اینجا یکی از بزرگترین پارک های طبیعی اروپاست!

شاید عجیب به نظر رسد اما پارک طبیعی بخارست یا همانVăcărești در واقع یکی از پروژه های ناتمام زیرساخت های آبی بوده که در سال 1989 به حال خود رها شده است. با گذشت سالها بدون هیچ گونه دخالت انسانی، طبیعت و حیات وحش دوباره این محیط را فتح کرده و همینک این پارک طبیعی یکی از متنوع ترین اکوسیستم های رومانی محسوب می شود. اواسط سال 2016 میلادی، کمپینی کوچک اما هدفمند متشکل از فعالان زیست محیطی بالاخره موفق شدند دولت را مجبور کنند که به این مکان عنوان منطقه ی حفاظت شده بدهند و بدین ترتیب این پارک 183 هکتاری به یکی از بزرگترین پارک های شهری طبیعی اروپا تبدیل شد.

این پارک تنها 30 دقیقه از مرکز شهر فاصله داشته ولی اگر به آن مراجعه کنید متوجه خواهید شد که تعداد بسیار کمی از افراد در آن حضور دارند و تقریبا هیچ کس جرئت بازدید از خود پارک را ندارد. دیوار بتنی 5 متری که دور پارک کشیده شده محیط این پارک را از سایر نقاط شهر جدا کرده و اکثر افراد ترجیح می دهند پشت این دیوارهای امن بمانند.

چشم انداز متنوع این پارک بسیار شگفت انگیز است. لبه ی شمالی پارک علفزاری با چمن های وحشی، درختان صنوبر و نارون است. کمی بیشتر در این پارک و به سمت سه دریاچه ی متصل به هم آن جلو بروید و آنجا متوجه می شوید که پوشش گیاهی متراکم تر شده و بیشتر شبیه به محیط تالاب گشته است؛ انواع مختلفی از بید، چمن های جانسون و نیلوفرهای آبی در این محیط قرار گرفته اند.

در مسیر، شما همچنین موفق به دیدن 100 نوع مختلف پرنده می شوید که در این پارک طبیعی زندگی می کنند که از آن جمله می توان به اردک های وحشی و حواصیل اشاره نمود.

این پارک طبیعی زمانی یکی از محلات بخارست محسوب می شده که قرار بوده پروژه های بزرگ معماری به فرمان کمونیست ها در آن ساخته شود که از آن جمله می توان به ساختمان های جدید وزارت دادگستری و دادگاه عالی، حوضه آبریز مصنوعی و دریاچه ی Văcărești اشاره نمود که دو مورد آخر بخشی از برنامه ی جاه طلبانه ی ساخت زیرساخت های هیدرولوژیکی بوده که قرار بوده بخارست را به رودخانه ی دانوب متصل کند.

هیچ کدام از این پروژه ها تکمیل نشدند. در سال 1989، انقلاب رومانی رئیس جمهور وقت Nicolae Ceaușescu را از قدرت برکنار نمود. این فرد اعدام شد و طرح های بزرگ او نیز به فراموشی سپرده شدند. در حالیکه پروژه ی ساخت دریاچه مراحل نهایی خود را طی می کرد، یک نقص بزرگ مهندسی تقریبا آن را غیر قابل استفاده نمود و اینگونه Văcărești، دریاچه ای خالی پشت خاکریزها و در یکی از متراکم ترین شهرهای اروپا بی استفاده باقی ماند.

27 سال پیش در روزی طوفانی، دو شخص به نام های Dan Bărbulescu و Cristian Lascu مبارزه ی خود را برای تبدیل Văcărești به یک پارک طبیعی محافظت شده آغاز کردند. این مبارزه به طور رسمی در سال 2012 با انتشار مقاله ای به نام «دلتایی بین بلوک های ساختمانی» در مجله ی نشنال جئوگرفیک توسط لاسکو (سردبیر ارشد نشنال جئوگرفیک رومانی برای 20 سال) شروع شد.

عکاس حیات وحش به نام هلمت ایگنات یک سال را صرف عکاسی از محیط طبیعی Văcărești کرد. عکس های او نشان داد که دو دهه پس از رهایی این پروژه ی زیرساختی، طبیعت به گونه ای عجیب راه خود را در این محیط باز کرده و اکوسیستمی منحصر به فرد ایجاد نموده که تنوع آن باعث شگفتی بسیاری از افراد می شود.

