در سال 1944 نیروی‌های متفقین به مدت دو روز سواحل جزایر کارولینا در اقیانوس آرام جنوبی را بمباران کردند. طی جنگ جهانی دوم، تالاب، میزبان ناوگان امپراتوری ژاپن بود که از حملات در امان مانده بود و اغلب از آن به عنوان بندر مروارید ژاپن نام برده می‌شد. امروزه صدها ماشین جنگی و هواپیمای نظامی در کف این تالاب آرام گرفته‌اند و آن را تبدیل به یکی از برجسته‌ترین مناطق در جنگ جهانی دوم برای غرق شدن کشتی‌ها کرده‌اند.
این جزایر در گذشته بخشی از اسپانیای غربی بود که در ابتدا توسط فردیناند ماژلان (دریانورد و جهان پژوه پرتغالی) کشف شد و بعد از آن تاجران و مبلغان مذهبی اسپانیایی به آن سفر کردند. جزیره‌های مرجانی کم‌عمق با صخره‌های بلندی احاطه شده است که مکان خوبی برای سنگر گرفتن کشتی‌هاست.
در 17 فوریه 1944، 5 ناوگان بزرگ و 4 ناوگان کوچک‌تر به همراه 500 جنگنده طی یک حمله‌ی غافلگیرکننده به جزیره پا گذاشتند. تنها یک هفته قبل از حمله، ارتش ژاپن چند کشتی دیگر را به این نقطه آورد و تقریباً 250 هواپیمای ژاپنی نابودشد و بیش از 50 کشتی غرق شدند. طبق تخمین‌ها تنها در یک کشتی 400 سرباز ژاپنی در دام افتاده و کشته شدند. بیشتر ناوگان‌ها در همان نقطه‌ای که قرار داشتند، باقی‌ماندند و تا سال 1960 کسی از آن‌ها خبری نداشت.
فیلم ژاکوب کاستیو در سال 1969 با نام تالاب کشتی‌های گمشده باعث شد که این تالاب شناسایی شود و کشتی‌های بسیاری حامل صدها انسان در این تالاب یافت شود. ژاپن شروع به جستجو در این تالاب کرد و بسیاری از اجساد را از کشتی‌های غرق‌شده خارج کرد و آن‌ها را برای دفن به ژاپن بازگرداند. هرچند برخی از آن‌ها هنوز در اعماق تالاب باقی مانده‌اند.
بسیاری از این کشتی‌ها و ناوهای غرق شده را می‌توان در آب کم‌عمق و تمیز مشاهده کرد. این کشتی‌ها به خاطر لبه‌های تیز و ریسمان‌های به هم گره خورده بسیار خطرناک هستند، بعلاوه چکه کردن سوخت و بنزین به مدت نیم‌قرن در این آب‌ها باعث ایجاد شرایط خطرناکی در این تالاب شده است.
تا سال 1990، تالاب با نام تراک شناخته می‌شد، اما حالا آن را چاک می‌نامند. در بسیاری از نقشه‌ها می‌توان هر دو نام را دید. تالابی پر از ماجرا، پر از یادگار و پر از درد!
منبع: atlasobscura.com
