برج جمجمه همانطور که از نامش پیداست یک مکان عادی نیست بلکه جاییست که در آن می توانید تاریخ را در چهره جمجمه های به کار رفته در دیوارها ببینید. پس اگر از جمله افرادی هستید که از دیدن اسکلت و جمجمه واقعی انسان هراس دارید شاید اینجا جایی نباشد که بخواهید بروید چرا که داستان آن نیز به اندازه تصویرش دردناک و وحشتناک است.
برج جمجمه در سال 1809 توسط یک ژنرال ترک به نام هورشی پاشا در شهر نیش (Nis) صربستان ساخته شد. سال 1809 نقطه عطفی در رشد و استقلال صربی ها به شمار می رفت و آنها در تلاش بودند تا از زیر سلطه عثمانی ها خارج شوند. بنابراین اولین قیام آنها بر علیه عثمانی ها در این سال صورت گرفت. سربازان شورشی صرب با 36000 سرباز ترک در شهر جنوبی نیش مواجه شدند. با اینکه تعداد سربازان ترک خیلی بیشتر از شورشی ها بود اما آنها تصمیم گرفتند به جای فرار کردن یا تسلیم شدن به مبارزه بپردازند. اگر چه شورشی های صرب در این جنگ شکست خوردند اما عثمانی ها نیز تعداد زیادی از سربازان خود را در این جنگ از دست دادند.
پس از این جنگ ، فرمانده ترک ها هورشید پاشا تصمیم می گیرد تا برای جلوگیری از شورش هایی که ممکن است صرب ها انجام دهند کاری ترسناک انجام دهد تا برای کل ملت آنها درس عبرتی باشد. او دستور می دهد سر سربازان کشته شده صرب را از بدن جدا کرده و بعنوان نماد پیروزی ترک ها به استانبول بفرستند. سپس از جمجمه های آنها برجی در شهر نیش ساخت تا با این کار پیامی برای سایر شورشی های این کشور ارسال کند و آنها ببینند چه سرنوشتی انتظارشان را می کشد.
به طور کل 952 جمجمه در ساخت این برج به کار رفت. جمجمه ها در 56 ردیف و در هر ردیف 17 عدد در هر سوی برج قرار گرفته بوند و سر فرمانده شورشی ها نیز در بالاترین نقطه قرار گرفته بود. اگرچه در ابتدا این کار زخم روانی عمیقی در اذهان صرب ها ایجاد کرد اما در نهایت به نتیجه ای که می خواستند نرسیدند چرا که صرب ها بار دیگر در سال 1815 شورش کردند و این بار توانستند جنگ را با موفقیت به پایان برسانند و استقلال خود را در سال 1830 بدست بیاورند.
خیلی سریع پس از این پیروزی ، جمجمه های سربازان کشته شده به خانواده هایشان بازگردانده شد تا آنها را در مراسمی محترمانه و مناسب دفن کنند. امروزه 58 جمجمه در این برج باقی مانده است. اما این برج همچنان پابرجا است و آن را خراب نکردند بلکه از آن بعنوان نماد شجاعت ملی و رنج هایی که در تاریخ متحمل شده اند یاد می کنند.
منبع : atlasobscura
