یکی از موارد اصلی الهام بخش برادران رایت، کارهای هوانورد آلمانی اتو لیلینتال Otto Lilienthal بوده که به صورت مکرر و موفقیت آمیز امکان پرواز ماشین هایی سنگین تر از هوا را آن هم 10 سال قبل از اینکه برادران رایت آسمان ها را تحت سلطه ی خود در آورند، فراهم آورد. برای انجام این پروازها، اتو لیلنتال تپه ی مصنوعی کله قندی در سال 1894 و در نزدیکی خانه ی خود ساخت که در حدود 600 متری شمال شهر برلین قرار داشت. لیلنتال این تپه را «کوه پرواز» نامید که به او اجازه می داد گلایدرهای خود را علی رغم اینکه باد از کدام سمت می وزد، به جریان باد برساند. این تپه 15 متر ارتفاع داشته و هنوز هم به عنوان یادبودی از لیلنتال سر جای خود ایستاده است.
لیلینتال ساخت و آزمایش گلایدرهای خود را در سال 1891 آغاز کرد. در ابتدا او از تپه ای در نزدیکی دهکده های Krielow و Derwitz برای پریدن و پرواز کردن در مسافتی به طول 25 متر استفاده می کرد. لیلنتال همچنین قادر به استفاده از انباشت باد پشت یک تپه بود تا بتواند در هوا معلق باقی بماند.
در سال 1892، لیلینتال به تپه ی دیگری نزدیک برلین جابجا شد. او روی این تپه یک سکوی پرش 4 متری ساخت که به او اجازه می داد به ارتفاع 10 متری برسد. در سال 1893، این فرد از تپه ی دیگری در Rhinow بهره می برد که امکان پرواز به طول 250 متر را فراهم آورد، رکوردی که تا زمان مرگ او کسی نتوانست آن را بشکند.
لیلینتال مکان های آموزشی دیگری را نیز در خارج از برلین امتحان کرد تا اینکه تصمیم گرفت به همراه برادر خود گوستاو تپه ی خود را در Lichterfelde بسازد. لیلنتال از کوه پرواز بالغ بر هزار پرواز آزمایشی انجام داد. بهترین مسافت ثبت شده ی او از کوه پرواز 80 متر بوده است.
در طول حرفه ی کوتاه خود، لیلتنتال چندین مدل مختلف پروازی ارائه داد. گلایدرهای او به دقت طراحی شده بودند تا وزن را به صورتی برابر توزیع کرده و پروازی پایدار ارائه دهند. لیلنتال آنها را با تغییر مرکز گرانش از طریق جابجایی بدنش، کنترل می کرد؛ دقیقا مشابه گلایدرهای امروزی! هرچند مانور این گلایدرها سخت بوده و تمایل به پایین آمدن داشتند که از این حالت نیز بازیابی آن سخت بوده است.یکی از دلایل این موضوع آن بوده که او به جای اینکه مانند گلایدرهای مدرن امروزی از آنها آویزان شود، گلایدر را با شانه های خود نگه می داشت. تنها پاهای او قابلیت حرکت داشت و همین موضوع باعث میشد که جابجایی وزن برای او محدودیت های خاص خود را داشته باشد. این نقص کوچک به قیمت جان او تمام شد.
در 9 ام آگوست سال 1896، لیلنتال مشغول انجام آزمایشاتی در تپه های Rhinow بود که گلایدر او به سمت زمین منحرف شده و سقوط کرد. او هیچ گاه فرصت کنترل گلایدر خود را نیافت و از ارتفاع 15 متری سقوط کرده و گردنش دچار شکستگی شد. او 36 ساعت بعد از دنیا رفت. آخرین کلمات او به برادرش گوستاو از این قرار بودند: «باید از خود گذشتگی کنیم!»
در سال 1932 این تپه به عنوان یادبودی برای لیلنتال و زمینه ی آموزش های او به پارک لیلنتال تبدیل شد. در بالای تپه کره ای برنزی قرار گرفته که نام اتو لیلنتال روی آن حک شده است.
منبع: amusingplanet
