این دره زمانی یک خزینه ی سنتی رومی بود و امروز چشمه ی آب گرم معدنی و محلی برای تمدد اعصاب است. از تپه های توسکانی و تاکستان های زیبای آن در اینجا خبری نیست. همانطور که از اسمش پیداست، این نقطه بیشتر منظره ای جهنمی دارد.
آب گرمی که از چشمه می جوشد، بخار ملایمی را به هوا منتشر می کند. بوی نسبتاً نامطبوع گوگرد فضا را پر کرده و مشام مسافران را تا شعاع چند کیلومتری پر می کند. رومی های باستان نیز از چشمه های گوگردی این منطقه برای استحمام و آب تنی استفاده می کردند.
دره ی شیطان یک چشمه ی آب گرم است که محلی مناسب برای تمدد اعصاب و سلامت تن و روان است. کشف این چشمه و خواص معدنی آن به سال 1904 باز می گردد. در فاصله ای نه چندان طولانی، در سال 1911، اولین نیروگاه زمین گرمایی دنیا در نزدیکی این منطقه ساخته شد.
این نیروگاه که در شهر لاردرلو (Larderello) واقع شده تا پیش از احداث نیروگاه نیوزلند در سال 1958، تنها نیروگاه زمین گرمایی بود که برق تولید می کرد (واحدهای صنعتی تبدیل انرژی که انرژی خود را از سیالی بدست می آورند که با عبور از لایه های زیرین زمین گرم شده است.) اگرچه امروزه تعداد زیادی از این نیروگاه ها در سراسر دنیا ساخته شده اند، اما 10 درصد از کل برق تولید شده توسط انرژی زمین گرمایی در جهان، هنوز در نیروگاه کوچک لودرلو تولید می شود.
نیروگاه زمین گرمایی کهن واقع در این منطقه، داستان هایی جالب از این پدیده ی جالب زمین شناسی را در خود جای داده است. ویژگی های جغرافیایی و فیزیکی دره ی شیطان و ابتکارات زیادی که برای استفاده از انرژی و گرمای آن انجام شده، در این نیروگاه کهن گرد هم آورده شده است.
منبع : atlasobscure
