در 15 کیلومتری جنوب پارک ملی لوره لیندو در جزیره اندونزیایی سولاوسی، در منطقه ای به نام دره بادا، چندین مجسمه مگالیت حکاکی شده یادآور مجسمه های موآی جزیره ایستر قرار دارد. این مجسمه ها، بدن های راست، سرهای بزرگ، چشمان گرد و یک خط نشان دهنده ابرو، گونه و چانه دارند. بسیاری از آن ها ایستاده اند و نیمی از بدن آن در خاک مدفون و در میان چمن های بلند پنهان هستند. برخی دیگر در جریان رودخانه ها واژگون شده اند.
تاکنون بیش از 400 کنده کاری در این منطقه پیدا شده اما تنها حدود 30 تا از آن ها به شکل فیگورهای انسانی هستند. اگرچه این سایت بیش از 100 سال پیش کشف شده، اما اطلاعات کمی در مورد فرهنگ باستانی که آن ها را ساخته در دست است. ما حتی نمی دانیم این مگالیت ها چه زمانی حکاکی شده اند. تاریخ های پیشنهادی بین 1000 تا 5000 سال پیش هستند. قرن هاست که مردم محلی مگالیت ها را می شناسند، قبل از اینکه اروپایی ها آن ها را پیدا کنند.
براساس جنسیت مجسمه ها که از اندام های تناسلی آن ها مشخص است نام های مختلفی به آن ها داده شده است. مجسمه مردی به نام پالیندو به ارتفاع 4 متر بزرگترین مگالیت این منطقه است. مجسمه دیگری به نام دستبند طلایی یک فیگور 1.8 متری از یک زن است. روستاییان داستان های مختلفی برای هر یک از این شخصیت ها بافته اند. مثلا مجسمه ای به نام تادولاکو زمانی یکی از محافظان مورد اعتماد روستا بوده که بخاطر سرقت برنج تبدیل به گرانیت شده است.
اما مجسمه ها تنها مگالیت های این منطقه نیستند، همان طور که اشاره شد، بیش از 400 مگالیت در اینجا وجود دارند که بعضی از آن ها سنگ های مدوری شبیه به گلدان و مخزن آب هستند. عجیب ترین نکته این است که تا به حال هیچ ابزار یا شواهدی از ساکنان و جامعه ای که این مگالیت ها را ساخته پیدا نشده است.
منبع:برترین ها
