در اقیانوس اطلس با فاصله 11 کیلومتری سواحل گویان فرانسه ( از مستعمرات کشور فرانسه در شمال آمریکای جنوبی ) ، سه جزیره کوچک قرار دارد که به جزایر رستگاری یا (Salvation’s Islands) و به فرانسوی ( iles du salut ) شهرت دارند. این جزایر در سالهای 1760 توسط فرانسوی ها کشف شد و بخاطر موقعیت خاصی که داشت محل مناسبی برای نگهداری زندانیان بود.
این سه جزیره با نام های ile Royale ، iles Saint-Joseph و جزیره شیطان ( Devil’s Island ) نامگذاری شده بودند. از سال 1852 تقریبا تمامی مجرمان و جنایتکاران خطرناک برای حبس شدن به این جزایر فرستاده می شدند. مجرمانی که جرایم معمولی و سبک تری داشتند و امکان آزاد شدن آنها پس از سپری شدن دوران حبسشان وجود داشت به جزیره رویال فرستاده می شدند ، مجرمانی که خطرناک تر بودند و جرایم سنگین تری داشتند به جزیره سنت ژوزف فرستاده می شدند که در آن باید با سکوت و حتی در تاریکی دوران محکومیتشان را سپری می کردند و جزیره شیطان نیز مخصوص زندانیان سیاسی بود.
با توجه به اینکه این جزایر از خشکی دور بودند امکان فرار برای زندانیان محبوس در آن وجود نداشت و براساس شواهدی که وجود دارد با این زندانیان به بدترین شکل و خشن ترین نوع برخورد می شد به طوری که بیشتر آنها پیش از اتمام دوران حبسشان در این جزیره در اثر بیماری یا حتی ستیز و جنگ با دیگر زندانیان و تحت شکنجه قرار گرفتن ، جان خود را از دست می دادند. به همین دلیل این جزایر را خشن ترین تبعیدگاه می دانستند. در میان این سه جزیره ، جزیره سنت ژوزف از بقیه ترسناک تر بود به طوری که آن را زندانی در زندان دیگر می نامیدند. زندانیان در این جزیره حق صحبت کردن با یکدیگر حتی با خودشان در سلول هایشان را نیز نداشتند ، آنها نمی توانستند سیگار بکشند ، کتاب بخوانند یا حتی در ساعاتی از روز بنشینند. آنها فقط می توانستند در میان دیوارهای باریکی که در این جزیره کشیده شده بود قدم بزنند.
شهرت خشونت بیش از اندازه و اتفاقات دیگری که در آن رخ داد موجب شد این تبعیدگاه از سال 1953 بسته شده و دیگر هیچ مجرمی به آنجا فرستاده نشود. پس از این اتفاق افراد زیادی سعی کردند تا این جزایر را توسعه دهند ولی هیچکدام نتوانستند به نتیجه ای برسند و به همین دلیل این جزایر همچنان متروکه باقی مانده اند اما گردشگران می توانند با تور به این جزیره که حالا توسط طبیعت بلعیده شده است سفر کنند و یکی از خشن ترین ندامتگاههای جهان را که امروزه به تصویری زیبا و دلنشین تبدیل شده است بروند. سلول ها و زندان ها همچنان در جای خود قرار دارند و حس و حال عجیبی به آنها بخشیده اند. اگرچه طبیعت زیبا و درختان سرسبز جزیره منظره ای شگفت انگیز در این جزیره ایجاد کرده اند اما نمی توان بدون در نظر گرفتن اتفاقاتی که در آن رخ داد در آن قدم زد. شاید در هر قدم در این جزیره همچنان حضور زندانیان را در آن احساس کنید. هرچند در ابتدا این جزیره خالی از هرگونه درخت و گیاهی بود و پس از اینکه زندانیان به آن منتقل شدند کم کم کاشت درختان و گیاهان در آن آغاز شد. شاید اولین مجرمانی که در این جزایر حبس بودند حتی تصوری از محیط سرسبز کنونی جزیره نداشتند.
رمان پاپیون و فیلمی که پس از آن ساخته شد نیز داستانی واقعی درباره زندانیان این تبعیدگاه است و شاید بتوان آن را دلیلی برای اینکه این جزایر دورافتاده و متروکه به محلی برای بازدید گردشگران تبدیل شده است دانست.
منابع : msn ، ویکی پدیا
