هولی: «دانش تا زمانی که به کار بسته نشود، شایعه‌ای بیش نیست.»
هولی ویگمِن (Wigmen، به معنی کلاه‌گیس مردانه) در بین قبایل ارتفاعات گینه‌نو، بزرگترین قبیله به حساب می‌آید. همان‌طور که از نامشان پیداست، آن‌ها طلسم و نمادی بر روی موهای خود دارند. آن‌ها سال‌ها وقت خود را صرف ساخت کلاه‌گیس می‌کنند. لباس جنگجویان هولی شامل یک کلاه‌گیس زینتی، یک تبر و یک پنجه برای ترساندن دشمن است. آن‌ها به‌عنوان قبیله‌ای خشمگین شناخته می‌شوند.
گوروکا (Goroka)، پاپوآ گینه‌نو (Papua New Guinea)
قبیله گوروکا در ارتفاعات گینه‌نو به عنوان دومین قبیله بزرگ منطقه شناخته میشود. آن‌ها شگفتی طبیعت را درک کرده‌اند و از طریق شکار زندگی خود را می‌گذرانند. جنگ‌های قبیله‌ای بین گوروکایی‌ها رایج است و از لوازم تزیینی و آرایش خاصی برای تحت تاثیر قرار دادن دشمن استفاده می‌کنند. همچنین گردنبندهای تزیینیِ صدفی به‌عنوان نمادی از رونق شناخته می‌شوند، زیرا این گردنبندها به‌نوعی کارایی پول را دارند.
کارو (Karo)، دره اومو (Omo Valley)، اتیوپی (Ethiopia)
شعار قبیله کارو: «یک دوست نزدیک می‌تواند به دشمنی نزدیک تبدیل شود.»
کارو قبیله کوچکی در آفریقاست که اندازه جمعیت آن حدود 3000 نفر است و در ساحل رودخانه اومو زندگی می‌کنند. آن‌ها برای مراسم‌های قبیله‌ای موهای خود را قرمز رنگ می‌کنند. همچنین پوست خود را با گچ سفید تزیین می‌کنند. مرد‌های قبیله، جای زخم‌ها را به‌عنوان سمبل حیوانات و دشمنان کشته شده نشان می‌دهند. زخم ابتدا با چاقو یا تیغ بریده‌شده و بر روی آن خاکستر قرار داده میشود. در نتیجه‌ی این کار، جلوه‌ی برجسته‌ای ایجاد میشود که نوعی زیبایی به حساب می‌آید.
قبیله سامبورو (Samburu)، دره بزرگ ریفت (Great Rift Valley)، شمال کنیا (Northern Kenya)
شعار قبیله سامبورو: «گوش نا‌شنوا مرگ را پیش رو دارد و گوش شنوا، نعمت را»
قبایل سامبورو عشایری هستند که هر پنج تا شش هفته در جستجوی آب و مرتع جدید و یا با مرگ یکی از اعضای قبیله، کوچ می‌کنند. رژیم غذایی آن‌ها سرشار از پروتئین است و معمولا برای صبحانه، خون گاو می‌خورند. برای این کار، با شی تیزی رگ حیوان را بدون کشتن آن سوراخ می‌کنند و کمی از خونش را خارج می‌کنند.
مورسی (Mursi)، دره ریفت (Rift Valley)، آفریقا (Africa)
شعار قبیله مورسی: «مرگ، از زندگی بدون کشتن بهتر است.»
به دلیل خشک‌سالی و پدیده پارک‌های ملی که باعث محدود شدن منابع طبیعی شده‌اند، قبیله مورسی نمی‌تواند از راه‌های سنتی امرارمعاش کند، بنابراین آن‌ها به تجارت روی آورده‌اند. قبیله مورسی به دلیل داشتن لب‌هایی بشقابی شکل مشهور هستند. زنان قبیله مورسی از سنین کودکی لب پایین را با استفاده از صفحات و دکمه‌هایی کوچک به قرار دادن اشیایی بشقابی شکل عادت می‌دهند تا جایی که در سنین جوانی یک دایره چوبی به اندازه نعلبکی بزرگی بر روی لب پایین آن‌ها قرار می‌گیرد. هر چه خانمی بشقاب روی لب پایینش بزرگ‌تر باشد، در نزد مرد‌های قبیله ارزش بیشتری دارد و زنان بدون بشقابِ لب پایین امکان ازدواج ندارند.
مائوری (Maori)، نیوزلند (New Zealand) و پُلی‌نزی فرانسه (French Polynesia)
شعار قبیله مائوری: «زبان من نشان‌دهنده بیداری من است، زبان پنجره‌ای به روح و درون من است .»
بعد از گذشت قرن‌ها انزوا، در شرق پُلی‌نِزی (Polynesia، یکی از قلمرو‌های فرانسه در جنوب اقیانوس آرام) مهاجران مائوری فرهنگ خاص خود را گسترش دادند. فرهنگ این قبیله شامل فرایند خال‌کوبی دایمی است که نشان از تعهد و احترام دارد. همچنین برش‌های عمیقی با یک استخوان در پوست خود ایجاد می‌کنند و سپس این برش‌ها را با استفاده از مرکب ساخت شده از کِرمِ درختی رنگ می‌کنند.
ماسایی (Massai)، دره ریفت (Rift Valley)، آفریقا (Africa)
شعار قبیله ماسایی: «شیرها از ما سریع‌تر می‌دوند، اما ما می‌توانیم دویدن را ادامه دهیم.»
ماسایی‌ها جنگجویان قابلی هستند که قرن پانزدهم از سودان مهاجرت کردند. زندگی اعضای این قبیله به اَحشامشان وابسته است و از طریق آن امرارمعاش می‌کنند. این قبیله زبان و فرهنگی مشابه قبیله سامبورو دارد ولی سامبورویی‌ها سنتی‌تر هستند. همچنین آن‌ها به نوشیدن هم‌زمان خون و شیر گاو علاقه‌مندند.
منبع: hostelworld.com
