جزیره ی سنت ماری یا Nosy Boraha، یک جزیره ی گرانیتی باریک است که 5 مایل دورتر از خط ساحلی شرقی ماداگاسکار قرار گرفته است. این جزیره ی استوایی زیبا با پوشش گیاهی انبوه، سواحل ماسه ای، خلیج های کم عمق و صخره های مرجانی زمانی محل زندگی هزاران دزد دریایی بوده است. این جزیره به راه های دریایی قرن هفدهم و هجدهم نزدیک بوده؛ مسیرهایی که کشتی های مملو از ادویه جات، عاج، ابریشم و سایر محصولات گران بها از آن گذر می کردند. سنت ماری پناهگاهی امن برای دزدان دریایی فراهم می کرده که از آن جا می توانستند کشتی ها را غارت کنند. خلیج های متعدد این جزیره و خورهای کوچک از کشتی دزدان دریایی در برابر طوفان محافظت کرده و میوه های فراوان نیز منبع خوبی برای فرو نشاندن گرسنگی آنها بوده است.
سکونتگاه های دزدان دریایی در جزیره ی سنت ماری اولین بار توسط دزد دریایی معروف انگلیسی به نام آدام بالدریج پایه گذاری شد. این دزد دریایی در سال 1685 از جامائیکا متواری شده (در این کشور برای قتل تحت تعقیب بود) و به سنت ماری آمد. در عرض یک سال بالدریج کنترل آب های اطراف سنت ماری و بندر آن را به دست گرفت. او قبایل محلی را تسخیر کرده و روسای آنها را مجبور کرد که به او دام و غذا بدهند.
بالدریج به صورت ساختگی با یک تاجر ثروتمند نیویورکی طرح همکاری ریخته و تجارتی بسیار موفق را شروع کرد که در آن پول و کالاهای مختلف با دیگر دزدان دریایی مبادله می شد. بالدریج کالاهای غارت شده از دزدان دریایی را به نیویورک فرستاده و در ازای آن ابزار و مهمات دریافت می کرد. بالدریج همچنین مقدار زیادی از منابع جزیره مانند انواع مختلفی از میوه ها ( موز، نارگیل، لیمو، پرتقال، آناناس و ...) و حیوان (دام، مرغ، ماهی و لاک پشت) را به دزدان دریایی پیشنهاد می نمود. او 10 ها انبار در جزیره داشت که با گنجینه هایی که خود از سایر دزدان دریایی جمع آوری کرده و کالاهایی که خود با آنها تجارت نموده بود انباشته بودند.
این جزیره در دوران اوج خود، حدود 1000 دزد دریایی را در خود اسکان داده بود که از آن جمله می توان به شخصیت های افسانه ای و بدنامی مانند کاپیتان ویلیام کید، روبرت کالیفورد، اولیور لواسور، هنری اوری، آبراهام ساموئل و توماس تو اشاره نمود. بالدریج در این جزیره زندگی بسیار شاهانه ای داشته، برای خود عمارت و قلعه ی بالای تپه و حرمی از زنان جزیره داشت.
بالدریج همچنین در تجارت برده نیز وارد شده بود. او برده ها را در ساحل شرقی ارزان خریده و آنها را به کشتی های عبوری می فروخت یا آنها را به آمریکا و هند غربی می فرستاد. اما زمانی که بالدریج سعی کرد تعدادی از بومی های محلی را بفروشد، جمعیت جزیره شورش کرده و قلعه و انبارهای او را ویران کردند و همین موضوع سبب شد که بالدریج در سال 1697 از سنت ماری نیز متواری شود.
بعد از رفتن بالدریج، جمعیت دزدان دریایی با سرعت رو به کاهش گذاشت چرا که آنها قادر نبودند منابع مورد نیاز برای تامین جمعیت را پاسخگو باشند. تا سال 1700، سال های طلایی غارت و چپاول به پایان رسید. بسیاری از دزدان دریایی با پذیرش شرایط عفو، تسلیم دولت ماداگاسکار شده و در آنجا ساکن شدند. آنها با دختران محلی ازدواج کرده، خانواده تشکیل داده و در همان جزیره از دنیا رفتند. بقایای این دزدان دریایی در مکانی که همینک با نام قبرستان دزدان دریایی شناخته می شود در جزیره ی فوربان در خلیجی جنوب Ambodifotatra قرار گرفته است.
امروز، سنت ماری مقصد بسیاری از گردشگرانی است که به دنبال بهشتی استوایی هستند تا بتوانند در آن فعالیت های متنوعی مانند غواصی انجام داده و به تماشای وال ها بپردازند. قبرستان دزدان دریایی با بوته ها و گیاهانی که سرتاسر آن را فرا گرفته نیز یکی دیگر از جاذبه های محبوب این مکان به حساب می آید.
منبع : amusingplanet