مکان های زیادی در بخارست دارای تاریخی مشابه هستند، پروژه هایی که رهبر کمونیست سابق دستور به ساخت آنها داده بود و پس از انقلاب سال 1989 ناتمام ماندند. با اینکه بسیاری از این پروژه ها اکنون تبدیل به ویرانه شده اند، اما Văcărești به شکلی شگفت انگیز احیا گشته و حیاتی تازه در آن دمیده شد.

در سال 2013، آکادمی رومانی ( بالاترین مقام آکادمیک در رومانی) مطالعاتی در زمینه ی حیات گیاهی و جانوری Văcărești انجام دادند که گستره ی متنوع این اکوسیستم را تایید کرد: صدها گونه گل و گیاه، 96 گونه پرنده، چندین پستاندار از جمله راسو و سمور (یک گونه ی محافظت شده در اروپا) و همچنین انواعی از خزندگان از جمله لاک پشت و مار در این محیط حضور دارند.

نمی دانیم که سمورها چگونه به این محیط راه یافته اند اما Bărbulescu بر این باور است که چنین چیزی نشان از کیفیت خوب آب های این مکان دارد.

همانطور که ما از خاکریز بتنی بالا می رویم متوجه می شویم که این پارک ترکیبی عالی از شانس و نیروی حیات طبیعت در بازیابی محیط است. دیوار بتنی دور دریاچه آن را از دخالت شهر و شهروندان جدا کرده و لایه ی خاک رس زیر دریاچه نیز دسترسی آن به یکی از 5 سفره ی اصلی آب شیرین بخارست را فراهم کرده است.

بالای خاکریز بتنی مسیری برای راه رفتن وجود دارد که تماشای پارک از بلندای آن بسیار هیجان انگیز است. اینجا از پارک Regent لندن بزرگتر بوده اما مکانی وحشی و رام نشده است. همین طور که به پایین حوضه ی آبریز حرکت می کنیم، فضا وهم آلودتر و در عین حال راحت تر می شود. خاکریز و گیاهان انبوه اطراف آن حائلی فراهم کرده اند که جلوی رسیدن سر و صدا به قلب این پارک را می گیرد.

خانواده های رومانیایی که در اینجا ساکن هستند به بخشی از اکوسیستم دریاچه تبدیل شده اند. در ظاهر رابطه ی ساکنان مسکن های غیر رسمی و فعالان محیط زیست نباید ایده آل باشد، اما Gica رئیس یکی از این خانواده ها کمک شایان توجهی برای مقابله با مسائل مربوط به شکارچیان، ماهیگیران و چوب برهای غیرقانونی کرده است.

اما این پارک طبیعی نیازمند توجه بوده و باید جلوی سواستفاده ها در مورد آن گرفته شود. مردم به این پارک آمده، باربکیو راه می اندازند و آشغال های خود را باقی می گذارند، تهدید دزدان و شکارچیان نیز به قوت خود باقی است. در لبه ی غربی پارک، علی رغم کمپین های مختلف برای تمیز کردن محل، زباله های زیادی وجود دارند که از آن جمله می توان به یخچال، لاستیک، لباس، کیسه های پلاستیکی و صدها کاشی تزئینی شکسته اشاره نمود. Bărbulescu می گوید که آنها امیدوارند بتواند Gica را به عنوان اولین تکاور این پارک طبیعی استخدام کنند، در همین هنگام و در حال گذر از دریاچه، Gica ته سیگار خود را در آب می اندازد و نگاهی سرزنش آمیز از لاسکو دریافت می کند.

علی رغم موفقیت های این کمپین برای حفاظت از پارک، همچنان راه درازی در پیش است بدین ترتیب که باید محیط پارک را برای حضور عموم در آن آماده کنند به گونه ای که آسیبی به این محل و ویژگی هایی که آن را خاص و فوق العاده کرده وارد نشود.

چالش فعلی ایجاد سازمانی است که بتواند مدیریت پارک را به عهده بگیرد. اما اداره ی پارک نیاز به تامین مالی داشته و این امر نیز به حمایت های ملی و بین المللی وابسته است.

منبع : sociedelic