دره ای شیبدار و بسیار ژرف است که توسط رودخانه ی کلورادو ساخته شده و در ایالت آریزونا در آمریکای شمالی واقع شده است. این ناحیه توسط پارک ملی گرند کانیون اداره و محافظت می شود و به عنوان یکی ازعجایب طبیعی جهان ثبت شد. طول این دره حدود 446 کیلومتر است که با عرض 29 کیلومتر و عمق بیش از 1.8 کیلومتر بر روی کره ی زمین گسترده شده است. 2 میلیارد سال از سرگذشت زمین توسط رودخانه کلورادو و حرکات فلات کلورادو بر دل این دره حک شده است. طبق اکتشافات زمین شناسی، رودخانه ی کلورادو حدود 17 میلیون سال پیش جریان خود را در دل این دره ی وسیع آغاز نمود و از آن زمان تاکنون چنین طرح و نمای دلفریب و شگفت انگیزی بوجود آورده است.
بااینکه گرند کانیون ژرف ترین دره ی جهان نیست (دره کالی گانداکی جورج در نپال عمیق تر است) و نیز وسیع ترین دره هم نیست (دره ی کاپیرتی حدود 1 کیلومتر عریض تر و طولانی تر است) ولی لایه های رنگارنگ و تماشایی اش به همراه پیچ و خم های زیبا و عجیبش باعث شده که معروفترین دره ی سراسر جهان باشد. از لحاظ زمین شناسی هم بدلیل نمایش لایه های ضخیمی از هر عصر بر روی دیواره های رنگارنگش بسیار اهمیت دارد.
پارک ملی گرند کانیون یکی از برترین جاذبه های طبیعی جهان است که همه ساله بیش از 5 میلیون گردشگر را به خود جذب می کند. جالب است که بدانید طبق اکتشافات باستان شانسی نسل انسان از 1200 سال قبل از میلاد در اینجا زندگی می کرده و غارهای فراوانی یافت شده که به خوبی این مدعا را اثبات می کنند. اسپانیائیان اولین مهمانان این دره بودند که در قرن 16 میلادی به اینجا آمده و با ورود خود زندگی و فرهنگ این ملت بومی را دست خوش تغییر کردند.
در حاشیه ی جنوبی همچنین شاهد چندین بنای باستانی و قدیمی خواهید بود. قلعه ی بوکی اونیل که در قرن 1890 ساخته شده از مهمترین آنهاست زیرا تابه امروز بلندترین بنایی است که در حاشیه ی جنوبی دره به چشم می خورد. هتل ایل توآر هم در 1905 ساخته شد و امروزه لوکس ترین اقامتگاه حاشیه ی جنوبی است. از بالای برجی 21 متری هم می توانید منظره ی زیبایی از سراسر دره مشاهده کنید. از فعالیت های مورد توجه اینجا می توان به قایقرانی، کویرگردی، کوه نوردی، دوندگی، تماشای مناظر و حتی تورهای با هلیکوپتر اشاره کرد. اگر می خواهید پیاده به حاشیه ی شمالی دره بروید باید از روی یک پل باریک در ارتفاع 21 متری از روی رودخانه عبور کنید یا اینکه پس از طی 231 کیلومتر با ماشین از روی پل ناواجو به بخش شمالی دره دسترسی پیدا کنید.
آب و هوای گرند کانیون نیز بسته به ارتفاع متفاوت است. جنگل ها معمولا در ارتفاعات هستند و هوایی سرو برفی دارند. اما هرچه به رودخانه نزدیک تر می شوید هوا گرم تر و مانند بیابان های آریزونا می شود. این دره معمولا خشک است اما در طول سال 2 بار طوفان های برفی و بارانی شدیدی را تجربه می کند. بطور کل در تابستان ها دمای اینجا معمولا بیش از 38 درجه و زمستان ها به زیر 18 درجه سانتیگراد می رسد.
دپوشش گیاهی اینجا به 1737 گونه ی شناخته شده از درختان آوندی، 167 گونه قارچ وحشی، 64 گونه خزه و 195 گونه گلسنگ محدود می شود!! گونه های جانوری نیز شامل 373 نوع پرنده، 34 نوع پستاندار مانند راکون، روباه سیاه، شیرکوهی، غزال و گوزن... ، 15 نوع موش، 8 گونه خفاش و انواع خزندگان می باشند که همگی در حاشیه ی رودخانه ساکن هستند.
