برلین یکی از سبزترین شهرهای اروپا است که تعداد پارک ها، باغ ها و مناطق جنگلی آن نسبت به هر شهر اروپایی دیگری بیشتر است. این شهر به معنای واقعی کلمه سبز است، اما سبز بودن به معنای دوستدار محیط زیست بودن نیست. با در نظر گرفتن آب و هوای خشک این شهر، بی نظمی سیاست گذاری ها و فقر نسبی برلین نسبت به دیگر شهرهای اروپایی و سایر شهرهای کشور آلمان، برلین از نظر یک شهر سبز دوستدار محیط زیست، بسیار ضعیف عمل کرده است.
با تمام این احوال، تاریخ به طور حتم برخی از رویکردهای زیست محیطی مورد استفاده توسط محلی ها را در خود ثبت کرده است. مانند بسیاری از ویژگی هایی که برلین را به مکانی خاص تبدیل می کنند، تمایل مردمان این شهر به استفاده از سبک های زندگی دوستدار محیط زیست – از فضاهای سبز وسیع گرفته تا باغ ها- ریشه در گذشته ی پیچیده ی آن دارد که در این مطلب به آنها می پردازیم:
دوران بین جنگ ها
بعد از جنگ جهانی اول، برلین شهری منزوی محسوب می شد. این بدان معنی بود که ساکنان این شهر ناگزیر باید از بسیاری جهات متکی به خودشان زندگی می کردند که از آن جمله می توان به خودکفایی در پیدا کردن منابع غذایی اشاره کرد. در چنین شرایطی بود که بسیاری از این فضاهای سبز به خاطر نقشی که در پرورش غذا و مواد مختلف بازی می کردند، مورد حمایت محلی ها قرار گرفته و ارزش زیادی را به خود اختصاص دادند. در این میان باغ ها نیز گزینه ای لوکس نبوده و به عنوان مکانی برای پرورش غذا در جهت زنده نگه داشتن مردم، حیاتی محسوب می شدند. بسیاری از مردم پس از جنگ دست خالی بودند و به همین دلیل، درست کردن لباس های خودشان، راندن دوچرخه، خرید لباس های قدیمی و ... تبدیل به فرهنگ ضرورت در برلین شدند؛ چرا که افراد توانایی خرید نداشته و حتی دسترسی به گزینه ی دیگری نیز نداشتند.
فضاهای سبز
نتیجه ی آنچه گفته شد، وجود 2500 قطعه ی سبز است که تمامی آنها به نوعی گوشه ای از طبیعت را به شهر تقدیم کرده و به عنوان سکونتگاه حیات وحش به شمار می روند. فضای سبز بزرگی به نام تیرگارتن Tiergarten در برلین وجود دارد که رد آن را می توان تا سال 1527 میلادی دنبال کرد، سالی که این مکان اولین بار به عنوان یک زمین شکار ساخته شد؛ بعدها نیز به عنوان نمونه ای خیره کننده از دوران باروک پادشاهان پروسی شناخته شد. تا پایان جنگ جهانی دوم، بزرگترین پارک مصنوعی برلین تبدیل به تعدادی باغ و محدوده های زراعی شده و همچنین به عنوان منبعی برای هیزم به کار می رفت.
نتیجه ی اتحاد دو برلین
پس از اتحاد برلین شرقی و غربی نیز پارک های دیگری در این شهر ساخته شده و به روی عموم باز شدند. نوارهای مرزی حفاظت شده دور دیوار برلین مانند Gleisdreiec به فضاهای باز برای عموم تغییر کاربری دادند. به عنوان مثال پارک طبیعی Südgelände قبلا فضایی مختص راه آهن بود که در آن سازه های قطارهای قدیمی با فضاهای سبز در هم آمیختند تا اختلاطی از فضاهای صنعتی و جنگل ایجاد شود.
برلین دوستدار محیط زیست امروز
امروز، فقر نسبی برلین یک نکته ی مثبت به همراه داشته و آن تعداد کمتر خودروها نسبت به دیگر شهرها در مسیرهای حمل و نقل و وجود یک سیستم حمل و نقل عمومی کارا می باشد. علاوه بر اینها، مردم در یک سیستم بازپرداخت تشویق به بازیافت می شوند؛ سیستمی که به عنوان مثال افراد به ازای هر بطری پلاستیکی بازیافت شده 0.25 یورو پس می گیرند.
وقتی صحبت از مساحت فضای سبز می شود، برلین یکی از سبزترین شهرهای جهان است، اما مانند سایر بخش های جهان برای حمایت درست از محیط طبیعی، همچنان راه درازی پیش رو دارد.
منبع: theculturetrip
