کارائیب تنها درباره ی سواحل ماسه ای نیست، بلکه کنیسه های آن نیز کفپوش های ماسه ای دارند.
4 کنیسه در کارائیب و یکی در آمستردام هلند دارای کفپوش های ماسه ای هستند. کفسازی این مکان های عبادت معمولا چوبی یا آجری است، اما با لایه ای ماسه ای به ارتفاع یک تا دو اینچ پوشیده می شوند.
سنت پخش کردن ماسه روی کف به زمان تفتیش عقاید در اسپانیا باز می گردد که در این کشور و برخی مناطق تحت استعمار آنها در آمریکا اجرا می شد. در طول این دوران آشفته ی تاریخی، تمام افرادی که دینی غیر از مسیحیت داشتند، مجبور شدند که این دین را بپذیرند. اما بسیاری از این افراد تغییر دین داده به صورت مخفیانه همچنان به پرستش خدا در دین خود ادامه دادند. ماسه در حقیقت به مخفی نگه داشتن این راز کمک می کرد.
زمانی که رفتن به کنیسه ها ممنوع شد، یهودیان در خانه های شخصی شروع به دیدار کردند. اما به زودی این دورهمی ها آنقدر بزرگ شدند که ممکن بود باعث جلب توجه و لو رفتن مخفیگاه آنها شود. به همین دلیل پیروان این دین شروع به پوشاندن کف کنیسه های موقتی خود با خاک رس و ماسه کردند تا صدای رفت و آمد و عبادت آنها را در خود خفه کند.
در حالیکه این یکی از محتمل ترین توضیحات است، اما برخی نیز بر این باورند که پوشاندن کف با ماسه فقط جنبه ی نمادین دارد. آنها بر این باورند که ماسه ی استفاده شده به منظور یادآوری 40 سالی است که یهودیان در زمان کتاب مقدس در صحرا سرگردان بوده اند.
کنیسه ی پرتغالی در آمستردام علت پوشاندن کف با ماسه را منسوب به یک سنت قدیمی هلندی می داند که در آن ماسه برای جذب غبار، رطوبت و کثیفی از کفش ها و همچنین خفه کردن سر و صدا به کار می رود.
منبع: amusingplanet
