جواهری از آرت نوو (Art Nouveau)، زیر لایه های خاکستری و غبارآلود شهر پنهان گشته است. گرد و غباری که سبب ناشناخته ماندن ساختمانی شده که زمانی دارای شکوه و جلال بسیار بوده است.
جلوه های فوق العاده زیبای آرت نوو در زیر لایه های دوده گرفته این ساختمان به ظاهر ناخوشایند، پنهان شده اند. نشانه هایی از زیبایی معماری اش، نظیر گل های رُز سنگیِ در هم پیچیده ای که پنجره های برآمده ساختمان و بالکن های از جنس آهن آن را در بر می گیرد، جلوه ی کوچکی از شکوه و عظمت سابق این ساختمان را به ما نشان می دهند.
فلورا هان (که ولورا هان نیز نوشته می شود)، اوایل قرن بیستم با هدفی نه چندان هیجان انگیز ساخته شد. قرار بود دفاتر کاری در این ساختمان دایر شوند. معماری زیبایش یادآور جلوه های آثار هنری غربی است. این سیاق از معماری با شیفتگی دربار امپراطوری عثمانی به سبک هنری آرت نوو که در آن زمان در فرهنگ کشورهای اروپایی در حال توسعه بود، به این شهر وارد شده است. بسیاری از ساختمان هایی از این قبیل هنر دست معمار ایتالیایی، ریموند دارونکو (Raimondo D’Aronco) می باشد.
معمارانی که توسط سلطان منصوب شده بودند، ساختمان های مشابهی با طرح آرت نووُ در سرتاسرِ بِی اُقلو (Beyoğlu) ، نیشانتاشی (Nişantaşı) و تنگه ی بُسفُر (Bosphorus) ساختند. استانبول نیز از این سبک معماری استقبال کرد و ساختمان های ورزشی با نماهای نامتقارن، متشکل از طراحی های ظریف از گُل در کل شهر ظاهر شدند، حتی این معماری به بخش آناتولی (Anatolia) نیز رسید.
با گذر زمان عطش به این نوع گرایش نیز فروکش کرد و اشتیاق نسبت به این سبک از بین رفت. به همین خاطر، فلورا هانِ باشکوه رو به ویرانی نهاد. آلودگی و خاکی که گوشه گوشه آنرا فراگرفته و تبلیغات گوناگونی که برروی نمای خارجی آن نصب شده است، عظمت ساختمان را از دیده ها پنهان کرده است. با این که این ساختمان نیاز به تعمیر و ترمیم اساسی دارد، در حال حاضر طبق هدف اولیه ای که به ساخت آن منجر شد، هنوز هم شرکت های مختلفی در آن مشغول فعالیت هستند.
قبل از رفتن بدانید
این ساختمان در یک محله ی تاریخیِ شهر قرار دارد و به راحتی می توان به وسیله ی کشتی هایی که به سمت امینونو (Eminönü) می روند به آنجا رفت. این ساختمان در نزدیکی ساختمان بزرگ اداره ی پست قرار دارد.
منبع : atlasobscura
