این سفرنامه برداشت و تجربیات نویسنده است و لست‌سکند، فقط منتشر کننده متن است. برای اطمینان از درستی محتوا، حتما پرس‌وجو کنید.
حدود سال‌های 76-1375 بود که خروج ارز همراه مسافر بیشتر از 1000 دلار ممنوع بود و تو فرودگاه به شدت کنترل میکردن. بجز بازدید چمدان‌ها، بازدید بدنی هم انجام می‌شد و تا توی جوراب و کفش مسافرها را هم می‌گشتن که کسی دلار اضافه از کشور خارج نکنه.
اون موقع من ساکن دبی بودم و برای انجام کاری از دبی اومدم تهران. موقع برگشت 1000 دلار از دستفروش‌های چهارراه استانبول گرفتم. اون زمان قیمت هر دلار 273 تومان (2730 ریال) بود.
وقتی برگشتم دبی، بعد از مدتی رفتم پیش یک صرافی آشنا که دلارها را به درهم تبدیل کنم. با دقت دونه دونه اونها را نگاه کرد و ضمن تحسین کار چاپ اسکناس‌ها، گفت همش تقلبیه! و ادامه داد که اگر نمی‌شناختمت، حتما به پلیس تحویل می‌دادمت!
شانس آورده بودم دلارها را برای هزینه مسافرت نخریده بودم تا تو کشور دیگه ای بی‌پول بمونم و گیر پلیس بیفتم!
برای اون زمان (25 سال پیش) که امکانات و تکنولوژی چاپ بصورت امروزه نبود، کار جعلشون تمیز بود. دلارها نخ داخل اسکناس دارن که روی نخ هم چاپ شده. تصاویر مخفی تو نور دیده میشه و روی سطح اسکناس‌ها هم برجستگی چاپ احساس میشه.
هر چند بعد از این مدت اسکناس‌ها رنگ و رو رفته شدن و دیگه کیفیت اولیه را ندارن اما نخ اسکناس و چاپش و ... تو عکس قابل تشخیص هست.
برای مسافرت حتما از جای مطمئن ارز بخرید و دقت داشته باشید که اسکناس تقلبی به شما نفروشن. استفاده از پول جعلی جرم بزرگی محسوب میشه و خیلی از کشورها با اون به سختی برخورد میکنن!
نویسنده: حمیدرضا فتح العلومی
