بعضی افراد می توانند در هر چیز از ابرها گرفته تا شیر آب، پریز برق و حتی نمای ساختمان، شکل صورت هایی را تشخیص دهند. اما صورت بزرگ موجود بر نمای ساختمان 32 طبقه ای واقع در تقاطع خیابان کارلتون و سوآنسون در ملبورن یک توهم نیست. این صورت در حقیقت در نماهای جنوبی و شرقی این ساختمان مانند مجسمه ای خلق شده است. طرح این صورت با استفاده از ایجاد فضاهای منفی به کمک بالکن های سفید در مقابل پنجره های مشکی، شکل گرفته است.
این صورت به ارتفاع 85 متر متعلق به ویلیام باراک (1903-1824) یعنی آخرین ریش سفید قبیله ی بومی Wurundjeri-Willam بوده که تبدیل به سخنگویی بانفوذ در راستای عدالت اجتماعی بومیان و روایت کننده ای موثر از افسانه های فرهنگی این قبیله شده است. باراک که در عین حال فردی هنرمند بوده، با دولت استعماری آن زمان مقابله کرد تا بتواند سرزمین خود را به مردمانش بازگرداند. ویلیام باراک همچنین به دلیل فعالیت های خود برای پر کردن شکاف بین سیاهان و سفیدهای استرالیا شناخته شده است.
برای خلق این صورت، معماران این پروژه، ARM Architecture تصویر سیاه و سفید باراک را به صورت دیجیتال به نوارهای افقی سیاه و سفید با ضخامت های مختلف تبدیل کرده و سپس این نوارها را به عنوان نرده به شکل پنل های سه بعدی در آوردند. این پنل ها در کنار هم الگویی تشکیل می دهند که چشم انسان قادر است از فاصله ای دور آن را به صورت تصویری از یک صورت تجسم کند. بهترین چشم انداز از زیارتگاهی در فاصله ی 2.8 کیلومتری قابل رویت است. هر چه شما به این ساختمان نزدیک تر شوید، تصویر برای شما محوتر شده و بیشتر متوجه بالکن های منحنی نما خواهید شد.
نمای پارکینگ ساختمان دارای شبکه ای از سوراخ های دایره ای است که برخی از آنها با دیسک های آلمینیومی پوشیده شده اند و الگویی را شکل می دهند که به زبان بریل به این معنی است: «Wurundjeri من همانم که هستم.» روی نماهای شمالی و غربی، نقشه ی گرمایی رنگارنگی سوار شده که نشان دهنده ی زندگی افراد در این ساختمان است.
ساخت این بنا هفت سال به طول انجامید و در 5 مارچ سال 2015 بازگشایی شد.
منبع: amusingplanet
